Wat moeten we nog met nieuw in het nieuwe jaar dat eigenlijk helemaal geen nieuw jaar is maar doodgewoon een voortzetting van de tijd die wij menen te moeten markeren. Tijd verglijdt en houdt met niets en niemand rekening. Tijd is een feit.
Of misschien ook wel niet. Zou het zo kunnen zijn dat we tijd alleen ervaren omdat wij verglijden? Omdat ieder van ons leeft in het besef van ouder worden? Van wat geweest is, is geweest. Van historie en herinneringen? Van geheugens die denken te weten en maar al te vaak alleen de eigen kleur laten zien?
Nieuw bestaat eigenlijk niet. Het is een ander deel van de cirkel waarop we ons bevinden. En het zou helepn als we ons wat vaker realiseren dat alles in cirkels gaat. Dan groeit ook het besef dat je altijd weer ergens komt waar je ooit al was. En dat helpt enorm om de zin van de onzin te onderscheiden.
Nieuw jaar. Nieuwe ronde. Nieuwe kansen. Nieuwe plannen. Nieuwe voornemens. Nieuwe teleurstellingen. Nieuwe tegenslagen. Nieuwe overwinningen. Nieuwe inzichten. Nieuw, nieuw, nieuw. Nieuw is vooral en bovenal een diep menselijke behoefte. Oud danken we af. Nieuw verwelkomen we graag. Eerst een babyshower. Decennia later met een beetje mazzel één of twee mooie speeches bij de kist. Dat was het dan.
Zodra je de hunkering naar nieuw - een van onze grootste verlangens - loslaat, ontstaat er ruimte. Voor jezelf. Voor jezelf zijn. Voor anderen. Voor anderen echt zien. Daarom geef ik graag en met volle overtuiging aan jou de opdracht om te ontnieuwen. Je hoeft niks. Zoals jij bent is goed. En dat weet je, diep van binnen. Tuurlijk, soms komen er wat rottige woorden uit, soms laat je wat naar gedrag zien. Maar als je echt naar binnen kijkt, ben je goed. Is het goed.
Dat is een geruststelling. Er hoeft niks anders. Nou ja, misschien zo nu en dan eens een beetje beter luisteren naar wat je hart zegt. Iets vaker stilte zoeken in plaats van lawaai. En soms een extra momentje van rust in je leven.
Laat dat nieuw maar zitten. Begin dit jaar gewoon met jezelf ontnieuwen. Daar hoef je niks voor te doen. En eigenlijk ook niks voor te laten. Het is goed. Zoals het is. Gelukkig jaar!
Of misschien ook wel niet. Zou het zo kunnen zijn dat we tijd alleen ervaren omdat wij verglijden? Omdat ieder van ons leeft in het besef van ouder worden? Van wat geweest is, is geweest. Van historie en herinneringen? Van geheugens die denken te weten en maar al te vaak alleen de eigen kleur laten zien?
Nieuw bestaat eigenlijk niet. Het is een ander deel van de cirkel waarop we ons bevinden. En het zou helepn als we ons wat vaker realiseren dat alles in cirkels gaat. Dan groeit ook het besef dat je altijd weer ergens komt waar je ooit al was. En dat helpt enorm om de zin van de onzin te onderscheiden.
Nieuw jaar. Nieuwe ronde. Nieuwe kansen. Nieuwe plannen. Nieuwe voornemens. Nieuwe teleurstellingen. Nieuwe tegenslagen. Nieuwe overwinningen. Nieuwe inzichten. Nieuw, nieuw, nieuw. Nieuw is vooral en bovenal een diep menselijke behoefte. Oud danken we af. Nieuw verwelkomen we graag. Eerst een babyshower. Decennia later met een beetje mazzel één of twee mooie speeches bij de kist. Dat was het dan.
Zodra je de hunkering naar nieuw - een van onze grootste verlangens - loslaat, ontstaat er ruimte. Voor jezelf. Voor jezelf zijn. Voor anderen. Voor anderen echt zien. Daarom geef ik graag en met volle overtuiging aan jou de opdracht om te ontnieuwen. Je hoeft niks. Zoals jij bent is goed. En dat weet je, diep van binnen. Tuurlijk, soms komen er wat rottige woorden uit, soms laat je wat naar gedrag zien. Maar als je echt naar binnen kijkt, ben je goed. Is het goed.
Dat is een geruststelling. Er hoeft niks anders. Nou ja, misschien zo nu en dan eens een beetje beter luisteren naar wat je hart zegt. Iets vaker stilte zoeken in plaats van lawaai. En soms een extra momentje van rust in je leven.
Laat dat nieuw maar zitten. Begin dit jaar gewoon met jezelf ontnieuwen. Daar hoef je niks voor te doen. En eigenlijk ook niks voor te laten. Het is goed. Zoals het is. Gelukkig jaar!
RSS Feed