Pas op! Het leven pakt je in. Iedere week, iedere dag, ieder uur zadelt het fenomeen dat 'leven' heet je op met van alles en nog wat. Voor je 't weet heb je zelf geen idee meer wie je bent en wat je wilt. Het overkomt de besten en verwonderlijk is het zeker niet.
Weet jij nog waar je uitknop zit? Je weet wel, dat kleine knopje waarvan je denkt dat je er zo moeilijk bij kunt. Waarvan je misschien al heel lang het idee hebt dat het ergens onder of achter zit. Gevolg: je staat de hele tijd aan. Aan, aan, aan. En op een gegeven moment ga je voelen dat dat niet fijn is. Dat je eigenlijk niet meer in staat bent om ook nog even uit te staan. Nou ja, als je slaapt misschien. Maar zelfs daarvan ben je niet meer zeker als je 's ochtends opstaat en die wallen onder je ogen je onontkoombaar aanstaren.
Is er iemand die ooit gezegd heeft dat we altijd aan moeten staan? Die illusie wordt wel gewekt. Je mag niks missen en je moet overal een mening over hebben. En die dan ook delen - liefst met de hele wereld. Vermoeiend hoor, want meningen kosten niks en vervliegen bij het minste of geringste. Wat doe je dan, als je eenmaal een mening hebt?
Je bent - als je niet oppast - volkomen ingezwachteld door alles wat je omgeeft. En nee, dan heb ik het niet alleen over social media. Dat zwachtelen gebeurt op allerlei manieren. In werk, in vrije tijd, in je privé, als je onderneemt, als je op vakantie bent, of aan het sporten. Altijd. Overal. Tenminste, als je niet oppast. 
Als je ingezwachteld, wordt alles gedempt. Soms kan dat prachtig zijn - denk maar aan een mistig landschap. Maar ik durf best aan te nemen dat jij liever niet gedempt leeft. Dat je het allerliefst ten volle in het leven staat. Dat je geen filters en dempers wilt. 
Als dat zo is, wordt het tijd om jezelf te ontzwachtelen. Om je bewust te worden van wat de dingen met je doen. Hoe ze je vormen. Of je er echt wel iets mee wilt. Of je wel tot volle wasdom komt, of dat er teveel is dat je in de weg staat. Realiseer je dat niemand kan zien hoe mooi je bent, als je bent omzwachteld. Dus die dikke laag moet eraf. Dan schep je ruimte en vrijheid. Dan zien anderen je ook voor wie je echt bent. Ontzwachteld. Puur. Eigen. En helemaal jezelf.

Wat moeten we nog met nieuw in het nieuwe jaar dat eigenlijk helemaal geen nieuw jaar is maar doodgewoon een voortzetting van de tijd die wij menen te moeten markeren. Tijd verglijdt en houdt met niets en niemand rekening. Tijd is een feit. 
Of misschien ook wel niet. Zou het zo kunnen zijn dat we tijd alleen ervaren omdat wij verglijden? Omdat ieder van ons leeft in het besef van ouder worden? Van wat geweest is, is geweest. Van historie en herinneringen? Van geheugens die denken te weten en maar al te vaak alleen de eigen kleur laten zien?
Nieuw bestaat eigenlijk niet. Het is een ander deel van de cirkel waarop we ons bevinden. En het zou helepn als we ons wat vaker realiseren dat alles in cirkels gaat. Dan groeit ook het besef dat je altijd weer ergens komt waar je ooit al was. En dat helpt enorm om de zin van de onzin te onderscheiden.
Nieuw jaar. Nieuwe ronde. Nieuwe kansen. Nieuwe plannen. Nieuwe voornemens. Nieuwe teleurstellingen. Nieuwe tegenslagen. Nieuwe overwinningen. Nieuwe inzichten. Nieuw, nieuw, nieuw. Nieuw is vooral en bovenal een diep menselijke behoefte. Oud danken we af. Nieuw verwelkomen we graag. Eerst een babyshower. Decennia later met een beetje mazzel één of twee mooie speeches bij de kist. Dat was het dan. 
Zodra je de hunkering naar nieuw - een van onze grootste verlangens - loslaat, ontstaat er ruimte. Voor jezelf. Voor jezelf zijn. Voor anderen. Voor anderen echt zien. Daarom geef ik graag en met volle overtuiging aan jou de opdracht om te ontnieuwen. Je hoeft niks. Zoals jij bent is goed. En dat weet je, diep van binnen. Tuurlijk, soms komen er wat rottige woorden uit, soms laat je wat naar gedrag zien. Maar als je echt naar binnen kijkt, ben je goed. Is het goed. 
Dat is een geruststelling. Er hoeft niks anders. Nou ja, misschien zo nu en dan eens een beetje beter luisteren naar wat je hart zegt. Iets vaker stilte zoeken in plaats van lawaai. En soms een extra momentje van rust in je leven.
Laat dat nieuw maar zitten. Begin dit jaar gewoon met jezelf ontnieuwen. Daar hoef je niks voor te doen. En eigenlijk ook niks voor te laten. Het is goed. Zoals het is. Gelukkig jaar!