Teksten, verhalen, gedichten, films, kernwaarden en zelfbeeldlessen
The Ausbilders
  • Blog
    • Soms een gedicht
  • Werk
    • Films Universiteitsfonds
    • Ben even weg
    • Songs2Values >
      • De Tender
      • Ons Tweede Thuis
      • IMC Weekendschool
    • Herpositionering AKJ
    • Jongerenstadslab
    • AFSLAG WERK
    • Interim
  • Film
    • Big Improvement Day
    • Alumni IMC Weekendschool
    • Delfland
    • Sportzorgtrajecten
    • Fonds Psychische Gezondheid
    • Amsterdam tegen agressie uniformpersoneel
    • Docu Gemeente Amsterdam
    • Ons Tweede Thuis
    • BID 2016
    • 20 jaar IMC Weekendschool
    • International Chamber of Commerce
    • ICC & Den Haag integriteit
    • Stichting NOB
    • 117 zondagen
    • The Whole Package
    • OECD/MoneyWise
    • Vluchtkerk
  • Reclame voor jezelf
  • Missie
    • Melle Dotinga
    • Why I'm here
  • Taal
    • De dichter 'live'
    • Wandel met me
  • Contact
    • Algemene voorwaarden
    • Privacy verklaring

Kinderen zijn briljant

29/7/2013

0 Comments

 
Foto
We zijn in Frankrijk, bij onze goede vrienden van de Roulottes. De jongste dochter is mee; de oudste zit op Java. We brengen inmiddels al vijftien jaar een bezoek aan de vrienden van de Roulottes. Het is hier dan ook min of meer thuiskomen. Bijna ieder jaar ondergaan we hier een stevig onweer. Zo'n buienstelsel met enorme bliksems en zware donder dat een tijdlang tussen de montagnes Ardèchoises blijft hangen en vervolgens meestal verder oostwaarts trekt. Mooi hoe dan de dag daarna de lucht langzaam - maar altijd zeker - weer klaart. Vanmiddag (het is nu bijna 12.00) schijnt de zon, zoveel is zeker.
Dit paradijsje in het Noorden van de Ardèche is een verademing voor groot en klein. Niet dat er veel kinderen rondlopen; ook niet heel veel volwassenen trouwens - wel inmiddels een erg leuke ezel met de naam Nono. Het is hier kleinschalig, zeer vriendelijk en op een prettige manier nogal gestoord. Dat trekt een bepaalde categorie mensen aan met wie het makkelijk optrekken is. Je mag denk ik wel stellen dat het afwijkende hier de norm is. In ieder geval vergeleken met de vele andere slagboom-, polsbandjes-, beveiligers- en animatieteamcampings.
Een tijdje geleden ben ik begonnen met het herlezen van 'Presence', een boek over verandering in mensen, organisaties en de wereld. Dat klinkt als een pretentieuze ondertitel, wat niet zo is, want dit boek tilt het fenomeen verandering uit boven de gemiddelde verandermethodiek. Het heeft een behoorlijk metafysisch niveau en dat maakt het zo boeiend en spannend tegelijk.
In 'Presence' wordt een onderzoek aangehaald naar de slimheid van kinderen. De strekking van de uitkomsten van dat wetenschappelijk onderzoek is dat ieder kind tot ongeveer z'n zesde jaar briljant is. Daadwerkelijk. Na een jaar of dertig is van die briljantie nog meer een schijntje over. Tegen die tijd zijn de meesten van ons meegegaan in de stroom van conventies, sociale structuren en stilzwijgende afspraken. Jammer, jammer, jammer. Want zou de wereld er niet veel beter voor staan als we die briljantie van kinderen wat meer de ruimte zouden geven (dit is ook een stiekeme oproep aan iedereen in onderwijsland om dat te doen!).
Voor volwassenen die - hoe vroeg of laat dan ook - zich even willen losrukken van het stramien van de gestructureerde en geconditioneerde samenleving, zit er maar één ding op: naar de Roulottes. 'You love it or you hate it'. Voor wie eraan verslaafd raakt (we komen er niet voor niets al 15 jaar) er is hoop. Op verandering. Op nieuwe inzichten. En wie weet op een herontdekking van de briljantie die je als kind had.
0 Comments

Imagination is more important than knowledge

22/7/2013

2 Comments

 
Foto
Twee quotes van Einstein - ik kon het niet laten. En ook Lennon's bekendste song gaat erover. Imagine. In deze periode van vakantie, reizen, relaxen en vaak ook mijmeren, overvalt het je soms. Ineens gaat je verbeelding met je op de loop. Stel nou eens dat ik mijn baan opzeg... Stel dat ik verliefd wordt onderweg... Stel dat mijn oudste zoon van die troep afblijft... Stel dat we de Lotto winnen... Stel dat ik iets briljants bedenk en de wereld daarmee verover... Stel dat alle mensen ineens ontdekken dat ze met elkaar verbonden zijn... Stel dat we allemaal gaan denken in mogelijkheden...
Verbeelding neigt vaak naar utopie. Maar daarmee doe je geen recht aan het fenomeen. Elke uitvinding, elke ontdekking, elke vernieuwing, werkelijk elke belangrijke verandering is begonnen met het verbeelden ervan. Kennis is prachtig en bijzonder nuttig, maar zonder verbeelding heb je er eigenlijk niets aan. Want alles wat niet verandert is dood. En kennis op zich is statisch, hoewel kennis je natuurlijk wel geweldig in beweging kan brengen. Kennis is een mooie motor voor de verbeelding. Wat overigens beslist niet wil zeggen dat hoe meer je weet ook hoe sterker je verbeelding is. Helaas staat kennis en soms ook wetenschap de verbeelding nogal eens in de weg.
Door mijn werk kom ik regelmatig in aanraking met wetenschappers. Sommige van hen hebben weinig verbeelding, andere juist heel veel. Die laatste zijn meestal zeer inspirerend. Ze hebben de bereidheid om mee te gaan in verhalen, in hypotheses, in gedachtengangen (mooi woord trouwens - alsof je erin kunt lopen).
Dat is een beetje vergelijkbaar met de voorpret die je kunt hebben bij een reis. Je verbeelding op gang helpen door informatie (kennis!) te verzamelen, beelden te bekijken, routes op kaarten of Google maps te plannen. In je hoofd (en misschien ook wel in je hart) heb je de reis dan al gemaakt. Nou ja, verbeeld. 
Wat mij betreft heeft de wereld meer dromers nodig. Mensen die zich verbeelden hoe het zou kunnen zijn; stel dat... Zoals misschien tien jaar geleden een aantal mensen in de VS zei: Stel dat we over een paar jaar een Afro-American als president hebben... Een president die er nu is en bijvoorbeeld zegt: 'Ik had Trayvon Martin kunnen zijn.' Verbeelding. De wereld wordt er iedere dag beter van (en dat klinkt dan bijna weer als een SIRE-campagne). 

2 Comments

Je ziet wat je wilt zien

13/7/2013

0 Comments

 
Foto
Wat valt als eerste op aan dit plaatje? De billen, juist. Maar wat je ziet is een wortel. De mens is een uiterst associatief wezen, dat bewijst deze Italiaanse wortel maar weer eens. We troffen deze aan toen we met zes mannen in Barga - hartje Toscane waren, een hele tijd geleden.
Alles wat niet binnen het gewone plaatje past valt ons meteen op en dat is eigenlijk een soort van handicap. Neem bijvoorbeeld kinderen in de bus. Zeker als ze net het spreken goed machtig zijn en wat observerend zijn ingesteld (dus niet de hele tijd dromerig met hun duim in de mond zitten) flappen ze er nogal eens iets opmerkelijks uit. Van kinderen vinden we dat meestal erg grappig. Hangt natuurlijk een beetje af van wat ze zeggen. Iets in de sfeer van 'Wat stink jij uit je mond!' wordt al minder acceptabel. En als een kind iets zegt over bijvoorbeeld iemand met een handicap of een duidelijk zichtbare fysieke afwijking (enorme wrat, een ontbrekende arm, een nogal uitgerekte oorlel, een zeer grote bos neushaar), dan wordt het als snel de mond gesnoerd. 
lastig hoor als je niet mag benoemen wat je ziet. Aan de andere kant leer je als volwassene juist dat het vaak heel goed is om er het zwijgen toe te doen. Wij Hollanders staan in het buitenland bekend om onze grote mond en de gewoonte om alles te benoemen en bespreekbaar te maken.
Daar zitten natuurlijk hele goede kanten aan. Juist als het gaat om zaken die het daglicht niet kunnen verdragen, is het essentieel om ze juist wel te benoemen. Dan wel, maar wel op de juiste manier, op het juiste moment en met de juiste mensen. En dat valt ook niet mee. Kijk maar naar de krampachtige manier waarop we omgaan met kindermishandeling. Of met jongeren die iets uitgehaald hebben.
Daar zit natuurlijk ook het probleem van die associaties. Vooral die van 'oei, dat wordt moeilijk, ingewikkeld, pijnlijk'. En dat mag nooit een reden zijn om te zwijgen. Het verhaal van één vrouw die als kind werd misbruikt; het verhaal van één jongen die het verkeerde pad op ging, kan mits goed en oprecht verteld, een wereld veranderen.
We moeten ons - en dat bedoel ik veel breder dan alleen de onderwerpen hierboven - eens wat minder laten leiden door de angst. Iemand die ernstig ziek is bijvoorbeeld zit niet te wachten op de angst voor de dood van iemand die op bezoek komt. Niet dat we allemaal broodje nuchter moeten blijven, maar de kramp moet weg. En als de eerste associatie bij deze wortel dan niet 'wortel' is, dan is dat maar zo. Zes mannen in Toscane waren het er in ieder geval over eens. Billen.
0 Comments

Dit is het leven

7/7/2013

0 Comments

 
Foto
Deze foto maakte ik anderhalve maand geleden toen ik mijn ommetje met Sipke de hond maakte. Hoe morbide het misschien ook klinkt, voor mij is dit beeld van onvoorstelbare schoonheid. De houding van het dode vogeltje met de voorpootjes bijna stoer op de borst gevouwen, koppie eigenwijs in de tegengestelde richting, nergens een spoortje bloed, wel een keiharde schaduw die de indruk wekt het leven te zijn dat uit het beestje verdwenen is. Nog even en dan schuifelt die schaduw weg, naar een nieuwe bestemming. Misschien wel een kat, een stekelbaarsje of voor de verandering eens een vreemde vogel zoals de chimpansee.
Zou zo'n vogeltje een ego hebben gehad als hij of zij tot volle wasdom was gekomen? Ik denk het niet. Ego is iets van ons. Van de mensen. En daar zitten we maar mooi mee. Bijna alles wat weldenkende mensen in de weg zit, is terug te voeren op ego. Dr Wayne Dyer, de Amerikaanse zelfontwikkelingsgoeroe beweert - en niet eens grappend - dat het best wel eens zou kunnen staan voor edging god out. Het goddelijke, veel mensen noemen het liever het spirituele, uit jezelf wegpoetsen. En het moet gezegd, daar zijn we erg goed in. Als we ergens in zijn afgestudeerd is het wel in het amputeren van onze spiritualiteit. En juist dat verbindt ons met de hele wereld om ons heen.
Probeer je maar eens voor te stellen dat we ten diepste met alles en iedereen verbonden zijn. Dat geluk, je gelukkig voelen alles te maken heeft met het ervaren van die verbondenheid. Een van de effecten die dat heeft is dat je gaat proberen te zien wat je verbindt met anderen en met de wereld om je heen. Niet de verschillen, maar de overeenkomsten. Niet de posities, maar de gezamenlijke doelen. Niet de hiërarchie, maar de waarden. Niet het ja maar, maar kom op! 
Zou dat iets veranderen voor een dood vogeltje? Nou en of. Althans als je ervan overtuigd bent dat wat dood is, niet meer is dan een omhulsel. En dat wat erin zit, of zat in dit geval, het onnoembare, the spirit zeg maar, al lang vrolijk fluitend verder is getrokken. Ik zie het voor me: de schaduw staat heel stilletjes op, geeft het vogeltje nog even een aai over het koppie, zegt fluisterend dankjewel dat ik even in je mocht wonen en vertrekt. Een donker stipje is nog een fractie van een seconde te zien. En dan: hop, weg. Nieuwe bestemming gevonden. Als het zo ver is, en ik hoop dat het nog heel lang duurt, wens ik mijn spirit bij deze alvast een geweldige reis en de mooiste bestemming die een mens zich wensen kan: vogel, vis of misschien wel een nieuwe Sipke de hond.
0 Comments

    Schrijver

    Melle Dotinga schrijft al zijn hele leven. In opdracht van anderen of zichzelf. Schrijver nodig? Bel me: 06 55163508.

    Archief

    February 2023
    December 2022
    October 2022
    August 2022
    June 2022
    May 2022
    April 2022
    February 2022
    January 2022
    November 2021
    October 2021
    August 2021
    June 2021
    May 2021
    March 2021
    February 2021
    December 2020
    November 2020
    October 2020
    August 2020
    July 2020
    June 2020
    May 2020
    April 2020
    March 2020
    February 2020
    January 2020
    December 2019
    November 2019
    October 2019
    September 2019
    August 2019
    July 2019
    June 2019
    May 2019
    March 2019
    February 2019
    January 2019
    December 2018
    November 2018
    October 2018
    September 2018
    August 2018
    July 2018
    June 2018
    May 2018
    April 2018
    March 2018
    February 2018
    January 2018
    December 2017
    November 2017
    October 2017
    September 2017
    August 2017
    July 2017
    June 2017
    May 2017
    April 2017
    March 2017
    February 2017
    January 2017
    December 2016
    November 2016
    October 2016
    September 2016
    August 2016
    July 2016
    June 2016
    May 2016
    April 2016
    March 2016
    February 2016
    January 2016
    December 2015
    November 2015
    October 2015
    September 2015
    August 2015
    July 2015
    June 2015
    May 2015
    April 2015
    March 2015
    February 2015
    January 2015
    December 2014
    November 2014
    October 2014
    September 2014
    August 2014
    July 2014
    June 2014
    May 2014
    April 2014
    March 2014
    February 2014
    January 2014
    December 2013
    November 2013
    October 2013
    September 2013
    August 2013
    July 2013
    June 2013
    May 2013
    April 2013
    March 2013
    February 2013
    January 2013
    December 2012
    November 2012
    October 2012
    September 2012
    August 2012
    July 2012
    June 2012
    May 2012
    April 2012
    March 2012
    February 2012
    January 2012
    December 2011

    RSS Feed

©2022 The Ausbilders. All rights reserved.
Algemene voorwaarden & privacyverklaring The Ausbilders