Teksten, verhalen, gedichten, films, kernwaarden en zelfbeeldlessen
The Ausbilders
  • Blog
    • Soms een gedicht
  • Werk
    • Films Universiteitsfonds
    • Ben even weg
    • Songs2Values >
      • De Tender
      • Ons Tweede Thuis
      • IMC Weekendschool
    • Herpositionering AKJ
    • Jongerenstadslab
    • AFSLAG WERK
    • Interim
  • Film
    • Big Improvement Day
    • Alumni IMC Weekendschool
    • Delfland
    • Sportzorgtrajecten
    • Fonds Psychische Gezondheid
    • Amsterdam tegen agressie uniformpersoneel
    • Docu Gemeente Amsterdam
    • Ons Tweede Thuis
    • BID 2016
    • 20 jaar IMC Weekendschool
    • International Chamber of Commerce
    • ICC & Den Haag integriteit
    • Stichting NOB
    • 117 zondagen
    • The Whole Package
    • OECD/MoneyWise
    • Vluchtkerk
  • Reclame voor jezelf
  • Missie
    • Melle Dotinga
    • Why I'm here
  • Taal
    • De dichter 'live'
    • Wandel met me
  • Contact
    • Algemene voorwaarden
    • Privacy verklaring

Wie echt van zichzelf houdt wordt nooit een narcist

20/7/2012

0 Comments

 
Foto
Wat is dat toch met liefde? We hebben zo de neiging om te denken dat het iets is waarop we recht hebben. Net als het recht op een fatsoenlijk onderkomen, een inspirerende baan, goed eten en drinken met zo nu en dan een weldadige uitspatting, een riante club vrienden en vriendinnen die altijd vrolijk, optimistisch gezelschap zijn, een familie die ons steunt door dik en dun en ons verder nooit tot last is en huisdieren die netjes schijten daar waar het mag en bij ons willen zitten als wij daar zin in hebben. Oh ja, en natuurlijk kinderen die het uitstekend doen op school, die bovengemiddeld presteren, ook bij alle clubjes waarop ze zitten, die zich in gezelschap voorbeeldig gedragen, die hun ouders het respect tonen dat ze verdienen en die - in tegenstelling tot de meeste studenten van tegenwoordig - het huis verlaten zodra ze daartoe ook maar enigszins de aandrang (bij voorkeur net na hun achttiende) zodat hun ouders alle ruimte hem om eindelijk zichzelf weer eens wat verder te ontplooien.
Zo ziet het leven er uiteraard volstrekt niet uit. Zoals een kindertijd niet alleen wordt getekend door alle momenten van feest, plezier, successen en diep gevoelde liefde, maar ook door de eerste littekens, builen, schrammen, mislukkingen en afwijzingen, zo schenkt het leven ons ook van alles waarom we niet gevraagd hebben. Ruzie, frustratie, afwijzing, liefdeloosheid, harteloosheid, kanker, zere voeten, bloedneuzen, onbegrijpelijke afwijkingen, onverklaarbare kwalen en onuitstaanbaar onbegrip.
En nu komt de clou. Maakt dat alles ons tot wijzere, rijpere en meer begripvolle mensen? Brengt het ons tot het inzicht dat - zoals John Lennon het ooit prachtig zei: Life is what happens to you whne you're busy making plans' - we maar beter kunnen meevaren op die levensstroom? Vaak denk ik van niet. Als ik om me heen kijk, zie ik zoveel angst, frustratie, boosheid, onwil en soms zelfs echte haat, dat ik denk dat we nog heel wat te leren hebben.
En dat begint en eindigt bij het houden van jezelf. Als je dat een beetje onder de knie hebt - en daar heb je een behoorlijk deel van een mensenleven voor nodig, denk ik - dan sta je een stuk minder wankel in het leven. Zodra je je realiseert hoe minuscuul en tegelijkertijd groots je bent, begint het besef te komen dat je maar beter met de stroom mee kunt drijven. Het besef dat je klein bent, maakt je gevoel voor anderen groter. Met andere woorden: als je echt van jezelf houdt begint langzaam maar zeker het gevoel van mededogen te groeien. Iedereen, werkelijk iedereen drijft mee op die stroom. Dus als iemand die je lief is kanker krijgt; als je kind van je vervreemdt, als je bedrijf ineens bergafwaarts gaat, als je dierbaarste spullen zijn gejat, als je vakantie in het water valt, als - nou ja wat dan ook; bedenk dan dat je op die stroom zit die 'het leven' heet. Blijf geloven in jezelf, blijf om je heen kijken, vraag hulp, vertel wat er met je gebeurt, wees niet bang voor een stroomversnelling, hou je vast aan anderen (niet vastklampen!), laat iedereen merken dat je blij bent met al het moois dat je ook nog krijgt en ontwaart. En dan zie je ineens - daar in de verte! - dat paradijselijke eilandje midden in de stroom. Hoe vreemd ook, je begrijpt er zelf niets van, koers je er recht op af. Je gaat aan land en wordt bijzonder hartelijk ontvangen. 'Wat goed dat je er bent. We hebben al zo lang op je gewacht. Kom, we gaan eten en feest vieren. Dat heb je wel verdiend.' Je kan niet anders dan glimlachen terwijl er een traan over je linkerwang biggelt.

0 Comments

Bushalte Blokhuispoort

8/7/2012

0 Comments

 
Foto
Vroeger, wanneer ik als jochie met mijn ouders zondagse kleren ging kopen in Ljouwert (Leeuwarden), stapten we  tegenover de gevangenis uit de bus. Ik zie de bushalte met uitzicht op de ophaalbrug naar de bajes nog zo voor me. De Blokhuispoort was een mysterieuze, dreigende plek waar toch ook een vreemde aantrekkingskracht van uit ging. Ik heb jarenlang geprobeerd me voor te stellen hoe het zou zijn om daar een tijdlang te verblijven. Wat doet dat met een mens en hoe leven ze daar samen? Van één van de directeuren van de Blokhuispoort is ook de uitspraak dat vanwege de menselijkheid elke gevangenis ergens je ook het gevoel moet geven dat je, als je heel erg je best zou doen, zou kunnen ontsnappen. Dat moet ergens in de jaren 70, 80 geweest zijn, want anno nu kun je zo'n uitspraak niet meer ongestraft doen. De voorlcihter van het Ministerie 'is watching you'.
Zoals vele andere gevangenissen die voor de oorlog en nog verder terug werden gebouwd, is de Blokhuispoort inmiddels opgedoekt. Tja en dan zit je met zo'n gebouw. Nou zijn ze in Ljouwert niet voor één gat te vangen (het zijn tenslotte ook Friezen al praten ze wel een beetje anders Frysk - het Liwadders, een geheel egien dialect), dus de Blokhuispoort herbergt nu een groot aantal creatieve bedrijven. Waarschijnlijk van een ander type creativiteit dan waarvoor vroeger de boeven deze bajes in gingen.
Een vroegere dorps- en klasgenoot van me die ik onlangs via Facebook weer heb getroffen, is ook behoorlijk creatief. En het mooie is dat Klaas ook nog eens een netwerk heeft om u tegen te zeggen. KinkFM, allerlei festivals - Klaas zit diep in de muziek. En nu heeft hij dus met een aantak companen het Jailbreak-festival in de Blokhuispoort georganiseerd. Ik heb al weken spijt dat onze vakantie net daarvoor is gepland. Ik kan er dus zelf niet heen. Extra jammer omdat de Oude Amerikaanse Ford waarschijnlijk net op tijd weer 'on the road' is. Maar het belooft een crimineel goed festival te worden, dat voorspel ik u. Laat dat maar aan Klaas c.s. over. Ik drink er in Sevilla wel een biertje op. Of twee... Alle info: http://www.jailbreakfestival.nl/


0 Comments

Angst essen Seele auf

6/7/2012

0 Comments

 
Foto
Rainer Werner Fassbinder was geen man van vrolijke films. Niet zo vreemd, want het tijdperk waarin hij leefde werd - zeker in het toenmalige West-Duitsland - bepaald niet gekenmerkt door al te veel positivisme en 'wir können es'-denken. 'Angst essen Seele auf' is een discriminatiedrama met een tragisch open einde. Dit werk, dat in twee weken (!) werd gedraaid, even tussen twee andere grote producties door, waaronder 'Effi Briest', wordt gezien als een van zijn beste films. Maar zoals gezegd, vrolijk word je dr niet van.
Ik vraag me wel eens af hoeveel mensen er primair vanuit angst leven. Ik vrees dat het er heel veel zijn. En dat bijzonder triest, want angst - zo weet iedereen - is een bijzonder slechte raadgever. Dus wat gebeurt als een mens zich laat leven door zijn diepste angsten: verkeerde keuzes. Vlek op vlek, Negatieve ervaring na negatieve ervaring. En nee, ik ga het nu niet over Geert Wilders hebben - daarvan heb ik van begin af aan al gezegd vanzelf de ware aard boven komt en dat uiteindelijk niemand zich voor de gek laat houden. Bange mensen hoeven nog niet per se dom te zijn.
Ik hou ervan om zaken om te draaien. Wat zou er gebeuren als je probeert om zoveel mogelijk zonder angst te leven. Allereerst denk ik dat je er zelf een stuk vrolijker van wordt. Een plezieriger mens voor je omgeving ook. En als de angst je niet leidt, ga je zien dat er heel veel moois is. Angst hangt een grauwsluier over alles heen. Een grijze waas die permanent voor je ogen hangt, waardoor je voortdurend in een soort van winterdepressie leeft.
Daar heb ik geen zin in en doordat ik zoveel mogelijk zonder angst door het leven wandel (niet dat ik nooit bang ben hoor) overkomen me vaak hele bijzondere dingen.
Zo bood vorige week onze overbuurman spontaan aan om met mijn klassieke Ford aan de slag te gaan. Inmiddels heeft hij de 2 ton zware wagen op blokken gezet, de startmotor eronder vandaag gehaald en hebben we samen gekeken waar het probleem in de startmotor zou kunnen zitten. We hebben het niet ontdekt, maar maandag breng ik het ding naareen specialist die meteen ook al zei dat hij zo'n startmotor altijd kan repareren. Bij deze bedank ik mijn overbuurman hartelijk voor zijn hulp. Fantastisch!
Nou weet ik natuurlijk echt niet of er een relatie is tussen het loslaten van angst en het vastschroeven van een gerepareerde startmotor. Maar ik weet wel dat ik straks weer eens een ritje kan maken in die klassieker. Daar verheug ik me nu al op. En hoe het komt dat mijn overbuurman, met wie ik geregeld een praatje maak, nu ineens vond dat dit moest gebeuren? Misschien vraag ik hem dat nog wel eens. Bijvoorbeeld als ik een aardigheidje breng om hem te bedanken. Want hij is bepaald ook geen angstig type. Net met pensioen, maar hij wil nog één ritje maken in een grote truck. Om een enorme ketel van Roemenië naar Ethiopië te brengen. Je moet het maar durven

0 Comments

    Schrijver

    Melle Dotinga schrijft al zijn hele leven. In opdracht van anderen of zichzelf. Schrijver nodig? Bel me: 06 55163508.

    Archief

    February 2023
    December 2022
    October 2022
    August 2022
    June 2022
    May 2022
    April 2022
    February 2022
    January 2022
    November 2021
    October 2021
    August 2021
    June 2021
    May 2021
    March 2021
    February 2021
    December 2020
    November 2020
    October 2020
    August 2020
    July 2020
    June 2020
    May 2020
    April 2020
    March 2020
    February 2020
    January 2020
    December 2019
    November 2019
    October 2019
    September 2019
    August 2019
    July 2019
    June 2019
    May 2019
    March 2019
    February 2019
    January 2019
    December 2018
    November 2018
    October 2018
    September 2018
    August 2018
    July 2018
    June 2018
    May 2018
    April 2018
    March 2018
    February 2018
    January 2018
    December 2017
    November 2017
    October 2017
    September 2017
    August 2017
    July 2017
    June 2017
    May 2017
    April 2017
    March 2017
    February 2017
    January 2017
    December 2016
    November 2016
    October 2016
    September 2016
    August 2016
    July 2016
    June 2016
    May 2016
    April 2016
    March 2016
    February 2016
    January 2016
    December 2015
    November 2015
    October 2015
    September 2015
    August 2015
    July 2015
    June 2015
    May 2015
    April 2015
    March 2015
    February 2015
    January 2015
    December 2014
    November 2014
    October 2014
    September 2014
    August 2014
    July 2014
    June 2014
    May 2014
    April 2014
    March 2014
    February 2014
    January 2014
    December 2013
    November 2013
    October 2013
    September 2013
    August 2013
    July 2013
    June 2013
    May 2013
    April 2013
    March 2013
    February 2013
    January 2013
    December 2012
    November 2012
    October 2012
    September 2012
    August 2012
    July 2012
    June 2012
    May 2012
    April 2012
    March 2012
    February 2012
    January 2012
    December 2011

    RSS Feed

©2022 The Ausbilders. All rights reserved.
Algemene voorwaarden & privacyverklaring The Ausbilders