Mensen die in zichzelf praten, sporen niet helemaal. Dat is vaak de gedachte. Toch zijn er hele zelfhulpprogramma's en -trainingen gebouwd op het praten met jezelf. Denk maar eens aan NLP = neuro-linguïstisch programmeren. Dat hele NLP is eigenlijk niks nieuws onder de zon (je begrijpt - ik ben niet heel enthousiast over die methodiek). Iedereen die kinderen heeft, en daar enigszins bewust mee omgaat, is voortdurend NLP aan het toepassen. Alleen heet het dan opvoeden.
Wat je zegt is essentieel. Wat je niet zegt ook. Met woorden kun je niet alleen jezelf maar ook je omgeving beïnvloeden. Dat weet je als kind al. Ga maar eens met je kleine zoon of dochter in bus, trein of tram zitten en belet hem of haar het spreken niet. Binnen de kortste keren krijg je prachtige vragen op je af. 'Waarom heeft die meneer stukjes in zijn baard?' 'Die mevrouw stinkt, wast ze zich nooit?' 'Waarom kijkt die jongen zo boos?' 'Waarom heeft dat meisje rose haar?' Tja, voor veel volwassenen zijn dat type vragen nogal gênant. Dat heet conditionering en daar hebben kinderen nog niet zoveel last van. En een goede opvoeder zorgt ervoor dat die conditionering beperkt blijft. Want de kern, de echte aard van je kind wil je zo onbedorven mogelijk houden.
Dingen tegen jezelf zeggen. Dat is een prima methode om te bepalen hoe je leven eruit ziet. Mits je de juiste woorden gebruikt. Mits je beseft dat woorden ook daden verlangen. Mits je je realiseert dat je ruimte schept om je wereld te 'laten gebeuren'. Er is een mooi Engels gezegde waar dat alles in zit: Be careful what you wish for. Ik raak er steeds meer van overtuigd dat wat je echt, ten diepste wenst, ook zal gebeuren. Dat is een hele mooie en tegelijkertijd tamelijk beangstigende gedachte. Je moet dus echt oppassen met wat je denkt. En wat is denken anders dan praten in je hoofd, dus in jezelf?
Heb je eenmaal dat besef, dan kunnen er wonderbaarlijke dingen gebeuren in je leven. Je state of mind of misschien wel beter je state of heart/state of soul zijn bepalend voor je state of life. Het lijkt er dus echt op dat ieder mens voor een belangrijk deel zelf bepaalt hoe zijn of haar leven eruit ziet. En dat is niet eenvoudigweg een kwestie van doelen stellen en die koste wat kost bereiken. Nee, het is een kwestie van zo reëel mogelijk dromen, ondertussen mooi en positief leven en dan plotseling ontdekken dat die dromen bewaarheid worden.
Jaren geleden zei ik het al: als er een kunst is die ik onder de knie wil krijgen, is de omstandigheden scheppen waarin het toeval ontstaat. Beter: waarin de dingen je toevallen. Ik zal niet beweren dat ik die kunst inmiddels beheers. Maar ik weet ondertussen wel zeker dat wat je zegt, dat dat je leven is.
Wat je zegt is essentieel. Wat je niet zegt ook. Met woorden kun je niet alleen jezelf maar ook je omgeving beïnvloeden. Dat weet je als kind al. Ga maar eens met je kleine zoon of dochter in bus, trein of tram zitten en belet hem of haar het spreken niet. Binnen de kortste keren krijg je prachtige vragen op je af. 'Waarom heeft die meneer stukjes in zijn baard?' 'Die mevrouw stinkt, wast ze zich nooit?' 'Waarom kijkt die jongen zo boos?' 'Waarom heeft dat meisje rose haar?' Tja, voor veel volwassenen zijn dat type vragen nogal gênant. Dat heet conditionering en daar hebben kinderen nog niet zoveel last van. En een goede opvoeder zorgt ervoor dat die conditionering beperkt blijft. Want de kern, de echte aard van je kind wil je zo onbedorven mogelijk houden.
Dingen tegen jezelf zeggen. Dat is een prima methode om te bepalen hoe je leven eruit ziet. Mits je de juiste woorden gebruikt. Mits je beseft dat woorden ook daden verlangen. Mits je je realiseert dat je ruimte schept om je wereld te 'laten gebeuren'. Er is een mooi Engels gezegde waar dat alles in zit: Be careful what you wish for. Ik raak er steeds meer van overtuigd dat wat je echt, ten diepste wenst, ook zal gebeuren. Dat is een hele mooie en tegelijkertijd tamelijk beangstigende gedachte. Je moet dus echt oppassen met wat je denkt. En wat is denken anders dan praten in je hoofd, dus in jezelf?
Heb je eenmaal dat besef, dan kunnen er wonderbaarlijke dingen gebeuren in je leven. Je state of mind of misschien wel beter je state of heart/state of soul zijn bepalend voor je state of life. Het lijkt er dus echt op dat ieder mens voor een belangrijk deel zelf bepaalt hoe zijn of haar leven eruit ziet. En dat is niet eenvoudigweg een kwestie van doelen stellen en die koste wat kost bereiken. Nee, het is een kwestie van zo reëel mogelijk dromen, ondertussen mooi en positief leven en dan plotseling ontdekken dat die dromen bewaarheid worden.
Jaren geleden zei ik het al: als er een kunst is die ik onder de knie wil krijgen, is de omstandigheden scheppen waarin het toeval ontstaat. Beter: waarin de dingen je toevallen. Ik zal niet beweren dat ik die kunst inmiddels beheers. Maar ik weet ondertussen wel zeker dat wat je zegt, dat dat je leven is.
RSS Feed