Sinds een paar weken is ons straatbeeld sterk veranderd. Het merendeel van de caravans is uit de stalling en staat geparkeerd op erven, parkeerstroken of in lengterichting op straat. De vakantiekoorts heeft toegeslagen. Overal zag ik mannen en vrouwen boenen, stofzuigen, controleren, aanvullen en inladen. Het witte kunststof blinkt je tegemoet. Grappig wel dat zo'n mobiel huis in de winterstalling blijkbaar toch behoorlijk vervuilt.
Het is vast een heel prettig gevoel, het bezit van zo'n caravan. Een beetje vergelijkbaar met een slak die ook z'n huis altijd bij zich heeft. Als hij moe is, trekt hij zich even terug in de schaduw. En die vergelijking levert meteen twee interessante parallellen op. Het tempo van auto plus caravan - de slakkegang; en de plek waar je zo'n tweede huis liefst tijdelijk plaatst - beetje in de schaduw, want het wordt snel heet in die plastic dozen.
En die zen dan? Ik heb net een boek uit van Thich ('meester' in het Vietnamees) Nhat Hanh over burgerschap. Deze spirituele meester beschrijft in het boek - dat ook als titel 'Burgerschap' heeft - wat het boeddhisme kan betekenen voor de wereld. Je zou misschien verwachten dat zoiets een encyclopedisch karakter krijgt, maar het tegendeel is waar. In korte, heldere hoofdstukken legt de meester uit wat je zelf kunt doen om burgerschap anno nu gestalte te geven en zo de wereld op weg te helpen naar beter.
Het mooiste van dit boek vind ik wel dat zenmeester Nhat Hanh het ontdaan heeft van alle hoogdravendheid. Burgerschap is - als boek en in het leven zelf - eenvoudig, helder en altijd toepasbaar. Het boek vertelt je eigenlijk niets nieuws. Wie zich ook maar een fractie heeft verdiept in spiritualiteit, zal veel herkennen en voor mensen dei er nog niets van weten is het ook allemaal volledig te volgen. Het is ook a-religieus; het beschrijft thema's die universeel zijn en dus religies met elkaar verbindt. Thich Nhat Hanh heeft Martin Luther King een paar keer ontmoet. Tijdens die ontmoetingen spraken ze onder meer over het belang van de Sangha, of zoals King het noemde 'de beminde gemeenschap'.
Deel uitmaken van een gemeenschap en daar gezien en erkend worden is essentieel. In die zin is burgerschap iets dat je elke dag in praktijk kunt brengen. Gewoon gedag zeggen of een praatje maken is al een mooi begin. Daarover schrijft Piero Ferrucci uitgebreid in zijn zeer lezenswaardige boek 'Vriendelijkheid'. Tijn Touber interviewde hem een paar jaar geleden en dat is een mooi portret van de man.
Met een slakkegang door het leven gaan is helemaal niet zo'n slecht idee. Om een praatje te maken met de burgers door wie je omringd wordt. Voor je't weet leidt een gesprek over het tempo van de caravan tot een prachtige bespiegeling over het leven en de zin van zen.
Het is vast een heel prettig gevoel, het bezit van zo'n caravan. Een beetje vergelijkbaar met een slak die ook z'n huis altijd bij zich heeft. Als hij moe is, trekt hij zich even terug in de schaduw. En die vergelijking levert meteen twee interessante parallellen op. Het tempo van auto plus caravan - de slakkegang; en de plek waar je zo'n tweede huis liefst tijdelijk plaatst - beetje in de schaduw, want het wordt snel heet in die plastic dozen.
En die zen dan? Ik heb net een boek uit van Thich ('meester' in het Vietnamees) Nhat Hanh over burgerschap. Deze spirituele meester beschrijft in het boek - dat ook als titel 'Burgerschap' heeft - wat het boeddhisme kan betekenen voor de wereld. Je zou misschien verwachten dat zoiets een encyclopedisch karakter krijgt, maar het tegendeel is waar. In korte, heldere hoofdstukken legt de meester uit wat je zelf kunt doen om burgerschap anno nu gestalte te geven en zo de wereld op weg te helpen naar beter.
Het mooiste van dit boek vind ik wel dat zenmeester Nhat Hanh het ontdaan heeft van alle hoogdravendheid. Burgerschap is - als boek en in het leven zelf - eenvoudig, helder en altijd toepasbaar. Het boek vertelt je eigenlijk niets nieuws. Wie zich ook maar een fractie heeft verdiept in spiritualiteit, zal veel herkennen en voor mensen dei er nog niets van weten is het ook allemaal volledig te volgen. Het is ook a-religieus; het beschrijft thema's die universeel zijn en dus religies met elkaar verbindt. Thich Nhat Hanh heeft Martin Luther King een paar keer ontmoet. Tijdens die ontmoetingen spraken ze onder meer over het belang van de Sangha, of zoals King het noemde 'de beminde gemeenschap'.
Deel uitmaken van een gemeenschap en daar gezien en erkend worden is essentieel. In die zin is burgerschap iets dat je elke dag in praktijk kunt brengen. Gewoon gedag zeggen of een praatje maken is al een mooi begin. Daarover schrijft Piero Ferrucci uitgebreid in zijn zeer lezenswaardige boek 'Vriendelijkheid'. Tijn Touber interviewde hem een paar jaar geleden en dat is een mooi portret van de man.
Met een slakkegang door het leven gaan is helemaal niet zo'n slecht idee. Om een praatje te maken met de burgers door wie je omringd wordt. Voor je't weet leidt een gesprek over het tempo van de caravan tot een prachtige bespiegeling over het leven en de zin van zen.
RSS Feed
