-Leven. Je krijgt het. En het kan soms knap ingewikkeld zijn. En daar hoef je dan nog niet eens een relatie of kinderen voor te hebben. Maar dat helpt wel. Qua complexiteit. En wie heeft je uitgelegd hoe je de weg daarin vindt? Je ouders als mazzel hebt. Je kerk kan veel invloed hebben (gehad). Je moskee. Je tempel. Je school. Je leraar. Je goeroe. Je partner natuurlijk. Hoewel die meestal pas kwam toen je al een aardig eind op weg was. En laten we vooral ook je muziek niet vergeten. En je vrienden. En de televisie. En internet. En social media. En... en... en...
Al die invloeden. Al die levensvisies. Al die (geloofs)overtuigingen. En dat gaat allemaal maar je hoofd en je hart in. Het vormt je. Het beïnvloedt je. Het koestert je. Het wiegt je. Het sluit je ogen. En opent ze dan ineens. Het misvormt je. Het karakteriseert je. Het maakt je gek en het troost je. En soms, heel soms helpt het je kiezen. Of je mening vormen. Boos, teleurgesteld of verdrietig te worden. Of juist heel vrolijk en optimistisch.
Als je niet oplet, heb je het gevoel dat je in een grote kluts zit. Een gi-ga-garde roert je door het leven heen en jij hebt er hi-ha-helemaal niks over te zeggen. Je hebt maar af te wachten waar je terechtkomt en wanneer je tegen de wand gesmakt wordt van die levendige beslagkom. Hit by life.
Leven. Het is een besef. Het is een manier van kijken. Van zien. Van ervaren. Dat kan in een relatie zijn. Of niet. Met kinderen. Of zonder. In een kerk, moskee of tempel. Op school. In muziek. Een film. een fb-post. Een tweet. Alles, ja werkelijk alles krijgt een andere context, een mooiere kleur als zich het besef van je betekenis aan je openbaart. Waarom je hier bent. Wat je hier te doen hebt. Op welke manier. En met wie. Op dat moment, als dat besef komt, is de kluts weg. Dan ben je de kluts kwijt. En dat is in dit licht een hele positieve ontwikkeling. Als je van slag bent, ga je de dingen met nieuwe ogen bekijken. Je beseft - met een beetje geluk - dan dat je hoe je kijkt bepaalt hoe de dingen zijn. When you change the way you look at things, the things you look at change.
Begin dus met ontklutsen. Kijk eens naar wat je allemaal wél hebt. En dan heb ik het niet over dingen, maar over verbindingen, ervaringen, avonturen, relaties. Over zon op je huid, de liefde van wie dan ook, het gevoel van nabijheid dat je soms zo ontzettend sterk kunt hebben. Ik heb het over hoe je in één ogenblik alles anders kunt zien en beseft dat het nieuw is. Steeds opnieuw. Dat niets, maar dan ook werkelijk niets stil staat. Zelfs wat dood lijkt verandert nog. Dus kijk, kijk en kijk opnieuw. Dan ben je in een mum van tijd ontklutst.

Als er één woord een dubbele klank heeft is het wel nestelen. Het roept vrijwel direct de associatie op met onze vliegende, zwevende snavelvriendjes in de lucht en in het water. Maar meteen daarna denk je ook aan allerlei nare dingen die in je lichaam een warm plekje kunnen zoeken. 
Maar nestelen gaat nog vele malen verder. Zo'n nest is een broedplaats, dus daar wordt het een en ander uitgebroed. We laten de fysieke broedsels even buiten beschouwing, want we gaan het hebben over onze geestelijke eieren. De overtuigingen, denkwijzen, gewoontes die een plekje in ons wezen hebben gevonden. En die vaak zo ontzettend bepalend zijn voor hoe je je voelt en hoe je je gedraagt.
Het stemmetje in je hoofd - precies. En dat nogal sturende vrouwtje of mannetje - laten we zeggen figuurtje - heeft veel meer invloed op je dan je vaak zou willen. Want dat figuurtje heeft een zeer comfortabel plekje veroverd. Het is warm - 37 graden ongeveer; het is beschut - ervan uitgaande dat het in je hoofd zit - en er wordt steeds naar je geluisterd - wie wil dat nou niet. Met ander woorden: meestal zijn we dat figuurtje fors aan het voeden. En wat je voedt dat groeit. Helaas kun je dat aan je hoofd niet zien. Wel aan je gedrag en aan je manier van denken.
Daarom wordt het tijd om dat nesteltype eerst maar eens fors op dieet te zetten. Hoe? Alles begint met bewustzijn, dus dit ook. Kijk naar jezelf. Wees je bewust van wat je denkt. Stap even twee meter naast jezelf en kijk. Observeer. Luister. Voel. Dan komt vanzelf het moment dat je denkt Verrek ben ik dat? Zo wil ik helemaal niet zijn. Dat is bewustwording. Daarna volgt het bewust zijn.
Ontnestelen begint met loslaten. Met niet zijn wat je denkt. Maar zijn wie je bent. En wie je dan bent? De grap is dat dat eigenlijk niet zo belangrijk is. Je bent. Dat telt. En als je start met het uitbezemen van wat zich in je denken en zijn heeft genesteld, dan zul je zien dat alles lichter wordt. Dit is het effect van een mentaal dieet. Je gaat je lichter voelen. En dat is toch lekker. Dus pleur al die mentale eieren eruit. Ze zitten alleen maar in de weg. Ze beletten je om te zijn wie je echt bent en om te doen waarvoor je hier gekomen bent. Een ontnesteld mens telt voor twee. Wat zeg ik, voor tien. Wie licht geeft, wordt gezien. Let maar op.