Jezelf ontsmetten

nHet leven besmet ons. Voortdurend. Met van alles. In het groot en in in het klein. Vaak. Minder vaak. Maar het gebeurt iedereen. Meningen kunnen ons besmetten. De liefde kan het doen. En de haat net zo goed. De woede. Maar ook de compassie. Een hartverwarmend gebaar. Onze zelfkritiek. De blik van een voorbijganger. Het oordeel van je partner. Van een leraar. Van een rechter. Of van een politicus.
Besmet raken is onontkoombaar. En in veel gevallen is het ook goed. En mooi. Het brengt je verder. Of zorgt er juist voor dat je even pas op de plaats maakt. Stil staat bij wat er met je gebeurt. Of bij de vraag waarom er juist niets met je gebeurt. 
De groten van deze aarde brachten grote veranderingen teweeg doordat ze besmet raakten. Met een overtuiging. Een inzicht. Een visie op hoe onrecht de wereld uit geholpen kon worden. Een idee over hoe je mensen meer met elkaar in verbinding brengt. Of met de aarde. Het universum. Hun verleden. 
Natuurlijk, er zijn ook duizenden voorbeelden van slechte besmettingen. Het is niet zo moeilijk om virussen in de vorm van ideeën op mensen los te laten. Als je ze een beetje goed verpakt, worden ze makkelijk opgepakt. Al helemaal als er dan ook nog een groep aan wordt gekoppeld die de schuld van iets of liever alles is. Zulke virussen grijpen maar al te gemakkelijk om zich heen. Mensen raken maar al te graag besmet met simplificatie en overdrijving. Dat smoort het eigen kritische denkvermogen.
Maar jezelf ontsmetten, hoe doe je dat dan? Er zijn nou eenmaal geen pompjes waarmee je verkeerde ideeën wegwast. Er zijn geen simpele middeltjes die het kritisch denkvermogen verdubbelen. Dus jezelf ontsmetten is iets dat je zelf moet doen. Moeilijk is het niet. Iedereen die tot tien kan tellen, kan het. 
Jezelf ontsmetten begint met luisteren. Heel goed luisteren. Wat hoor je echt? En wat hoor je bij jezelf? Hoe klinkt het en hoe is de weerklank bij jou? Wil je hier echt mee besmet raken? Word je er blij van? Geeft het je energie? Wil je er anderen graag over vertellen? In mee laten delen? Geeft het je een gevoel van verbondenheid? Weekt het je los van de dagelijkse beslommeringen? Maakt het iets in je los dat je het gevoel dat je boven jezelf kunt uitstijgen? Dat je iets kunt betekenen?
Als het antwoord op zulke vragen 'ja', dan zijn het topbesmettingen. Die moet je omarmen. Die brengen jou en meestal ook anderen verder. En als je intuïtief een 'nee' voelt, ga er dan niet in mee. Wat je aanvoelt, klopt. En als je ernaar luistert, leer je het verschil tussen goed en slechte besmettingen herkennen. Daar heb je je hele leven wat aan.
Jezelf ontsmetten. Luisteren. Tot tien tellen voordat je antwoordt. Of een mening deelt. Vragen stellen. Durven twijfelen. Je eigen plan trekken. Jouw koers volgen. Leren zien wat de volgende stap is. Toelaten. Loslaten. Op je gevoel durven afgaan. Snappen dat het soms mistig is, maar dat die mist ook weer optrekt. En dat de kans groot is dat je dan een prachtig nieuw landschap ziet. Die kans hoe je nooit meer te missen als je jezelf durft te ontsmetten.