Goed, genoeg geschiedenis. Kerst is eens feest van licht, zoals ooit 'Yule' dat ook was. De zon gaat elke dag weer wat langer schijnen en dat mag gevierd. Het is ook een geruststellend gedachte: er lijkt voortdurend van alles te veranderen, maar die zonnewende blijft.
Wat Kerst inmiddels geworden is mag iedereen voor zichzelf bedenken. De vraag voor mij en voor jou is: Voor wie heb jij het leven afgelopen jaar wat lichter gemaakt? Want daar gaat Jul, midwinter, kerst of hoe je het ook maar wilt noemen uiteindelijk echt over. Wie was jij voor die ander? Wat deed je om het voor hem of haar te verlichten? Of wat deed je juist niet? Want dat kan ook heel wat lichter maken. En wie of wat maakte jouw leven lichter, draaglijker, vrolijker, doenlijker?
Waarom jezelf dan ontkersten? Waarom, als die gedachte aan licht juist zo met die dagen aan het eind van december verbonden is? Het antwoord is zoals zo vaak, kinderlijk eenvoudig: we hebben elke dag licht nodig. Iedereen kan iedere dag van het jaar wel even iemand gebruiken die het leven wat lichter maakt. Die wat verlichting brengt. Hoop. Kracht. En vooral en bovenal: warmte en liefde. Dat hoeft niet met grootschalige dingen - al mag dat natuurlijk wel. Even aandacht. Een glimlach net op tijd. Een praatje met iemand die 50 cent aan je vraagt voor een kop koffie. Even bellen met iemand die je al heel lang niet gesproken hebt. Interesse in de ander. Luisteren naar een verhaal van een vreemde. Een gesprekje dat ik voerde met een voormalige junk in de trein van Den Haag naar Amsterdam toen er een verwarde knul kleingeld kwam vragen omdat hij geen onderdak had (en dat kreeg hij - ik stel geen vragen).
Ontkersten wil zeggen dat je het hele jaar door licht brengt. Waar, wanneer en hoe je ook maar kunt. Dat is niet gekoppeld aan dagen, weken of jaren. Dat is verbonden aan wie je wilt zijn.