Vakantietijd. Veel volwassenen zijn hard bezig om los te laten wat ze gedurende werktijd hard proberen vast te houden: aangesloten zijn op alles wat en iedereen die belangrijk is qua werk. Bij de een gaat dat heel abrupt. Een laatste zwaai naar de collega's, de deur van het bedrijf valt dicht en de last valt van de schouders. De gedachte dat anderen het wel zullen overnemen geeft rust.
Bij de zzp'er gaat het een beetje anders. Allereerst is er meestal geen bedrijfsdeur die dicht valt. Collega's zijn er ook niet - wel opdrachtgevers en samenwerkingspartners. En iemand werk laten overnemen betekent meestal dubbele kosten: de inhuur van die professionals en zelf een tijdje geen inkomen vanwege vakantie. Maar de vooruitkijkende zzp'er heeft dat natuurlijk allemaal ingecalculeerd. Bovendien is de zzp'er al wat vrijheid gewend, dus is de overgang naar vakantie is misschien wel wat minder groot.
Ontpluggen gaat overigens nog wel een paar stappen verder dan loskomen van werk tijdens de vakantie. Sterker, dat is juist het probleem. De grote kunst is om los te komen van je werk terwijl je ermee bezig bent. Om er op zo'n manier mee om te gaan dat het niet jou beheerst, maar andersom.
Jezelf ontpluggen wil ook zeggen dat je geregeld even naast jezelf gaat staan en kijkt hoe het gaat. Word je blij van wat je doet? Ben je een leuk mens voor jezelf? En voor je collega's? En voor thuis? Doe je wat je echt wilt? En zo niet, waarom blijf je dat dan doen? Elk antwoord op die vraag is overigens goed. Het is jouw antwoord en dat is blijkbaar legitiem op dit moment. 
Probeer de angst voor verandering los te laten. Dan ontplug je jezelf echt. Hoe zou het zijn als je dit niet deed, maar dat wat je diep in je hart echt heel graag wilt? Hoe zou je wereld er dan uitzien? Wat zou je betekenen? Voor jezelf? Voor de mensen om je heen? Wat zou het je opleveren (en dan heb ik het niet allereerst over geld)?
Juist deze zomerperiode is een mooi moment om daarover te dromen. En om vanuit die droom eens goed naar jezelf te kijken. Niet alles hoeft meteen te veranderen. Een paar baby steps is vaak al voldoende. Kijk eens naar hoe je naar je collega's kijkt. Of naar je leidinggevende. Naar je klanten of opdrachtgevers. Probeer ze eens anders te zien, want ze zijn veel meer dan dat. 
Jezelf ontpluggen wil allereerst zeggen dat je de mallen even laat voor wat ze zijn. Dat je even niet meer alles voor lief neemt. Dat je net even wat verder kijkt; even stil staat; even beschouwt. Ik verzeker dat levert je heel veel op. De kijk op jezelf en op de ander verandert. Je ziet en ervaart veel meer dan je ooit voor mogelijk hield. En er gebeuren dingen die je nooit voor mogelijk hield. Dus begin er vandaag nog mee. Het is zomer, het is nog een beetje vakantie. Een fractie avontuur in je werk, in je leven - daar ga je misschien wel van zweven. En dan ziet de wereld er ineens heel anders uit.

Toen ik een jongetje was bestond entertainment uit kikkers, slootjes, zandhopen, vuurtjes stoken, in het hooi of gras spelen, bord- of kaartspellen doen als het regende en soms lekker in de plassen stampen, met modder gooien (ja - letterlijk), sneeuwhutten bouwen, zwemmen in natuurwater (oh wat haatte ik het zwembad in Leeuwarden waar we wekelijks met de schoolbus naartoe gingen voor zwemles), in bomen klimmen (nou ja, een stukje dan in mijn geval), gekke dingen zoeken (hele oude pijpekoppen bijvoorbeeld), rare ideeën gewoon uitoveren en natuurlijk hutten bouwen. Wij hadden - ik ben er nog trots - de hoogste hut van het dorp met vier verdiepingen. Gewoon in onze achtertuin; samen met mijn broertjes gebouwd.
Al die dingen kunnen nog steeds. Behalve met de schoolbus naar het zwembad in Leeuwarden dan. Veel kinderen doen ze gelukkig ook nog. Want oh wat is dat goed voor een kind - naar buiten en de wereld zelf ontdekken. Je knie openhalen, een vriendje die je troost en geruststelt en zien hoe je wond binnen de kortste keren dicht is. Altijd zorgen dat een van je vrienden een horloge heeft omdat je om zes uur thuis moet zijn. En natuurlijk weet je hoe lang het lopen en fietsen is. En natuurlijk vergeet je de tijd.
Maar wat wisten we weinig. Hoe anders is dat nu. Information overlaod. Alles, werkelijk alles is te vinden. En dat is fantastisch want het verdeelt ons niet meer in weters en niet-weters. Nou ja, het zou mooi zijn als het zo was. In principe moet het kunnen, maar je moet ook een weter wíllen zijn. We laten ons maar al te graag afleiden. En afleiding genoeg anno 2018. Entertainment rolt als een gigantische stoomwals over ons heen. Kijk maar eens om je heen als je in het OV zit: alle koppies op de schermpjes. Infotainment, entertainment, gametainment.
Zo weet straks geen kind meer hoe glibberig een kikker is. Hoe blubber tussen je tenen voelt. Hoe je veilig over een hek of onder prikkeldraad door glipt.  Of je een stier wel of niet kunt vertrouwen. Hoe het voelt om uit een boom te vallen en ondanks je schrammen en die buil op je kop toch gewoon naar huis te lopen.
Dus we moeten onszelf gaan ontertainen. Het wordt tijd om weer echt dingen te gaan beleven. Want virtueel is ehh... virtueel. Dus niet echt. Het is 'een bijvoeglijk naamwoord dat betrekking heeft op zaken die niet tastbaar zijn, maar slechts denkbeeldig of digitaal bestaan'. Jezelf ontertainen wil dus zeggen dat je weer 'voor het echie gaat'. Voor wat tastbaar, voelbaar en dus ook breekbaar is. Voor echte ervaringen en dus ook voor echt contact. 
Jezelf ontertainen betekent dat je hier en nu bent. Dat je ervaart met je zintuigen; ja ook dat zesde. Dat je blik op anderen is (en niet op een scherm) en dat je echt wilt weten hoe die erbij staat, zit, ligt. Ontertainen brengt de nieuwsgierigheid terug. Naar elkaar. Naar die kikker en die blubber. En naar jezelf. Naar wat je voelt en hoe dat is. Ontertainen is het beste dat de mensheid in de komende decennia kan overkomen.