Vandaag schrijf ik speciaal voor alle leerlingen van IMC Weekendschool - en speciaal die van de vestiging Amsterdam-Noord, de juffen, meesters, gastdocenten, begeleiders en alle ouders. En voor wethouder Pieter Hilhorst die kinderen én volwassenen weet te raken.
Toen ik vijftien was, woonde ik in een klein dorp in Friesland: Drogeham. Ja, dat heet echt zo. Ik was een verlegen puber die stiekem een beetje verliefd was op de dochter van de veearts in het dorp. We hadden samen Friese boeken uitgevent - in een kruiwagen - en ik had maar weinig aandacht voor de boeken en de kruiwagen. Maar ja, ik was dus ontzettend bleu en sprak alleen met haar over ditjes en datjes.
Toen ik vijftien was ging ik naar school in Buitenpost - het Lauwerscollege. Ik had geluk, want in het jaar dat die school startte, ging ik naar de brugklas. Anders had ik iedere doordeweeks dag naar Drachten of Dokkum moeten reizen, waarschijnlijk op de fiets en geloof me, dat was veel verder fietsen dan Buitenpost. Kijk het maar na op Google maps. Ondanks het mavo/havo-advies dat ik kreeg na de eindtoets in de zesde klas (nu groep acht),ging ik naar het Atheneum. Mijn vader was hoofdonderwijzer (dat heet nu directeur en dat wilde mijn vader niet worden, dus met de invoering van de directeur werd hij weer gewoon onderwijzer) en mijn moeder onderwijzeres en zijn waren van mening dat ik prima het Atheneum kon doen. Hoewel de school aan het eind van brugklas wat tegensputterde, heb ik dat eigenlijk vrijwel op mijn sloffen gedaan.
IMC Weekendschool bestaat vijftien jaar. Het is dus nog een puber, die Weekendschool. Soms wat verlegen, soms net iets te brutaal, nog heel veel te leren, maar ook al heel veel te vertellen. Zoals wethouder Hilhorst het vandaag zei: het gaat in het onderwijs niet allereerst om het leren van taal, rekenen en dat soort dingen. Onderwijs moet je het gevoel geven dat je telkens iets nieuws kunt ontdekken. Onderwijs moet je prikkelen, moet vragen oproepen. En als het goed is, roept elke vraag minstens tien nieuwe op. Dat ontdekken kinderen op de Weekendschool. Hilhorst begrijpt dat helemaal (hij is fan van de Weekendschool). Wie vraagt, komt verder. En elke vraag is altijd goed. Zonder uitzondering.
Zoals de schildpad hierboven (ik ben trouwens ook niet zo snel) een diep besef heeft van zijn bestemming: de zee; hoop ik dat de kinderen die de Weekendschool beleven, een diep besef krijgen van het belang van vragen. Vragen, vragen, vragen. Als ze dat begrijpen, invoelen, brengen ze dat beslist weer over op anderen. Op hun eigen kinderen later. Dat proces met een onontkoombare uitkomst: nieuwsgierigheid; zet de Weekendschool in gang. En ik ben altijd weer trots en geïnspireerd als ik merk dat ik daarvan deel mag uitmaken en soms een heel klein beetje aan mag bijdragen. Chapeau voor iedereen van IMC Weekendschool en van harte gefeliciteerd! Op naar de zee vol vragen!
Toen ik vijftien was, woonde ik in een klein dorp in Friesland: Drogeham. Ja, dat heet echt zo. Ik was een verlegen puber die stiekem een beetje verliefd was op de dochter van de veearts in het dorp. We hadden samen Friese boeken uitgevent - in een kruiwagen - en ik had maar weinig aandacht voor de boeken en de kruiwagen. Maar ja, ik was dus ontzettend bleu en sprak alleen met haar over ditjes en datjes.
Toen ik vijftien was ging ik naar school in Buitenpost - het Lauwerscollege. Ik had geluk, want in het jaar dat die school startte, ging ik naar de brugklas. Anders had ik iedere doordeweeks dag naar Drachten of Dokkum moeten reizen, waarschijnlijk op de fiets en geloof me, dat was veel verder fietsen dan Buitenpost. Kijk het maar na op Google maps. Ondanks het mavo/havo-advies dat ik kreeg na de eindtoets in de zesde klas (nu groep acht),ging ik naar het Atheneum. Mijn vader was hoofdonderwijzer (dat heet nu directeur en dat wilde mijn vader niet worden, dus met de invoering van de directeur werd hij weer gewoon onderwijzer) en mijn moeder onderwijzeres en zijn waren van mening dat ik prima het Atheneum kon doen. Hoewel de school aan het eind van brugklas wat tegensputterde, heb ik dat eigenlijk vrijwel op mijn sloffen gedaan.
IMC Weekendschool bestaat vijftien jaar. Het is dus nog een puber, die Weekendschool. Soms wat verlegen, soms net iets te brutaal, nog heel veel te leren, maar ook al heel veel te vertellen. Zoals wethouder Hilhorst het vandaag zei: het gaat in het onderwijs niet allereerst om het leren van taal, rekenen en dat soort dingen. Onderwijs moet je het gevoel geven dat je telkens iets nieuws kunt ontdekken. Onderwijs moet je prikkelen, moet vragen oproepen. En als het goed is, roept elke vraag minstens tien nieuwe op. Dat ontdekken kinderen op de Weekendschool. Hilhorst begrijpt dat helemaal (hij is fan van de Weekendschool). Wie vraagt, komt verder. En elke vraag is altijd goed. Zonder uitzondering.
Zoals de schildpad hierboven (ik ben trouwens ook niet zo snel) een diep besef heeft van zijn bestemming: de zee; hoop ik dat de kinderen die de Weekendschool beleven, een diep besef krijgen van het belang van vragen. Vragen, vragen, vragen. Als ze dat begrijpen, invoelen, brengen ze dat beslist weer over op anderen. Op hun eigen kinderen later. Dat proces met een onontkoombare uitkomst: nieuwsgierigheid; zet de Weekendschool in gang. En ik ben altijd weer trots en geïnspireerd als ik merk dat ik daarvan deel mag uitmaken en soms een heel klein beetje aan mag bijdragen. Chapeau voor iedereen van IMC Weekendschool en van harte gefeliciteerd! Op naar de zee vol vragen!
RSS Feed
