Sommige mensen kunnen heel goed moppen vertellen. Anderen proberen dat wel, maar krijgen nooit de lach op hun hand. Maar ja, is zo'n moppentapper dan ook echt leuk? Als mens zeg maar. En zo iemand die geen grap goed over het voetlicht kan brengen - wat zegt dat eigenlijk?
Wat je kunt zegt maar bijzonder weinig over wie je bent. Sommige mensen die heel veel gepresteerd hebben volgens bepaalde normen, zijn het tegendeel van leuk. Je kunt allerlei kwalificaties op ze loslaten, maar 'aangenaam' of 'prettig' horen daar niet bij. En bij anderen is precies het omgekeerde het geval. 
Kortom,. leuk zijn zegt hoegenaamd niks. En niet leuk zijn misschien nog wel minder. Het zijn etiketten die anderen op je plakken. En mogelijk doe je dat zelf ook. Bij jezelf. Valt ook bijna niet aan te ontkomen in een wereld waarin het plaatjes plakken, mallen maken, keurslijven ontwikkelen, structuren en protocollen over iedereen heen rollen, tot kunst verheven lijkt te zijn. Als we het niet ergens in kunnen passen, lijkt het niet te mogen bestaan.
Daarom wordt het tijd dat we onszelf gaan ontleuken. Niet dat we dan onaangenaam moeten worden. Integendeel. We moeten ophouden met leuk gevonden willen worden. Met het aangepaste gedrag dat daarbij hoort. Met de normen waaraan je dan moet voldoen. Want dan ben je hard op weg om jezelf in zo'n keurslijf te persen. Om te voldoen aan de norm. Om gewenst gedrag ten toon te spreiden. 
Kom op, ontleuk jezelf. Laat zien wie er onder die laag paneermeel zit. Maak je niet druk om wat anderen daarvan vinden. Voor veel mensen is het een openbaring als jij jezelf onteukt. Want ze zien wie je echt bent. Wat je echt drijft. Waar je van houdt. En waarvan niet.
Wat mij betreft wordt de missie van het volgende kabinet om het hele land te ontleuken - te beginnen bij henzelf. En dan niet vanuit opgelegde regels en zo, maar gewoon omdat het lekker is. Omdat het leven er zoveel eenvoudiger en dus aangenamer van wordt. 
Maar ik ben bang dat dit niet in de kabinertsplannen van 2021 komt. Dus we zullen het zelf moeten doen. Ik doe het al een tijdje, dat ontleuken. Doe je mee?

Je doen en laten - dat gaat over je gedrag. Over wat je onderneemt en wat juist niet. De acties waarvan je vindt dat ze echt moeten. En de zaken die je graag aan je voorbij laat gaan. Achter alles wat je doet en laat zitten redenen. Drijfveren. Ambities. Dromen. Soms zelfs een heilig moeten.
Tegelijkertijd zit er achter al dat doen en laten ook veel waarvan je je kunt afvragen of je dat echt nodig hebt. Of. laat ik het anders zeggen. Achter wat je doet en laat kunt je in grote letters WAAROM? zetten. Dat klinkt misschien een beetje flauw, maar in mijn ogen kan het geen kwaad om die vraag met enige regelmaat aan jezelf te stellen. 
Jezelf ontdoen zou je dat kunnen noemen. Even uit de actiemodus en in de stiltestand. Het mooie is dat wanneer je dat gaat doen, de antwoorden op al die WAAROM?-vragen vanzelf komen. De kans is best groot dat je dan ook voor verrassingen komt te staan. Over jezelf. Over je keuzes. Over je drijfveren, je dromen en je ambities. 
Die stiltestand is trouwens iets heel anders dan stilstand. Het is juist goed om dan bijvoorbeeld te gaan lopen. Lekker lang, minstens een uur of zo. Omdat lopen zo'n beetje de oudste beweging is die in ons systeem zit, doet dat hele bijzondere dingen met je hersenen. Sowieso gaan je gedachten met je op de loop - heel toepasselijk - en dat hou je echt niet tegen. Loop wel alleen trouwens, want zodra je met iemand in gesprek raakt, is dat weg.
Jezelf ontdoen is eigenlijk een groot cadeau aan jezelf. Je trekt je even terug uit al dat doen en laten. Dat betekent ook dat je even niet meer geleefd wordt door alle die dingen die moeten of juist niet moeten. Door jezelf te ontdoen gun je jezelf ruimte, vrijheid, loslaten en zelfs overgave. Veel tijd hoeft het niet te kosten, veel energie ook niet. Dat laatste levert het je juist op. Dus ga ont-doen. Je gaat dingen van jezelf zien die je nog niet wist. Probeer maar.