Aan de ontwikkeling van die rijkdom gaat heel wat vooraf. Alles wat ons vormt tot wie we nu zijn. De mooie en de lelijke momenten. De goede en de slechte ervaringen. De liefde en de pijn; het verdriet, de boosheid en de schaterlach. Wat we weten en wat we niet weten. Wat we kennen en wat we niet willen kennen. Wat we leerden door lessen van anderen en lessen van het leven. De angsten die we tegemoet traden en de angsten die we liever nog niet onder ogen zien.
Het is een prachtige mix die voor jou, voor mij; voor ieder mens uniek is. Als je alleen al beseft hoe uniek je bent, realiseer je je ook hoe mooi, hoe bijzonder je bent. Niemand leeft het leven dat jij leeft. Niemand heeft ervaren, beleefd wat jij beleeft. En niemand gaat daarmee om zoals jij dat doet.
Dat betekent ook dat niemand anders ten diepste kan voelen wat jij voelt. Niemand anders kan zich compleet in jou verplaatsen. Niemand, nee echt niemand kan jouw leven ook nog eens leven. Mee-leven, dat kan wel. En dat kan ook heel goed. Omdat het inhoudt dat je mee-loopt, mee-luistert, mee stil bent.
Dat prachtige mengsel dat jij bent is er niet voor niks. Je hebt een betekenis, of je dat nou wilt of niet. En om die tot leven te wekken, hoef je alleen maar hier en daar wat te ontkurken. Dat houdt in dat je wat meer laat zien van wie je echt bent. Van wat je wilt, wat je drijft, wat je echt belangrijk vindt.
Dat weet je misschien niet meteen. Net als champagne moeten ook je ervaringen rijpen. Tot ze hun doel, hun betekenis openbaren. Als dat gebeurt, floept die kurk er vanzelf af. Dan weet je waarom je hier bent en wat je te zeggen hebt.
Daarom is zo belangrijk om jouw mengsel aandacht en liefde te geven. Om te zien, te ontdekken wat de schoonheid ervan is en hoe die nog mooier wordt door die te delen met anderen. Zoals je ook een champagne die met aandacht en liefde is gemaakt deelt met anderen. Om het leven en het meeleven te vieren. Laat het maar flink stromen in het komende jaar en daarna. Plop!