Gisteren stond in de Volkskrant een interessant artikel over vrouwen in de top. Uit een Amerikaans onderzoek naar bedrijven in de Fortune 500 en uit onderzoek van de VU, blijkt dat de bedrijven met de meeste vrouwen in het topmanagement, het beste scoren qua rendement op eigen vermogen en aandeelhouderswaarde. Keiharde cijfers dus. Ik zou bij deze de Nederlandse universiteiten willen oproepen onderzoek te doen naar het effect van veel vrouwen in de top van een politieke partij en in de top van de ministeries. Weliswaarvalt dat niet te meten op rendement op eigen vermogen en aandeelhouderswaarde, maar er zijn vast hele goede andere indicatoren te verzinnen.
Ondertussen tekent zich bij de PvdA een klassiek testosteron-drama af. In de peilingen blijken de mannen veruit favroiet te zijn. Daarmee dringt zich de vraag op of de PvdA toch nog steeds een klassieke arbeiderspartij is waar stoere kerels allesbepalend zijn. Ik hoop het niet, maar vrees gezien de huidige voorkeurspercentages dat er toch zo'n beeld opdoemt.
Daarom zou ik in ieder geval alle vrouwelijke leden van de PvdA en de weldenkende, vooruitstrevende mannelijke leden van de partij willen oproepen om nog eens heel goed na te denken over hun voorkeur. Neem een voorbeeld aan Groen Links. Al jarenlang een vrouw aan het roer en dat is meestal een verademing in het politieke speelveld. Het testosterongehalte daalt en daardoor neemt het kritisch vermogen, de denkkracht en de wil tot samenwerken toe. En juist in een periode van economische teruggang zou er veel meer aandacht moeten zijn voor zachte waarden, voor verbinding en samenwerking, voor invoelend vermogen en de wil om vaker samen tot oplossingen te komen. Het wordt serieus tijd om te gaan denken in partij-overstijgende belangen, om buiten de kaders te durven treden en om waar en wanneer nodig, zoals Agnes Jongerius dat deed (hulde!), terug te treden en ruimte te maken voor vernieuwing. Kortom: de PvdA heeft een vrouw nodig aan het roer. En die vrouw heet Nebahat Albayrak. Go Nebahat, go!
Ondertussen tekent zich bij de PvdA een klassiek testosteron-drama af. In de peilingen blijken de mannen veruit favroiet te zijn. Daarmee dringt zich de vraag op of de PvdA toch nog steeds een klassieke arbeiderspartij is waar stoere kerels allesbepalend zijn. Ik hoop het niet, maar vrees gezien de huidige voorkeurspercentages dat er toch zo'n beeld opdoemt.
Daarom zou ik in ieder geval alle vrouwelijke leden van de PvdA en de weldenkende, vooruitstrevende mannelijke leden van de partij willen oproepen om nog eens heel goed na te denken over hun voorkeur. Neem een voorbeeld aan Groen Links. Al jarenlang een vrouw aan het roer en dat is meestal een verademing in het politieke speelveld. Het testosterongehalte daalt en daardoor neemt het kritisch vermogen, de denkkracht en de wil tot samenwerken toe. En juist in een periode van economische teruggang zou er veel meer aandacht moeten zijn voor zachte waarden, voor verbinding en samenwerking, voor invoelend vermogen en de wil om vaker samen tot oplossingen te komen. Het wordt serieus tijd om te gaan denken in partij-overstijgende belangen, om buiten de kaders te durven treden en om waar en wanneer nodig, zoals Agnes Jongerius dat deed (hulde!), terug te treden en ruimte te maken voor vernieuwing. Kortom: de PvdA heeft een vrouw nodig aan het roer. En die vrouw heet Nebahat Albayrak. Go Nebahat, go!
RSS Feed