Het was een volle dag gisteren. Eerst een afspraak bij Vluchtelingenwerk om de eerste stappen te zetten naar een film over een nieuw project. Het valt me op hoe bijzonder de sfeer is in de vestigingen (en het hoofdkantoor) van Vluchtelingenwerk. Ik ben nog nooit ergens geweest waar zo veel en vaak koffie wordt geschonken (en gevraagd of je nog wilt). Tijdens onze bespreking met de leiding stond er cake op tafel. En niet zo'n beetje: we waren met z'n zevenen en er lag voor een heel weeshuis. Mooi.
Daarna toog ik naar Amsterdam voor een bespreking aan het grappig, kleine Sarphatipark. Een park dat qua omvang eigenlijk geen naam had mogen hebben. Het onderwerp: een nieuwe hulpmiddel waarmee professionals in het onderwijs kinderen die een te beperkte woordenschat hebben, dat eenvoudig en met veel plezier kunnen aanleren. De basis daarvoor vormt de BAK: de Basiswoordenlijks Amsterdamse Kinderen. Enfin, onder de kop 'het Matteuseffect heb ik hierover al eens geschreven. Een van de onderwerpen die op tafel kwam (tijdens de heerlijke broodjes) was de veranderkramp. Veel mensen - niet alleen in het onderwijs overigens, je vindt ze overal - vinden niets enger en vervelender dan veranderen. Gevolg: stijfheid en kramp (soms zelfs fysiek). Dat is funest voor die mensen zelf, maar zeker in het onderwijs, waar verandering een absolute constante is. Dat zou het juist boeiend moeten maken.
Ik heb het dan niet over al die door de overheid opgelegde nieuwe en aangescherpte en verbeterde en nu nog mooiere regels, kaders en nieuwe controlemechanismen. Daar moeten ministeries en inspecties snel mee ophouden. Het is goed dat er uitgangspunten zijn, maar in het onderwijs (net als in bijvoorbeeld jeugzorg) gaat het allereerst om betrokkenheid, om passie, om van betekenis te zijn. Dat botst vaak met regels en kaders en zeker met alle verslaglegging en controle. En wat gebeurt er dan: mensen schieten in een kramp. Een veranderkramp. En net als in de sport, is zo'n kramp zo overheersend dat je niet verder kunt spelen. En juist dat spelen heeft het onderwijs zo nodig. Ik zou zeggen tegen iedereen in het onderwijs: bedenk iedere dag waarom je dit beroep hebt gekozen. Want het is een prachtig vak: leerkracht (mooi woord ook trouwens). En kijk voor inspiratie en om je moed te voeden nog eens naar de prachtige, melancholische documentaire 'Ê
Daarna toog ik naar Amsterdam voor een bespreking aan het grappig, kleine Sarphatipark. Een park dat qua omvang eigenlijk geen naam had mogen hebben. Het onderwerp: een nieuwe hulpmiddel waarmee professionals in het onderwijs kinderen die een te beperkte woordenschat hebben, dat eenvoudig en met veel plezier kunnen aanleren. De basis daarvoor vormt de BAK: de Basiswoordenlijks Amsterdamse Kinderen. Enfin, onder de kop 'het Matteuseffect heb ik hierover al eens geschreven. Een van de onderwerpen die op tafel kwam (tijdens de heerlijke broodjes) was de veranderkramp. Veel mensen - niet alleen in het onderwijs overigens, je vindt ze overal - vinden niets enger en vervelender dan veranderen. Gevolg: stijfheid en kramp (soms zelfs fysiek). Dat is funest voor die mensen zelf, maar zeker in het onderwijs, waar verandering een absolute constante is. Dat zou het juist boeiend moeten maken.
Ik heb het dan niet over al die door de overheid opgelegde nieuwe en aangescherpte en verbeterde en nu nog mooiere regels, kaders en nieuwe controlemechanismen. Daar moeten ministeries en inspecties snel mee ophouden. Het is goed dat er uitgangspunten zijn, maar in het onderwijs (net als in bijvoorbeeld jeugzorg) gaat het allereerst om betrokkenheid, om passie, om van betekenis te zijn. Dat botst vaak met regels en kaders en zeker met alle verslaglegging en controle. En wat gebeurt er dan: mensen schieten in een kramp. Een veranderkramp. En net als in de sport, is zo'n kramp zo overheersend dat je niet verder kunt spelen. En juist dat spelen heeft het onderwijs zo nodig. Ik zou zeggen tegen iedereen in het onderwijs: bedenk iedere dag waarom je dit beroep hebt gekozen. Want het is een prachtig vak: leerkracht (mooi woord ook trouwens). En kijk voor inspiratie en om je moed te voeden nog eens naar de prachtige, melancholische documentaire 'Ê
RSS Feed