Kinderen. Die kost het geen enkele moeite om ontwapenend te zijn. Je wordt ermee geboren. Met onschuld, vol liefde. Zelfs als de omstandigheden niet ideaal zijn, lukt het kinderen om een glimlach op het gezicht van de meeste mensen te toveren. Gek dat we dat daarna zo compleet kwijtraken.
Wat gebeurt er met ons dat we dat zo extreem kwijtraken? Dat we vanaf een bepaald stadium, een bepaalde leeftijd, dat volstrekt ontwapenende goeddeels kwijt zijn? Hebben we het gewoon niet zo heel er goed geleerd? Lijkt me sterk, want het is iets dat je hebt. Ontwapenend zijn hoef je niet te leren. Dus het moet iets anders zijn. Zou het te maken hebben met alles dat het leven ons lijkt op te leggen? Dat we vooral serieus moeten zijn en het kind in onszelf maar snel moeten vergeten? Of zijn het al die eisen die onze aandacht op-eisen.
Toch kan het wel hoor, jezelf ont-wapenen. Op elke leeftijd. Kwestie van het harnas afleggen. Je niet laten leiden door wat moet van je omgeving, van al die anderen, maar door wat moet van jezelf. Ont=wapenen is een kwestie van riemen en touwen doorknippen, zodat al het metaal, al het koper, al die zware dingen langzaam maar zeker van je afvallen.
Tja, en daar sta je dan in al je kwetsbaarheid. Ont-wapenen wil ook zeggen dat je veel gemakkelijker geraakt kunt worden. Dat is nou eenmaal een gevolg van leven zonder harnas en met een missie. Je wordt gezien en iedereen kan daar iets van vinden, iets over zeggen. Het wordt moeilijker en makkelijker tegelijk.
Maar ja, wat stelt het leven nog voor als je helemaal niet meer geraakt wordt. Als niets je nog iets doet. Als alles, nou ja het meeste, eerst door een enorm filter gaat dat ervoor zorgt dat er nog zo weinig mogelijk direct naar je hart gaat. En dus zoveel mogelijk naar je hoofd. Juist dat filter zorgt ervoor dat je je innerlijke stem niet meer hoort. En dus je bestemming niet meer kunt vinden. Want je bent hier natuurlijk niet zomaar.
De beste manier om te ontwapenen is mediteren of bidden of chanten. Dat brengt je in de rust en de stilte. Op de plek waar alles altijd doorgaat. Waar geen begin en geen einde is. Dat klinkt misschien wat onrustig, maar dat is het zeer zeker niet. Het ont-wapenen begint van binnenuit. Probeer het maar. Je zult ontdekken hoe mooi je bent. Hoe goed je bent. En ook waarom je hier bent. Dat alleen al is volstrekt ontwapenend. Dat je beseft waarom je hier bent. Wat je te doen hebt. En hoe je anderen daarmee ook op het spoor kunt zetten. Het spoor van het ont-wapenen.
Wat gebeurt er met ons dat we dat zo extreem kwijtraken? Dat we vanaf een bepaald stadium, een bepaalde leeftijd, dat volstrekt ontwapenende goeddeels kwijt zijn? Hebben we het gewoon niet zo heel er goed geleerd? Lijkt me sterk, want het is iets dat je hebt. Ontwapenend zijn hoef je niet te leren. Dus het moet iets anders zijn. Zou het te maken hebben met alles dat het leven ons lijkt op te leggen? Dat we vooral serieus moeten zijn en het kind in onszelf maar snel moeten vergeten? Of zijn het al die eisen die onze aandacht op-eisen.
Toch kan het wel hoor, jezelf ont-wapenen. Op elke leeftijd. Kwestie van het harnas afleggen. Je niet laten leiden door wat moet van je omgeving, van al die anderen, maar door wat moet van jezelf. Ont=wapenen is een kwestie van riemen en touwen doorknippen, zodat al het metaal, al het koper, al die zware dingen langzaam maar zeker van je afvallen.
Tja, en daar sta je dan in al je kwetsbaarheid. Ont-wapenen wil ook zeggen dat je veel gemakkelijker geraakt kunt worden. Dat is nou eenmaal een gevolg van leven zonder harnas en met een missie. Je wordt gezien en iedereen kan daar iets van vinden, iets over zeggen. Het wordt moeilijker en makkelijker tegelijk.
Maar ja, wat stelt het leven nog voor als je helemaal niet meer geraakt wordt. Als niets je nog iets doet. Als alles, nou ja het meeste, eerst door een enorm filter gaat dat ervoor zorgt dat er nog zo weinig mogelijk direct naar je hart gaat. En dus zoveel mogelijk naar je hoofd. Juist dat filter zorgt ervoor dat je je innerlijke stem niet meer hoort. En dus je bestemming niet meer kunt vinden. Want je bent hier natuurlijk niet zomaar.
De beste manier om te ontwapenen is mediteren of bidden of chanten. Dat brengt je in de rust en de stilte. Op de plek waar alles altijd doorgaat. Waar geen begin en geen einde is. Dat klinkt misschien wat onrustig, maar dat is het zeer zeker niet. Het ont-wapenen begint van binnenuit. Probeer het maar. Je zult ontdekken hoe mooi je bent. Hoe goed je bent. En ook waarom je hier bent. Dat alleen al is volstrekt ontwapenend. Dat je beseft waarom je hier bent. Wat je te doen hebt. En hoe je anderen daarmee ook op het spoor kunt zetten. Het spoor van het ont-wapenen.
RSS Feed