Jezelf ontvlinderen

Vlinder. Storm. Vos. Raaf. Fabel. Zon. Maan. Kinderen krijgen tegenwoordig andere namen dan laten we zeggen vijftig jaar geleden. Moet iedereen natuurlijk zelf weten. Maar zo'n kleintje heeft er niks over te zeggen - lijkt me wel goed om dat nog even te bedenken voordat je je kind Rou'chainnelhey noemt. Misschien hadden die ouders nog iets teveel last van de vlindertjes in en on hun hoofd.
Daar zijn ze trouwens niet de enige in. Er zijn hele groepen voor wie het vlinderen, fladderen, of hoe je het ook wilt noemen een levensstreven is geworden. De nieuwe nationale hobby. En dat is toch een beetje jammer. Omdat het meestal de vorm krijgt van een meer of minder tijdelijke ontsnapping aan de realiteit. 
Dat brengt me op de andere - keiharde - betekenis van vlinderen. Heb ik net ontdekt. Vlinderen is ook het vlak en glad maken van een betonnen vloer. Boink. Einde zweven. Wat dat zijn nuchtere types hoor, gasten die betonnen vloeren vlinderen.
Die nuchterheid kunnen we maar al te goed gebruiken. Want dat andere vlinderen is weliswaar best leuk en onderhoudend en afleidend en ook wel gewoon lekker, maar waar leidt het toe? Volgens mij alleen maar met een langere of kortere omweg naar jezelf. 
Daarom dus. Jezelf ontvlinderen. Want zo belangrijk ben je niet. Is niemand niet. Stop met dat gefladder. Het leidt af. En zeker niet tot jezelf. Gooi wat meer beton in je persoon. Laat het lekker uitharden en strijk het dan lekker vlak en glad. Heb je een mooie kern waarvan alles soepeltjes afglijdt. En zal ik je nog iets voorspellen? We krijgen ook ineens hele andere babynamen. Let maar op!