Maar hoezo is dat belangrijk? Ontbinden. En van wie of wat dan? Laat me dat uitleggen. Verbonden zijn betekent dat er verwachtingen zijn. Aan beide kanten van de band, van de verbinding. UItgesproken verwachtingen, onuitgesproken verwachtingen. Verwachtingen die sluimeren, die soms op papier staan. Soms zijn ze er al vanaf je geboorte. Ze hoeven ook niet erg te zijn. Soms zijn ze zelfs grappig. Zo wilden mijn ouders dolgraag dat ik ook, net als zij, het onderwijs in zou gaan. Na twee onderwijsstages wist ik één ding zeker: dat nooit. Niet ingelost dus, die verwachting. Ik had me ontbonden van hun wens. Maar niet van hen.
In deze tijd zijn we verbonden met zo ongeveer de halve wereld. Dat heeft leuke en spannende kanten. Maar ook hele negatieve. En dat heeft dan weer met die verwachtingen te maken. Want in al die verbindingen - dichtbij of ver weg - wil je een bijzonder iemand zijn. Die geslaagd is. Succesvol. Grappig. Entertaining. Een topvader. Een supermoeder. Een geweldige student(e). Een droomvriend(in). Geslaagd ondernemer. Getalenteerd vakmens. Mooi. Geslaagd. Rijk aan vrienden en ervaringen. Wereldreiziger. Thuisgenieter. Nou ja, verzin het allemaal zelf maar. Je weet wel hoe het werkt.
Alleen heeft het geen moer te maken met wat echt is. De virtuele wereld schept en herschept zichzelf voortdurend. En al die mooie façades leveren vooral veel nachtmerries op. Teleurstellingen over het eigen leven. Want het vergelijkingsmateriaal wordt in bakken over je uitgestort.
Daarom moet je jezelf ontbinden. Je niet laten bepalen door omgeving. Door plaatjes. Door imago. Door buitenkant. Exposure. De vraag is te allen tijde: wie wil jij zijn. En die vraag kun je alleen beantwoorden als je je ontbindt. Als je je niet laat bepalen door anderen of omgeving. Nou ja, niet laten bepalen - tuurlijk hebben die invloed. Maar jij staat toe hoeveel dat is.
Jezelf ontbinden helpt om jezelf te worden. Je vragen gaan dan niet meer over anderen. Maar over jezelf. Wie ben ik? Wat wil ik? Waarom doe ik dit? En dat niet? Waartoe dien ik? Wie wil ik zijn? Voor mezelf? Voor jou? Voor die ander? Dat zijn vormende vragen. Vragen die vaak nieuwe vragen oproepen en dat is mooi. Van vragen wordt de wereld beter.
Dus ga jezelf ontbinden. Misschien niet altijd even makkelijk. Maar het levert je een heerlijk gevoel van vrijheid en onafhankelijkheid op. Zonder cynisme. Zonder sarcasme. Gewoon echt. Een ontbonden mens is zo echt als ie maar kan zijn.