Teksten, verhalen, gedichten, films, kernwaarden en zelfbeeldlessen
The Ausbilders
  • Blog
    • Soms een gedicht
  • Werk
    • Films Universiteitsfonds
    • Ben even weg
    • Songs2Values >
      • De Tender
      • Ons Tweede Thuis
      • IMC Weekendschool
    • Herpositionering AKJ
    • Jongerenstadslab
    • AFSLAG WERK
    • Interim
  • Film
    • Big Improvement Day
    • Alumni IMC Weekendschool
    • Delfland
    • Sportzorgtrajecten
    • Fonds Psychische Gezondheid
    • Amsterdam tegen agressie uniformpersoneel
    • Docu Gemeente Amsterdam
    • Ons Tweede Thuis
    • BID 2016
    • 20 jaar IMC Weekendschool
    • International Chamber of Commerce
    • ICC & Den Haag integriteit
    • Stichting NOB
    • 117 zondagen
    • The Whole Package
    • OECD/MoneyWise
    • Vluchtkerk
  • Reclame voor jezelf
  • Missie
    • Melle Dotinga
    • Why I'm here
  • Taal
    • De dichter 'live'
    • Wandel met me
  • Contact
    • Algemene voorwaarden
    • Privacy verklaring

Binnenin je schijnt het licht van duizend zonnen

22/11/2015

0 Comments

 
Foto
Alles wat groeit heeft licht nodig. Dat geldt voor planten, maar voor ons ook. Niet voor niets zeggen we dat je aan het eind van je leven naar het licht gaat. Die duizend zonnen, die in je zijn en je omringen.
Als je eenmaal beseft dat je zelf licht bent en dus licht kunt geven aan wie dan ook in de wereld, vraagt dat meteen ook wat van je. Dat inzicht kun je nooit meer ontkennen, dus je zult met die duizend zonnen aan het werk moeten. Niet dat het dan meteen allemaal van een leien dakje gaat. Maar het besef dat er iets in je zit dat de wereld kan doen schijnen, gaat nooit meer weg. 
Dan is de vraag meteen daarna waarschijnlijk: hoe doe je dat dan, die zonnen hun werk laten doen? Eerst maar even een abstract antwoord: door zelf het licht te zijn (I AM LIGHT - daarmee ondertekende Wayne Dyer al zijn berichten). Licht zijn houdt in dat je door zelf te stralen anderen laat stralen. Je helpt ze op weg naar hun bewustzijn over, hun besef van die duizend zonnen. 
Het schitterende is dat zoiets bij iedereen kan. Afgelopen week deelde ik een filmpje van een leerkracht in het speciaal onderwijs ('students with special needs' noemen ze dat in de VS). Deze man begint elke ochtend met complimenten. Elke leerling komt even bij hem staan en krijgt zijn dagelijkse portie licht en zon. Het kan niet anders dan dat ze daarvan groeien.
Het licht dat in ieder van ons schijnt, kun je bij de een wat beter zien en ervaren dan bij de ander. Het hangt er maar net vanaf hoeveel wolken ervoor schuiven. En die wolken kunnen dan weer uit van alles en nog wat bestaan. Jeugdtrauma's, ziekte, verlies, angst, noem maar op. Als je wilt kun je het licht je leven lang ontkennen. Als je wilt kun je heel je bestaan in het donker doorbrengen. Als je wilt kun je diep van binnen denken en denken te voelen dat de schaduwen gaan winnen. Het is niet zo. Het is zelfs onmogelijk. Want wij zijn - letterlijk en figuurlijk - licht.
We kunnen net doen of dat niet zo is. We kunnen ons laten aanpraten dat we de zware, zwarte kant moeten kiezen. We kunnen ons laten overtuigen met de allerbeste rationele argumenten. We kunnen onze kop in het zand steken of ons laten meeslepen door welke verdwaalde geest dan ook. Uiteindelijk zijn we licht; uiteindelijk winnen die duizend zonnen. Die miljarden, triljoenen zonnen die in ons allemaal huizen. Die warmte, dat licht, die liefde. 
Het is de opdracht, de missie van iedereen die zich dit ten diepste realiseert om dat inzicht te delen. Om steeds meer mensen op weg te helpen naar dat besef. Omdat je weet wat deze wetenschap, dit inzicht kan betekenen voor jezelf en voor de wereld. Omdat je voelt wat het met je doet. En dus weet hoe belangrijk het voor anderen is om dat ook te ontdekken en te ervaren. Zo maken we de wereld beter, mooier, lichter. IK BIN LJOCHT, I AM LIGHT, IK BEN LICHT. Zeg dat elke dag zo vaak mogelijk tegen jezelf. Ik weet hoe het voor sommigen klinkt. Maar ik weet ook uit eigen ervaring dat het werkt. Probeer het. Een dag, een week, een maand. Duizend zonnen gaan je helpen. Echt.
0 Comments

Helemaal willen zijn waar je bent

15/11/2015

0 Comments

 
Foto
Hoe vaak denk je niet 'Was ik maar ergens anders'. Stress op je werk. Ruzie thuis. File. Vertraging bij de NS. Plensbui terwijl je net met de hond buiten bent. Je grote liefde ziet je niet (meer) zitten. Je web van leugens stort in. Crisis thuis. Crisis op je werk. Crisis in de kroeg. Crisis in Europa. Crisis in de wereld. Nee, soms lijkt het of je maar beter in je eentje op Rottumerplaat kunt zitten. Hoewel... Godfried Bomans (wie kent hem nog?) schijnt er bijna gek geworden te zijn. 
Als je hier bent, ben je niet ergens anders. Waarheid als een koe. En toch vinden we het lastig om die runderlogica echt onder ogen te zien. Helemaal hier zijn valt niet mee. Het betekent namelijk dat je bereid bent in totaal 'in het moment' te zijn. Met al onze drukten en bezigheden en afleidingsmanoeuvres en digitale gadgets en virtuele werelden lijkt dat steeds ingewikkelder te worden. 
Ik las kortgeleden een uitspraak van iemand: 'Als ik met iemand in gesprek ben en ik zie dat hij of zij z'n smartphone checkt, loop ik weg zonder iets te zeggen'. Dat snap ik. En ik vrees dat diegene bij mij ook wel eens weggelopen zou zijn. Het doet me trouwens ook denken aan een prachtig boekje van Connie Palmen met de titel 'Echt contact is niet de bedoeling'. Als je nu echt hier bent, ontkom je er niet aan ook echt contact te maken.
Is het alleen oppervlakkigheid? Is het haast? Is het - al dan niet valse - bescheidenheid? Is het calvinisme (nog zoveel te doen en alles MOET af)? Komt het doordat we nooit meer in een kerk komen? Doordat onze sociale structuren losgetrild zijn? Doordat we meer en meer gedwongen zijn om allerlei keuzes zelf te maken? Dus door keuzestress. Welke ziektekostenverzekeraar? Welke energieleverancier? Welke kabelmaatschappij? Welke mobiele aanbieder? Waar regel ik zorg voor mijn oude ouders? Waar kan ik terecht met mijn lastige puber en wordt dat nog wel betaald? Tot welk bedrag zal ik me verzekeren voor de eventuele ziekte van mijn medewerkers? Hoe ga ik mijn pensioen regelen?
Tegelijkertijd weet iedereen diep van binnen (ja, dat weten we echt) dat we sterker zijn als we samen zijn. Dat we ons gesteund weten door de anderen. Dat verbinding maakt dat we onze meerwaarde voelen. In het samen zijn kunnen we het alledaagse, maar ook het ridicule en het confronterende, het kwaadaardige en het onbegrijpelijke overstijgen.
Als we de moed hebben om zo vaak mogelijk helemaal te willen zijn waar we zijn en ook dat beseffen wat dat betekent, kunnen we heel veel voor elkaar betekenen. Omdat je, als je nu echt helemaal hier wilt zijn, ook echt helemaal hier en nu kunt voelen wat de ander voelt. Je zou kunnen zeggen dat je dan bijna de ander kunt zijn, zo dichtbij kun je dan komen. Niets is zo krachtig en troostrijk en energie- en liefdevol als dat. Ach, eigenlijk hebben we dat besef allemaal wel. Iedereen die een relatie heeft (gehad) weet hoe diep je je verbonden kunt voelen. En ook hoe ver je van elkaar vandaan kunt raken. 
Door helemaal te willen zijn waar je bent, kunnen we kloven overbruggen. Kunnen we stiltes doorbreken. Kunnen we onbegrip doorbreken. Verdriet de ruimte geven. Boosheid kanaliseren. Een glimlach veroorzaken. Makkelijk is het lang niet altijd. Maar als we blijven oefenen worden we er steeds beter in. En geloof mij, daar wordt uiteindelijk onze wereld die soms zo lelijk lijkt, elke keer weer mooier van.
0 Comments

Hoe ver kun je kijken met je ogen dicht?

8/11/2015

0 Comments

 
Foto
Toen ik een jochie van een jaar of zeven, acht was, had ik een nogal strenge meester. Een onderwijzer van de oude stempel. Meester van der Made wilde rust en orde in de klas en dat viel niet altijd mee. Als kinderen in een klein dorp in Friesland waren we gewend om buiten te spelen en in alle vrijheid onze ontdekkingen te doen en avonturen te beleven. Meester van der Made was van mening dat voor het leren van sommen, van de Nederlandse taal en vaderlandse geschiedenis stilte in de klas onontbeerlijk was.
Bovendien hanteerde hij een systeem dat ook in het leger nogal eens wordt toegepast: als er één de fout in gaat, heeft de hele groep daaronder te lijden. Het gebeurde dan ook regelmatig dat we in plaats van geschiedenis of topografie moesten rekenen. 
Maar... Meester van der Made beloonde ons ook. Als het een hele dag goed was gegaan, vertelde hij ons een verhaal. En hoe streng hij ook was, hij kon prachtig vertellen. Hij sleepte ons mee in geweldige avonturen met fantasiefiguren die op de meest bijzondere plekken kwamen. Ik deed mijn ogen dan dicht en liep met ze mee. 's Avonds droomde ik er vaak nog over.
Met je ogen dicht ziet de wereld er anders uit. Als je je ogen sluit, lijkt het alsof je wereld veel kleiner wordt. Maar dat is niet zo. Je ogen sluiten betekent dat je eenvoudiger en beter deel uit kunt gaan maken van het universele. Door terug te gaan naar jezelf, kun je gaan ervaren dat je niet alleen bent. Dat je deel uitmaakt van een grote geheel. Van de mensheid - jazeker. Maar vooral van iets dat nog groter, nog veelomvattender, nog... ja, universeler is.
Dat voelt iedereen die bidt, of mediteert of chant of zingt of danst of een andere weg kiest om deel uit te maken van het veel grotere. Bidden doen de meeste mensen met de ogen dicht. Mediteren ook, of met de blik op een vage stand. Dat is deels omdat het zo persoonlijk is. En vooral omdat het helpt om terug te gaan naar dat deel van jezelf dat je in contact kan brengen met het universele - welke naam je die of dat ook geeft. 
Echt ver kijken doe je dus met je ogen dicht. Omdat je dan ervaart hoe klein en groot je tegelijk bent. Hoe je een zandkorrel en een ster tegelijk bent. Hoe je straalt en schittert en daarmee anderen kunt verlichten. Hoe je jezelf gereflecteerd ziet in alles wat je omringt.  
En dan besef je misschien dat ver en dichtbij eigenlijk niet bestaan. Net zoals het beeld - de reflectie - van jezelf eigenlijk ook niet meer is dan een beeld. Dan hetgeen je jezelf toedenkt. En dat dat denken over maar iets is dan je zelf eh... bedenkt. Dat je heel heel diep van binnen echt wel weet dat er geen 'jij' en geen 'ik' is. Dat ik jij bent en jij ik. Dat we zelf de dualiteit, het onderscheid, het schisma (en de dogma's) en daarmee het ego in de wereld hebben gebracht.
Misschien wil je je ogen ook eens wat vaker dicht doen. Dat kan overal. Na een paar keer zul je ontdekken hoe het je bevrijd. Hoe je los komt van wat er in je hoofd rond maalt. En dan heb je de eerste stap gezet om je los te maken van het ego. Dan kun je uitstijgen boven het zelf en je verbonden gaan voelen met alles. Dat vertelde meester van der Made er niet bij trouwens. Dat moest ik zelf ontdekken. En daarom doe ik elke dag wel even mijn ogen dicht. Probeer maar. Het zal je verrassen wat je allemaal gaat zien.
0 Comments

    Schrijver

    Melle Dotinga schrijft al zijn hele leven. In opdracht van anderen of zichzelf. Schrijver nodig? Bel me: 06 55163508.

    Archief

    February 2023
    December 2022
    October 2022
    August 2022
    June 2022
    May 2022
    April 2022
    February 2022
    January 2022
    November 2021
    October 2021
    August 2021
    June 2021
    May 2021
    March 2021
    February 2021
    December 2020
    November 2020
    October 2020
    August 2020
    July 2020
    June 2020
    May 2020
    April 2020
    March 2020
    February 2020
    January 2020
    December 2019
    November 2019
    October 2019
    September 2019
    August 2019
    July 2019
    June 2019
    May 2019
    March 2019
    February 2019
    January 2019
    December 2018
    November 2018
    October 2018
    September 2018
    August 2018
    July 2018
    June 2018
    May 2018
    April 2018
    March 2018
    February 2018
    January 2018
    December 2017
    November 2017
    October 2017
    September 2017
    August 2017
    July 2017
    June 2017
    May 2017
    April 2017
    March 2017
    February 2017
    January 2017
    December 2016
    November 2016
    October 2016
    September 2016
    August 2016
    July 2016
    June 2016
    May 2016
    April 2016
    March 2016
    February 2016
    January 2016
    December 2015
    November 2015
    October 2015
    September 2015
    August 2015
    July 2015
    June 2015
    May 2015
    April 2015
    March 2015
    February 2015
    January 2015
    December 2014
    November 2014
    October 2014
    September 2014
    August 2014
    July 2014
    June 2014
    May 2014
    April 2014
    March 2014
    February 2014
    January 2014
    December 2013
    November 2013
    October 2013
    September 2013
    August 2013
    July 2013
    June 2013
    May 2013
    April 2013
    March 2013
    February 2013
    January 2013
    December 2012
    November 2012
    October 2012
    September 2012
    August 2012
    July 2012
    June 2012
    May 2012
    April 2012
    March 2012
    February 2012
    January 2012
    December 2011

    RSS Feed

©2022 The Ausbilders. All rights reserved.
Algemene voorwaarden & privacyverklaring The Ausbilders