De eerste dag

Vandaag is het de eerste dag. Zoals iedere dag de eerste dag van iets of iemand is. Een kind komt op de wereld. Een meisje wordt voor het eerst ongesteld. Een knul zegt 'Ik hou van je' voor de allereerste keer in zijn leven. Een geweldige nieuwe song op de radio. De geur van het nieuwe parfum dat je je vrouw cadeau deed, maar nu op haar huid. De zon die met een paar stralen de belofte van meer laat weten. De ervaring van volledige leegte en volheid tijdens Tai Chi - een paar seconden. Een virtuoos op de Hammond B3.
Toen ik vijftien was, luisterde ik met mijn beste vriend Ruurd veel naar de driedubbel (!) elpee van Woodstock. We fantaseerden erover. Zou het niet geweldig geweest zijn als we daarbij waren geweest. Zoiets meebeleven, dat moest voor protestantse Friese dorpsjongens zoals wij toch wel ongeveer het ultieme geluk zijn. Muziek, drank, drugs, vrouwen, vrijheid, avontuur. Die elpees hebben ons mede gevormd. Ze staan symbool voor ons gedeelde verlangen naar een ander leven; een ander verhaal dan het afgebakende door kerk en school bepaalde dorpsleven.
Je zou kunnen zeggen dat het leven niets anders is dan voortdurende vernieuwing. Alleen moet je wel goed door de verpakking heen weten te kijken. Zonder oordeel, zonder rose bril. Op zo'n manier kijken is niet eenvoudig. Je moet het leren in de loop van de tijd. Leren loslaten. Je ingeprente oordelen en meningen opzij zetten. Het mooie is dat je dan ook van dat ooit als beknellend ervaren dorpse leven ook de mooie kanten gaat zien. Voor het eerst.
Als dat je lukt - en ik geef toe dat het niet eenvoudig is; je moet blijven oefenen - kun je alles voortdurend zien als  als nieuw. Als een verrassing. Iets moois. En dan kun je bijvoorbeeld  ook de laatste dag van het jaar zien als de eerste.