Voor wat hoort wat. Daar zijn we mee opgegroeid. Bij de een hebben de ouders dat er stevig ingepompt. Een ander heeft de slechte ervaringen opgestapeld en zelf de conclusie getrokken dat geven en terugkrijgen in balans horen te zijn. En dan zijn er natuurlijk mensen die lang niets hebben gehad en misschien wel vinden dat ze recht hebben op een soort van compensatie. Overigens, heel even; ik realiseer me best dat ik klink als een soort van dominee Gremdaat. Bijt even door zou ik zeggen, want dit stukje gaat echt wel ergens over.
Voor delen zijn er allerlei systemen en structuren ontwikkeld. De kerk bijvoorbeeld heeft er van begin af aan allerlei meer of minder logische rekensommetjes aan gekoppeld. De bijbel staat er vol mee en ik denk dat het in de koran niet veel anders is. Allerlei opgelegde deelsystemen. Bij de overheid in de Westerse landen is het overigens niet anders. Kijk maar eens naar de ontwikkelingsgelden. Lang gold de regel van één procent van het bruto nationaal inkomen voor de pot voor ontwikkelingssamenwerking. Ik meen te weten dat dit percentage inmiddels is losgelaten door de huidige regering, maar als dat niet zo is corrigeer me s.v.p. Dat percentagedenken over 'arme landen met arme mensen' levert trouwens wel een interessante parallel op. Het lijkt of kerk en staat daarin nog niet helemaal gescheiden zijn.
Maar goed, eigenlijk wil ik het niet zozeer hebben over geld delen. Dat is makkelijk en bovendien kleeft er al snel het geurtje van 'afkopen' aan. Wat overigens beslist niet zo hoeft te zijn, want geld betekent mogelijkheden. Geld is energie zou je kunnen zeggen en als je geld gebruikt voor doelen die er toe doen (zoals Studio 52nd en IMC Weekendschool en stichting PRAAT!) dan mag er heel wat energie die kant op. Ik wil het erover hebben dat je een delend mens kunt worden. Iemand die zonder verwachtingen, zonder ook maar iets terug te verwachten, zonder iets te willen ontvangen, deelt. Zo'n mens worden, dat is een hele kunst. Ik heb het geluk dat ik regelmatig met mensen mag samenwerken en zijn die dat al heel goed kunnen. De bijzondere mensen achter de organisaties die ik hiervoor noemde bijvoorbeeld. Hun bevlogenheid, hun open blik, hun wilskracht en zeker hun absolute vermogen om anderen deelgenoot te maken van hun droom, dat vind ik fantastisch om te ervaren. Daarmee weten ze mij keer op keer te raken. Van mijn ouders heb ik het, zeker ook door hun geloofsovertuiging, al aardig meegekregen. Maar deze mensen houden het in mij wakker. En zo nu en dan lees ik een boek dat me ook weer een stapje verder helpt. Deze kan ik je aanraden: Spoedcursus Verlichting van Tijn Touber (zeer leesbaar) en - natuurlijk zou ik bijna zeggen - Een Nieuwe Aarde van Eckart Tolle. Dat wilde ik even delen...
Voor delen zijn er allerlei systemen en structuren ontwikkeld. De kerk bijvoorbeeld heeft er van begin af aan allerlei meer of minder logische rekensommetjes aan gekoppeld. De bijbel staat er vol mee en ik denk dat het in de koran niet veel anders is. Allerlei opgelegde deelsystemen. Bij de overheid in de Westerse landen is het overigens niet anders. Kijk maar eens naar de ontwikkelingsgelden. Lang gold de regel van één procent van het bruto nationaal inkomen voor de pot voor ontwikkelingssamenwerking. Ik meen te weten dat dit percentage inmiddels is losgelaten door de huidige regering, maar als dat niet zo is corrigeer me s.v.p. Dat percentagedenken over 'arme landen met arme mensen' levert trouwens wel een interessante parallel op. Het lijkt of kerk en staat daarin nog niet helemaal gescheiden zijn.
Maar goed, eigenlijk wil ik het niet zozeer hebben over geld delen. Dat is makkelijk en bovendien kleeft er al snel het geurtje van 'afkopen' aan. Wat overigens beslist niet zo hoeft te zijn, want geld betekent mogelijkheden. Geld is energie zou je kunnen zeggen en als je geld gebruikt voor doelen die er toe doen (zoals Studio 52nd en IMC Weekendschool en stichting PRAAT!) dan mag er heel wat energie die kant op. Ik wil het erover hebben dat je een delend mens kunt worden. Iemand die zonder verwachtingen, zonder ook maar iets terug te verwachten, zonder iets te willen ontvangen, deelt. Zo'n mens worden, dat is een hele kunst. Ik heb het geluk dat ik regelmatig met mensen mag samenwerken en zijn die dat al heel goed kunnen. De bijzondere mensen achter de organisaties die ik hiervoor noemde bijvoorbeeld. Hun bevlogenheid, hun open blik, hun wilskracht en zeker hun absolute vermogen om anderen deelgenoot te maken van hun droom, dat vind ik fantastisch om te ervaren. Daarmee weten ze mij keer op keer te raken. Van mijn ouders heb ik het, zeker ook door hun geloofsovertuiging, al aardig meegekregen. Maar deze mensen houden het in mij wakker. En zo nu en dan lees ik een boek dat me ook weer een stapje verder helpt. Deze kan ik je aanraden: Spoedcursus Verlichting van Tijn Touber (zeer leesbaar) en - natuurlijk zou ik bijna zeggen - Een Nieuwe Aarde van Eckart Tolle. Dat wilde ik even delen...
RSS Feed