Beetje vervelend, maar sommige begrippen zijn in het Engels beter, sterker, mooier dan in het Nederlands. Purpose bijvoorbeeld. Hoe vertaal je dat netjes? Doel? Bestemming? Intentie? Roeping? Dat is het allemaal net niet. Misschien komt lotsbestemming nog het meest dichtbij. Maar ja, dat klinkt dan meteen ook weer alsof er sprake is van een loterij...
Goed. Purpose is nogal een onderwerp tegenwoordig. Gelukkig. Want als iets een mens compleet kan maken, dan is het wel het vinden van je purpose. Van je 'waarom'; van de reden waarom je hier bent. Dat klinkt als een enorm 'ding', maar dat is het niet. Het vinden van je bestemming, van je 'reason why' lijkt om een enorme zoektocht en een geweldige strijd te roepen. Nergens voor nodig. Zodra het een gevecht wordt, klopt er iets niet. Het vinden van je roeping vraagt juist om loslaten, om stilte. Eigenlijk zit dat al in het woord roepen. Die roep kun je alleen horen als je stil durft te zijn. Als je in staat en bereid bent om de stilte in jezelf op te zoeken. Lees de heilige boeken er maar op na; die staan bomvol verhalen over wat je kunt vinden in de stilte.
In onze huidige samenleving is weinig tot geen ruimte voor de stilte. Integendeel. Wie lawaai maakt krijgt aandacht. Welk type lawaai dat ook is. En daarom is het des te belangrijker dat er mensen zijn en blijven die ruimte geven aan de stilte. Die spreken vanuit wat tot hen komt in die stilte.
Het wordt tijd dat we opnieuw leren luisteren. Dat we de stilte leren koesteren. Dat we onszelf in staat stellen om te gaan zitten of staan en elke dag een minuut of tien te luisteren naar de stilte. Niet omdat ik het hier schrijf. Of omdat het goed zou zijn voor de wereld. Of omdat je er een hoge doel mee dient. Nee. Doe het omdat het jou goed doet. Omdat het je vragen beantwoordt. Omdat het je brengt op plekken waar je nog niet eerder was. En bovenal omdat de stilte je laar horen wat je purpose is. En als je die eenmaal op het netvlies, tussen de oren en in je hart hebt, is er geen houden meer aan.
(dit vaandel kreeg ik van Maarten, mijn Tai Chi en Lao Jia docent)
Goed. Purpose is nogal een onderwerp tegenwoordig. Gelukkig. Want als iets een mens compleet kan maken, dan is het wel het vinden van je purpose. Van je 'waarom'; van de reden waarom je hier bent. Dat klinkt als een enorm 'ding', maar dat is het niet. Het vinden van je bestemming, van je 'reason why' lijkt om een enorme zoektocht en een geweldige strijd te roepen. Nergens voor nodig. Zodra het een gevecht wordt, klopt er iets niet. Het vinden van je roeping vraagt juist om loslaten, om stilte. Eigenlijk zit dat al in het woord roepen. Die roep kun je alleen horen als je stil durft te zijn. Als je in staat en bereid bent om de stilte in jezelf op te zoeken. Lees de heilige boeken er maar op na; die staan bomvol verhalen over wat je kunt vinden in de stilte.
In onze huidige samenleving is weinig tot geen ruimte voor de stilte. Integendeel. Wie lawaai maakt krijgt aandacht. Welk type lawaai dat ook is. En daarom is het des te belangrijker dat er mensen zijn en blijven die ruimte geven aan de stilte. Die spreken vanuit wat tot hen komt in die stilte.
Het wordt tijd dat we opnieuw leren luisteren. Dat we de stilte leren koesteren. Dat we onszelf in staat stellen om te gaan zitten of staan en elke dag een minuut of tien te luisteren naar de stilte. Niet omdat ik het hier schrijf. Of omdat het goed zou zijn voor de wereld. Of omdat je er een hoge doel mee dient. Nee. Doe het omdat het jou goed doet. Omdat het je vragen beantwoordt. Omdat het je brengt op plekken waar je nog niet eerder was. En bovenal omdat de stilte je laar horen wat je purpose is. En als je die eenmaal op het netvlies, tussen de oren en in je hart hebt, is er geen houden meer aan.
(dit vaandel kreeg ik van Maarten, mijn Tai Chi en Lao Jia docent)
RSS Feed