Ja, ik weet het. Het is geen werkwoord. Maar het werkt wel, want je snapt meteen wat ik bedoel. Fluitsma en van Tijn zongen het al: 'Land van duizend meningen...' En zo is het. Maar, zoals Daniel Lohues al met de Louisiana Blues Club zong Prachtig mooi mar wat he'j d'r an.
Meningen. Iedereen heeft er wel een paar. Want ze zijn gratis en vaak ook nog goedkoop, zo moet gratuit. Want ze kosten weinig moeite. Want je kunt je er zo mooi mee profileren. Want het geeft een gesprek op discussie mooi kleur. Want je kunt er iemand zo fijn mee uit de tent lokken. Want je komt er zo mooi mee op tv, radio, internet, waar dan ook. En, dat is ook al zo fijn, je kunt ze zo vaak wisselen als je wilt. Niemand die je er volledig op vastpint. Nou ja, heel soms in de politiek. Maar zelfs dat staat niet vast.
Maar waarom dan jezelf ontmeningen? Nou juist omdat het meestal nergens over gaat. Omdat het meestal alleen maar bedoeld is om je ego op te poetsen. Om te laten zien dat je ertoe doet. Dat je meetelt. Dat je echt wel iemand bent. En dat heb je dus helemaal niet nodig. Sterker, je wordt er een stuk leuker van als je jezelf eens wat vaker ontmeningt. 
Dan ga je namelijk luisteren. Voelen. Open staan. En dat levert iets op dat inzicht heet. Begrip. Invoelen. Als je begint met ontmeningen, begin je ook je invoelingscapaciteiten te ontwikkelen. En dat verandert je. Je wordt zachter. Je ziet, hoort, ruikt, voelt meer. Angst begint te slinken. Onbegrip ook. 
Uiteindelijk begin je je steeds meer verbonden te voelen (ja echt!). Ook met mensen waarover je vroeger een geweldig sterke mening had. Er groeit compassie. En dat, dat hebben we hard nodig in de wereld. Verbinding en compassie. Dus begin vandaag nog met jezelf ontmeningen ('t is een rotwoord, dat begrijp ik). Je gaat je binnen de kortste keren beter voelen. En de wereld om je heen ook. Let maar op...

Zo, ik kom net uit een bubbel. Een goede bubbel. Zo een waar ik altijd in moet zitten als ik goede teksten wil schrijven. Je mag het ook flow noemen. Of 'er helemaal in zitten'. Dat is erg lekker trouwens, want de wereld om me heen verdwijnt dan min of meer. Het is ook veel meer dan alleen concentratie en focus. Vaak denk ik achteraf 'huh, heb ik dat geschreven?'
Je bubbel is een begrip geworden. En de bubbel die daarmee bedoeld wordt is niet zo'n beste. Want gecreëerd door het fenomeen van de social media. Je krijgt alleen maar meer van waar je je toch al mee omringt. Doodeng als je 't mij vraagt. Want in zo'n bubbel ontstaan rare gedachten, vreemde kronkels, waanideeën. Juist omdat je steeds bevestigd wordt in wat je vindt, voelt, denkt, zegt, leest en post. 
Maar bubbels gaan verder. Talloze mensen zitten ook in de bubbel van werk, relatie, status, vriendschap. Van dingen voor lief nemen omdat ze nou eenmaal zou (gegaan) zijn. En omdat het misschien wel lekker makkelijk is. Zo bubbel je dan al rollend en soms ook stuiterend naar het einde. Om daar tot conclusie te komen dat het binnen die bubbel weliswaar heel veilig was, maar ook bloedsaai. 
Dus ontbubbel jezelf. Stap even uit je eigen persoontje, neem een paar meter afstand en kijk. Luister. Voel. Wie is dat eigenlijk die daar staat? Wat wil die mens? Hoe manifesteert die persoon zich? Wat betekent ze? Voor zichzelf? Voor anderen? Wat vindt ze van zichzelf? Wat vindt ze goed en mooi? En wat valt in de categorie 'ben ik niet blij mee'?
Trek jezelf uit de sleur. Sleur jezelf uit de groef. En graaf dan eens een paar tandjes dieper. Naar je echtheid. Naar dat wat je eigenlijk echt wilt. Naar wie je wilt zijn in plaats van wat je omgeving van je maakt. Prik door die bubbel heen. Dan trekt de mist op. De sluier valt weg. Alles krijgt kleur en betekenis. Je gaat het zien. Voelen. Ruiken. Horen. En dan merk je ineens dat het van binnen gaat bubbelen. Je bruist. Van energie. Olé!