Tja, wat is een mens als hij geen dromen heeft? Ik denk dat er dan weinig overblijft. Dromen zijn deel van ons. Zowel hetgeen er 's nachts tijdens onze slaap op ons afkomt aan beelden en verhalen, als de dromen die we overdag hebben en waar willen maken. Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik veel mensen tegenkom die op de een of andere manier hun droom hebben waargemaakt. Altijd met vallen en opstaan en soms ziet de droom er uiteindelijk ook anders uit dan ze in eerste instantie dachten. En dat komt dan weer door wat John Lennon ooit zo prachtig in woorden wist te vangen: 'Life is what happens to you when you're busy making other plans'.
Ter inspiratie heel kort een paar van die mensen. Heleen Terwijn bijvoorbeeld. Had 15 jaar geleden de droom om kinderen uit sociaal-economische achterstandswijken een betere toekomst te geven. Dat gebeurt nu via IMC Weekendschool. Dan Fanneke Verhallen. Zij sprak me vijf jaar geleden aan in de garderobe van het Muziekgebouw om me te strikken voor haar idee: Studio 52nd. Inmiddels maakt ze al vijf jaar theater en film (Tjiks & Tjappies) met kinderen - die zelf de stukken en filmscènes schrijven - in Amsterdam-Oost en Zeeburg. Anna Spohr is ook zo iemand die een droom tot werkelijkheid weet te maken. Als filmmaker gaf zij de camera uit handen. Jongeren in Nederland en in het buitenland kregen les, training, een camera en de inspiratie om hun leven in beeld te brengen. Anna schreef er een prachtig boek over. (En ik hoop dat we binnen afzienbare tijd een keer samen een project met jongeren kunnen doen.)
Natuurlijk noem ik ook onze goede vriend Kees Hoekstra. Hij had de droom om in Frankrijk een kempinkie (zoals hij het zelf noemt) en handel in authentiek woonwagens te beginnen. In 1996 vertrok hij richting Ardèche en inmiddels zijn er al heel wat door hem ontworpen woonwagens op hun bestemming ergens in Europa terechtgekomen. Zijn Lucinda Williams Bar is een begrip voor de vast gasten en de BBQ op dinsdag is al net zo legendarisch (dankzij de fenomenale kookkunst van Cecilia). Dit jaar geven Kees en ik een workshop blogs en columns schrijven op deze prachtplek.
Zo kan ik nog wel even doorgaan. John en Marieke Overmeer die met hun Jobra onderwijs en zorg versterken (binnenkort met een geheel vernieuwde website). Tjaart Theron die met Socionext studenten helpt ontdekken wat sociaal ondernemerschap is en daarmee studenten in Zuid-Afrika financieel ondersteunt. De mensen van de Vluchtkerk die de vluchtelingen daar ondersteunen.
Tot slot mijn vader. Onderwijzer uit een niet geweldig rijk boerengezin in Noord-Friesland. Als enige mocht hij naar de kweekschool (mede vanwege zijn zwakke rug). Maar zijn droom ging verder dan het lesgeven. Hij was (en is) geïnteresseerd in kunst en cultuur. Toen hij de boerderij achter zich had gelaten kwam hij al snel terecht in die wereld. Dus kwamen er geregeld kunstenaars bij ons over de vloer. Zij inspireerden mijn vader en hij bracht hen op nieuwe ideeën met zijn poëzie. Mijn vader Jan publiceerde een hele rij poëziebundels (in het Fries) en vele andere werken.
Ik voel me altijd vereerd als ik met mensen mag samenwerken of met mensen bevriend raak die hun droom hebben waargemaakt. Zij maken het waardevol om te doen wat ik het allerbelangrijkst vind: mensen helpen ontdekken hoeveel potentieel ze wel niet hebben. En als ze dat dan gaan zien, voel ik me trots en
Dromen. Wie ze niet heeft is arm. Dromen brengen rijkdom die miljoenen malen verder gaat dan ooit in geld is uit te drukken. En wie zou me de prijs van geluk kunnen vertellen?
Ter inspiratie heel kort een paar van die mensen. Heleen Terwijn bijvoorbeeld. Had 15 jaar geleden de droom om kinderen uit sociaal-economische achterstandswijken een betere toekomst te geven. Dat gebeurt nu via IMC Weekendschool. Dan Fanneke Verhallen. Zij sprak me vijf jaar geleden aan in de garderobe van het Muziekgebouw om me te strikken voor haar idee: Studio 52nd. Inmiddels maakt ze al vijf jaar theater en film (Tjiks & Tjappies) met kinderen - die zelf de stukken en filmscènes schrijven - in Amsterdam-Oost en Zeeburg. Anna Spohr is ook zo iemand die een droom tot werkelijkheid weet te maken. Als filmmaker gaf zij de camera uit handen. Jongeren in Nederland en in het buitenland kregen les, training, een camera en de inspiratie om hun leven in beeld te brengen. Anna schreef er een prachtig boek over. (En ik hoop dat we binnen afzienbare tijd een keer samen een project met jongeren kunnen doen.)
Natuurlijk noem ik ook onze goede vriend Kees Hoekstra. Hij had de droom om in Frankrijk een kempinkie (zoals hij het zelf noemt) en handel in authentiek woonwagens te beginnen. In 1996 vertrok hij richting Ardèche en inmiddels zijn er al heel wat door hem ontworpen woonwagens op hun bestemming ergens in Europa terechtgekomen. Zijn Lucinda Williams Bar is een begrip voor de vast gasten en de BBQ op dinsdag is al net zo legendarisch (dankzij de fenomenale kookkunst van Cecilia). Dit jaar geven Kees en ik een workshop blogs en columns schrijven op deze prachtplek.
Zo kan ik nog wel even doorgaan. John en Marieke Overmeer die met hun Jobra onderwijs en zorg versterken (binnenkort met een geheel vernieuwde website). Tjaart Theron die met Socionext studenten helpt ontdekken wat sociaal ondernemerschap is en daarmee studenten in Zuid-Afrika financieel ondersteunt. De mensen van de Vluchtkerk die de vluchtelingen daar ondersteunen.
Tot slot mijn vader. Onderwijzer uit een niet geweldig rijk boerengezin in Noord-Friesland. Als enige mocht hij naar de kweekschool (mede vanwege zijn zwakke rug). Maar zijn droom ging verder dan het lesgeven. Hij was (en is) geïnteresseerd in kunst en cultuur. Toen hij de boerderij achter zich had gelaten kwam hij al snel terecht in die wereld. Dus kwamen er geregeld kunstenaars bij ons over de vloer. Zij inspireerden mijn vader en hij bracht hen op nieuwe ideeën met zijn poëzie. Mijn vader Jan publiceerde een hele rij poëziebundels (in het Fries) en vele andere werken.
Ik voel me altijd vereerd als ik met mensen mag samenwerken of met mensen bevriend raak die hun droom hebben waargemaakt. Zij maken het waardevol om te doen wat ik het allerbelangrijkst vind: mensen helpen ontdekken hoeveel potentieel ze wel niet hebben. En als ze dat dan gaan zien, voel ik me trots en
Dromen. Wie ze niet heeft is arm. Dromen brengen rijkdom die miljoenen malen verder gaat dan ooit in geld is uit te drukken. En wie zou me de prijs van geluk kunnen vertellen?
RSS Feed