Kun je iemand helpen om zichzelf te ontstijgen? Ik dacht al wel dat het kon, maar na het afgelopen weekend weet ik het zeker. Hoe eerder je een ander helpt om zijn of haar bestemming, missie, levenszin (letterlijk en figuurlijk) te ontdekken, hoe groter de betekenis van zo iemand kan worden.
Ik schets het beeld even. Een idylische locatie aan de IJssel - De Nijensteen. Beste leiding die je kunt hebben: Ilja Beudel. Ruim twintig jongeren, tussen de 16 en 26. De eerste en tweede lichting ambassadeurs van IMC Weekendschool. De tweede lichting - 4 mannen, 11 vrouwen - was geselecteerd op basis van hun ingezonden filmpjes en hun motivatie. Of beter: hun verhaal. De eerste lichting was er om te ondersteunen (fantastisch!) en voor een dag improvisatietraining van Richard Roling.
De tweede lichting had hun maiden trip. De ontdekkingsreis naar hun hoogstpersoonlijke verhaal. Naar de woorden en de waarden waarmee ze de wereld gaan veranderen. Want allemachtig wat een verhalen hebben deze jongeren. Vluchten, niet weten wie je ouders zijn, vaders die voor de geboorte al verdwenen. Belachelijk slechte schooladviezen, grote eenzaamheid, verscheurde families. Verzin het en een van deze jongeren heeft het meegemaakt.
Niet dat ze zielig zijn. Integendeel; nog nooit zoveel plezier, energie, lachslavo's en ja hier en daar ook een snik en een traan meegemaakt. Wij - Bonnie Williams, John Serkei en ik - mochten hen helpen om de kern van hun verhaal en misschien ook wel van hun wezen te ontdekken. En wat een fascinerend avontuur was dat. Via songs achterhaalden ze hun persoonlijke kernwaarde(n). Dankzij de theater- en verhaaltraining van Bonnie en John kreeg hun verhaal diepgang en context. En ze leerden om in de tegenwoordige tijd te spreken. Meer effect, meer impact.
Zondagmiddag stonden ze een voor een voor het publiek. Om beurten deden ze hun verhaal. Allemaal binnen twee minuten. Stuk voor stuk indrukwekkend. Recht uit het hart, soms met een glimlach, soms met een schaterlach en een enkeling met tranen in de ogen. Na elkaar stegen ze op. Net als het hele publiek. En ik heb geen idee waar ze gaan eindigen. Want het verhaal is nog lang niet uit. Het was een grote eer om hen op weg te helpen. Dankjewel Marwa, Hajar, Elyas, Moustafa, Youssra, Mamta, Céline, Amani, Twan, Sarfaraz, Karima, Youssra, Sumala, Faidatu en Oumaima. De komende jaren gaat jullie betekenis groeien.
En als je dan op grote hoogte bent, kijk zo nu en dan even naar beneden. Daar sta ik te zwaaien. En met mij heel veel anderen. Wij zijn heel benieuwd wat je allemaal ziet. Vertel het ons en de rest van de wereld. We zitten er niet alleen op te wachtn. We hebben het nodig.
Ik schets het beeld even. Een idylische locatie aan de IJssel - De Nijensteen. Beste leiding die je kunt hebben: Ilja Beudel. Ruim twintig jongeren, tussen de 16 en 26. De eerste en tweede lichting ambassadeurs van IMC Weekendschool. De tweede lichting - 4 mannen, 11 vrouwen - was geselecteerd op basis van hun ingezonden filmpjes en hun motivatie. Of beter: hun verhaal. De eerste lichting was er om te ondersteunen (fantastisch!) en voor een dag improvisatietraining van Richard Roling.
De tweede lichting had hun maiden trip. De ontdekkingsreis naar hun hoogstpersoonlijke verhaal. Naar de woorden en de waarden waarmee ze de wereld gaan veranderen. Want allemachtig wat een verhalen hebben deze jongeren. Vluchten, niet weten wie je ouders zijn, vaders die voor de geboorte al verdwenen. Belachelijk slechte schooladviezen, grote eenzaamheid, verscheurde families. Verzin het en een van deze jongeren heeft het meegemaakt.
Niet dat ze zielig zijn. Integendeel; nog nooit zoveel plezier, energie, lachslavo's en ja hier en daar ook een snik en een traan meegemaakt. Wij - Bonnie Williams, John Serkei en ik - mochten hen helpen om de kern van hun verhaal en misschien ook wel van hun wezen te ontdekken. En wat een fascinerend avontuur was dat. Via songs achterhaalden ze hun persoonlijke kernwaarde(n). Dankzij de theater- en verhaaltraining van Bonnie en John kreeg hun verhaal diepgang en context. En ze leerden om in de tegenwoordige tijd te spreken. Meer effect, meer impact.
Zondagmiddag stonden ze een voor een voor het publiek. Om beurten deden ze hun verhaal. Allemaal binnen twee minuten. Stuk voor stuk indrukwekkend. Recht uit het hart, soms met een glimlach, soms met een schaterlach en een enkeling met tranen in de ogen. Na elkaar stegen ze op. Net als het hele publiek. En ik heb geen idee waar ze gaan eindigen. Want het verhaal is nog lang niet uit. Het was een grote eer om hen op weg te helpen. Dankjewel Marwa, Hajar, Elyas, Moustafa, Youssra, Mamta, Céline, Amani, Twan, Sarfaraz, Karima, Youssra, Sumala, Faidatu en Oumaima. De komende jaren gaat jullie betekenis groeien.
En als je dan op grote hoogte bent, kijk zo nu en dan even naar beneden. Daar sta ik te zwaaien. En met mij heel veel anderen. Wij zijn heel benieuwd wat je allemaal ziet. Vertel het ons en de rest van de wereld. We zitten er niet alleen op te wachtn. We hebben het nodig.
RSS Feed