Teksten, verhalen, gedichten, films, kernwaarden en zelfbeeldlessen
The Ausbilders
  • Blog
    • Soms een gedicht
  • Werk
    • Films Universiteitsfonds
    • Ben even weg
    • Songs2Values >
      • De Tender
      • Ons Tweede Thuis
      • IMC Weekendschool
    • Herpositionering AKJ
    • Jongerenstadslab
    • AFSLAG WERK
    • Interim
  • Film
    • Big Improvement Day
    • Alumni IMC Weekendschool
    • Delfland
    • Sportzorgtrajecten
    • Fonds Psychische Gezondheid
    • Amsterdam tegen agressie uniformpersoneel
    • Docu Gemeente Amsterdam
    • Ons Tweede Thuis
    • BID 2016
    • 20 jaar IMC Weekendschool
    • International Chamber of Commerce
    • ICC & Den Haag integriteit
    • Stichting NOB
    • 117 zondagen
    • The Whole Package
    • OECD/MoneyWise
    • Vluchtkerk
  • Reclame voor jezelf
  • Missie
    • Melle Dotinga
    • Why I'm here
  • Taal
    • De dichter 'live'
    • Wandel met me
  • Contact
    • Algemene voorwaarden
    • Privacy verklaring

Ash monday

25/11/2014

0 Comments

 
Foto
Gisteren waren mijn vrouw en ik op De Nieuwe Ooster. Waar veel nieuw is, maar vooral ook heel veel oud en vergaan. We waren er om de as van haar vader te halen.  Die staat nu bij ons thuis; net als de as van haar moeder. Zo zijn ze toch weer even bij elkaar ondanks dat ze al decennia geleden gescheiden waren. 
Het had een best wel verdrietige dag kunnen worden, maar dat was het niet. Een paar tranen, dat wel. Het is toch weer een afscheid, zo'n ophaaldag. Maar de mooie melancholie overheerste. Die mag hier en daar wel een zwart randje hebben, maar zo'n stemming - die een rondwandeling op De Nieuwe Ooster bijna automatisch oproept - heeft ook een optimistische kant. Iets van 'we zijn er nog, laten we het vieren ter ere van m'n vader'. 
Toch was er nog wel even een stevige confrontatie met het leed en het lijden  dat afscheid kan veroorzaken. Op een van de urnenvelden stond een man hartverscheurend te huilen. Tussen de snikken door sprak hij met zijn overleden vrouw. 'Dag lieve Carla; dag lieverd van me. Ik denk nog elke dag aan je. Dag lieverd, ik hou van je.' Het ging werkelijk door merg en been, dat verdriet. En tegelijkertijd was het verschrikkelijk mooi om te zien hoe deze man het liet zien. Hoe hij zijn voortdurende liefde voor haar bleef uitspreken, alsof het een bezwering was waarmee hij iets van haar kon terughalen.
Als er één constante is in het leven, dan is het wel continue verandering. Als mens moeten we daar steeds maar weer antwoord op zien te vinden. En dat kunnen we ook. Alleen, samen. Dansend, zingend, snikkend, lachend, schrijvend, spelend. Met jazz of techno; met een korantekst of een bijbelcitaat; met een quote van de Dalai Lama of de Tao van Poeh (aanrader trouwens). Ieder kiest de vorm die bij hem of haar past. En komt dan vaak, ondanks het gemis en het verdriet, tot de conclusie dat het goed is. Want het is. Wat achter ons ligt verandert niet meer. 
Onze asmaandag  sloten we af met kroketten. Ter ere van (schoon)vader/opa. In de laatste maanden van zijn leven kon de krokettenfabriek de vraag maar nauwelijks bijhouden.  Ik denk nog heel vaak aan hem. En hij - in welke vorm dan ook - ook aan ons. Dat weet ik zeker.
0 Comments

Heerlijk, het regent

18/11/2014

0 Comments

 
Foto
Regen is lekker. Laten we dat nou gewoon maar eens afspreken. Regent spoelt van alles weg en dat is best wel eens goed. Neem nou de herfstbladeren. Voor zover die niet door groenwerkers met bladblazers in ter compostering in een of andere aanhanger achter een trekker zijn verdwenen, hebben die een belangrijke functie in de natuur: voeding. Eerst moet het rotten en dan gaat het voeden. Dat had trouwens ook de titel van deze blogpost kunnen zijn.
Met ons besef van groei, met onze bewustwording is het eigenlijk niet anders. Om jezelf te kunnen voeden op spiritueel vlak, moet je eerst heel veel ouwe shit wel laten spoelen. Iedereen kan de manier vinden die voor hem of haar het beste werkt. De een heeft een herfststorm met keiharde regen nodig, de ander leert zijn weg vinden in de dichte mist. 
Ik hou van regen omdat die zo lekker nat is. Regen geeft je een fysieke ervaring waar je niet omheen kunt (tenzij je binnen blijft of gaat schuilen). Regen staat symbool voor de onontkoombare dingen in het leven. De dingen waar je op de een of andere manier mee moet leren leven. Het is er en je zoekt er maar een antwoord op. Een paraplu, een regenpak met zuidwester, of gewoon nat worden tot op je huid. 
De symbolische regenbuien die je leven treffen roepen allerlei vragen op. Ze plaatsen je heel dichtbij jezelf en vaak ook dichtbij anderen. Dat is mooi, zelfs al is het lang niet altijd makkelijk. Dichtbij jezelf en anderen komen betekent verbinding maken. En dat hebben we nodig. Zoals regen je kan verbinden met wat er buiten gebeurt, kan de spreekwoordelijk regenbui ervoor zorgen dat je jezelf en de ander ziet staan. Of ziet zitten. 
'Who'll stop the rain?' vroeg Creedence Clearwater Revival zich decennia geleden al retorisch af. Laat het maar lekker vragen regenen. Die zijn goed voor ons. Vooral als we ze delen. Voor vragen kun je nou eenmaal niet schuilen. Maar je kunt wel samen onder de paraplu erover nadenken. Heerlijk, die regen.
0 Comments

De dag dat ik losliet

9/11/2014

0 Comments

 
Foto
Het is herfst, dus we moeten het even over loslaten hebben. Of overgave, dat is misschien een beter woord. Zoals de verkleurende bladeren weinig andere keus hebben dan zich over te geven aan de grillen van de herfstwind en -regen. In ons mensenleven is het op de keper beschouwd niet zo heel veel anders. Het merendeel van wat zich afspeelt kun je nauwelijks beïnvloeden. En vaak ook niet bevatten. Vorig jaar rond deze tijd ging Wilbert zomaar dood. Niet te volgen, dus dat moet je dan maar loslaten. En toch grijpt Wilbert mij nog regelmatig bij m'n kladden. Om nog even een discussietje aan te gaan vanaf de plek waar hij nu is. 
Loslaten betekent dat je niet meer vasthoudt. Dat je je niet meer vastklampt aan alle zogenaamde zekerheden van het leven. Want zeg nou zelf, hoe zeker zijn die eigenlijk? Zeker is dat je hier gekomen bent en zeker is dat je hier weer weggaat. Waarheen? Hoe? Wanneer? De meeste mensen weten dat niet. En wie het wel weet, is vaak niet blij met die wetenschap. Omdat die vraagt om veel, heel veel los te laten. Kijk maar naar het bijzondere tv-programma 'Over mijn lijk'.
Gisteren kwam mijn vrouw naar boven: 'Er staan twee mensen voor de deur en die willen even met je praten. Ze zeggen dat jij wel interesse hebt in wat zij te vertellen hebben.' Jehova's getuigen, ik wist het meteen. Ik was met m'n financiën bezig, dus had eigenlijk geen zin. Maar goed, ze vroegen naar mij en dan zeg ik geen 'nee'. Even loslaten dus. Ik liep de trap af en had vervolgens een zeer geanimeerd gesprek met hen. Ik deel hun overtuiging niet en dat zei ik ook, maar ik heb respect voor hun keuze om langs de deuren te gaan om diezelfde overtuiging met anderen te delen. Na een minuut of zeven rondden we het gesprek af (of beter: dat deden zij).
Zeven minuten, laat het acht geweest zijn. De man en de vrouw liepen met een licht glimlach op hun gezicht weg. En ik liep met een glimlach de huiskamer in. Zo'n kleine moeite. 
Wat mij betreft halen we allemaal de hakken uit het zand en gaan we even mee met wat het ook is. Een praatje op de bushalte (nee, laat die mobiel maar ff rinkelen - ze bellen straks wel terug). Iemand van een callcenter die belt over energietarieven (ik maak er een sport van om zo iemand ook met een glimlach af te wimpelen. En dat lukt meestal. Ik heb zelfs wel eens een schaterlach aan de andere kant van de lijn gehad). Als we allemaal een tikkeltje meegaander worden, wordt het eens stuk aangenamer om ons heen. Wat springeriger, wat darteler. Een beetje zoals een herfstblad dat meegenomen wordt door de wind. Hou dat maar in gedachten.
0 Comments

De overeenkomst tussen altijd en overal

2/11/2014

0 Comments

 
Foto
Het begrip 'oneindig' is niet te begrijpen. Het is van een zelfde soort grootheid als 'altijd' en 'overal'. Gek toch dat juist die laatste twee woorden best wel vaak worden gebruikt. Als je echt gaat nadenken over oneindigheid, schiet je reguliere denken al snel tekort. Logisch, want we zijn allemaal geconditioneerd door hetgeen we tijdens ons leven hebben geleerd. En daar past oneindigheid maar moeilijk in. 
0 Comments

    Schrijver

    Melle Dotinga schrijft al zijn hele leven. In opdracht van anderen of zichzelf. Schrijver nodig? Bel me: 06 55163508.

    Archief

    February 2023
    December 2022
    October 2022
    August 2022
    June 2022
    May 2022
    April 2022
    February 2022
    January 2022
    November 2021
    October 2021
    August 2021
    June 2021
    May 2021
    March 2021
    February 2021
    December 2020
    November 2020
    October 2020
    August 2020
    July 2020
    June 2020
    May 2020
    April 2020
    March 2020
    February 2020
    January 2020
    December 2019
    November 2019
    October 2019
    September 2019
    August 2019
    July 2019
    June 2019
    May 2019
    March 2019
    February 2019
    January 2019
    December 2018
    November 2018
    October 2018
    September 2018
    August 2018
    July 2018
    June 2018
    May 2018
    April 2018
    March 2018
    February 2018
    January 2018
    December 2017
    November 2017
    October 2017
    September 2017
    August 2017
    July 2017
    June 2017
    May 2017
    April 2017
    March 2017
    February 2017
    January 2017
    December 2016
    November 2016
    October 2016
    September 2016
    August 2016
    July 2016
    June 2016
    May 2016
    April 2016
    March 2016
    February 2016
    January 2016
    December 2015
    November 2015
    October 2015
    September 2015
    August 2015
    July 2015
    June 2015
    May 2015
    April 2015
    March 2015
    February 2015
    January 2015
    December 2014
    November 2014
    October 2014
    September 2014
    August 2014
    July 2014
    June 2014
    May 2014
    April 2014
    March 2014
    February 2014
    January 2014
    December 2013
    November 2013
    October 2013
    September 2013
    August 2013
    July 2013
    June 2013
    May 2013
    April 2013
    March 2013
    February 2013
    January 2013
    December 2012
    November 2012
    October 2012
    September 2012
    August 2012
    July 2012
    June 2012
    May 2012
    April 2012
    March 2012
    February 2012
    January 2012
    December 2011

    RSS Feed

©2022 The Ausbilders. All rights reserved.
Algemene voorwaarden & privacyverklaring The Ausbilders