-Leven. Je krijgt het. En het kan soms knap ingewikkeld zijn. En daar hoef je dan nog niet eens een relatie of kinderen voor te hebben. Maar dat helpt wel. Qua complexiteit. En wie heeft je uitgelegd hoe je de weg daarin vindt? Je ouders als mazzel hebt. Je kerk kan veel invloed hebben (gehad). Je moskee. Je tempel. Je school. Je leraar. Je goeroe. Je partner natuurlijk. Hoewel die meestal pas kwam toen je al een aardig eind op weg was. En laten we vooral ook je muziek niet vergeten. En je vrienden. En de televisie. En internet. En social media. En... en... en...
Al die invloeden. Al die levensvisies. Al die (geloofs)overtuigingen. En dat gaat allemaal maar je hoofd en je hart in. Het vormt je. Het beïnvloedt je. Het koestert je. Het wiegt je. Het sluit je ogen. En opent ze dan ineens. Het misvormt je. Het karakteriseert je. Het maakt je gek en het troost je. En soms, heel soms helpt het je kiezen. Of je mening vormen. Boos, teleurgesteld of verdrietig te worden. Of juist heel vrolijk en optimistisch.
Als je niet oplet, heb je het gevoel dat je in een grote kluts zit. Een gi-ga-garde roert je door het leven heen en jij hebt er hi-ha-helemaal niks over te zeggen. Je hebt maar af te wachten waar je terechtkomt en wanneer je tegen de wand gesmakt wordt van die levendige beslagkom. Hit by life.
Leven. Het is een besef. Het is een manier van kijken. Van zien. Van ervaren. Dat kan in een relatie zijn. Of niet. Met kinderen. Of zonder. In een kerk, moskee of tempel. Op school. In muziek. Een film. een fb-post. Een tweet. Alles, ja werkelijk alles krijgt een andere context, een mooiere kleur als zich het besef van je betekenis aan je openbaart. Waarom je hier bent. Wat je hier te doen hebt. Op welke manier. En met wie. Op dat moment, als dat besef komt, is de kluts weg. Dan ben je de kluts kwijt. En dat is in dit licht een hele positieve ontwikkeling. Als je van slag bent, ga je de dingen met nieuwe ogen bekijken. Je beseft - met een beetje geluk - dan dat je hoe je kijkt bepaalt hoe de dingen zijn. When you change the way you look at things, the things you look at change.
Begin dus met ontklutsen. Kijk eens naar wat je allemaal wél hebt. En dan heb ik het niet over dingen, maar over verbindingen, ervaringen, avonturen, relaties. Over zon op je huid, de liefde van wie dan ook, het gevoel van nabijheid dat je soms zo ontzettend sterk kunt hebben. Ik heb het over hoe je in één ogenblik alles anders kunt zien en beseft dat het nieuw is. Steeds opnieuw. Dat niets, maar dan ook werkelijk niets stil staat. Zelfs wat dood lijkt verandert nog. Dus kijk, kijk en kijk opnieuw. Dan ben je in een mum van tijd ontklutst.
Al die invloeden. Al die levensvisies. Al die (geloofs)overtuigingen. En dat gaat allemaal maar je hoofd en je hart in. Het vormt je. Het beïnvloedt je. Het koestert je. Het wiegt je. Het sluit je ogen. En opent ze dan ineens. Het misvormt je. Het karakteriseert je. Het maakt je gek en het troost je. En soms, heel soms helpt het je kiezen. Of je mening vormen. Boos, teleurgesteld of verdrietig te worden. Of juist heel vrolijk en optimistisch.
Als je niet oplet, heb je het gevoel dat je in een grote kluts zit. Een gi-ga-garde roert je door het leven heen en jij hebt er hi-ha-helemaal niks over te zeggen. Je hebt maar af te wachten waar je terechtkomt en wanneer je tegen de wand gesmakt wordt van die levendige beslagkom. Hit by life.
Leven. Het is een besef. Het is een manier van kijken. Van zien. Van ervaren. Dat kan in een relatie zijn. Of niet. Met kinderen. Of zonder. In een kerk, moskee of tempel. Op school. In muziek. Een film. een fb-post. Een tweet. Alles, ja werkelijk alles krijgt een andere context, een mooiere kleur als zich het besef van je betekenis aan je openbaart. Waarom je hier bent. Wat je hier te doen hebt. Op welke manier. En met wie. Op dat moment, als dat besef komt, is de kluts weg. Dan ben je de kluts kwijt. En dat is in dit licht een hele positieve ontwikkeling. Als je van slag bent, ga je de dingen met nieuwe ogen bekijken. Je beseft - met een beetje geluk - dan dat je hoe je kijkt bepaalt hoe de dingen zijn. When you change the way you look at things, the things you look at change.
Begin dus met ontklutsen. Kijk eens naar wat je allemaal wél hebt. En dan heb ik het niet over dingen, maar over verbindingen, ervaringen, avonturen, relaties. Over zon op je huid, de liefde van wie dan ook, het gevoel van nabijheid dat je soms zo ontzettend sterk kunt hebben. Ik heb het over hoe je in één ogenblik alles anders kunt zien en beseft dat het nieuw is. Steeds opnieuw. Dat niets, maar dan ook werkelijk niets stil staat. Zelfs wat dood lijkt verandert nog. Dus kijk, kijk en kijk opnieuw. Dan ben je in een mum van tijd ontklutst.
RSS Feed