Together (Tilsammans in het het Zweeds) is een hilarische film van de Zweedse regisseur Lukas Moodysson. Moodysson brak door met de film Fucking Åmal, een prachtig portret van twee pubermeiden op het Zweedse platteland. De regisseur schetst in Tilsammans een prachtig portret van een commune in de jaren '70. Hoewel er een stevig drama door de film heen gevlochten is. overheerst toch de lach. De film zit barstensvol met komische scènes die de tijdgeest van einde jaren '60, begin jaren '70 perfect vertolkt. Compleet met okselhaar, een jongeman die uit de kast komt, een moeder die met haar twee kinderen wegvlucht van haar man. Het verhaal wordt door de ogen van de kinderen verteld en dat maakt de vervreemding (en de grappigheid) extra groot. Met verwonderde ogen kijken ze naar het gedrag van die rara volwassenen en hun moeder die daardoor wordt aangestoken.
Lukas Moodysson is volgens Wikipedia een links-georiënteerde, pro-feministische, geëngageerde filmer. Bovendien is hij een diep-gelovig Christen. Hij heeft in ieder geval veel inzicht in en gevoel voor de menselijke geest en universele emoties.
Met Tilsammans, die ik een paar jaar geleden zag, zette hij mij aan het denken over samen zijn en samen leven. De film laat zien hoe moeilijk de leden van de commune het met elkaar hebben, maar ook de kracht die ze vinden om het toch met elkaar te rooien. Ze nemen zonder problemen (die komen later) de moeder en haar twee kinderen op in de commune. Ze verbinden zich, weliswaar met vallen en opstaan, met elkaar en met de wereld om hen heen. Ze leven van weinig tot niets en zijn niet bezig met het vergaren van zoveel mogelijk gadgets, status, geld of macht. Natuurlijk is er in zo'n omgeving ook sprake van boven- en onderliggende partijen (vaak ook letterlijk trouwens), maar ondanks alles proberen de communeleden er het best van te maken.
Iets van die geest, van die mentaliteit kunnen we nu ook wel weer gebruiken. Waarschijnlijk zal dat min of meer automatisch ook wel komen, nu wel met z'n allen minder te besteden hebben en voor allerlei zaken steeds meer geld kwijt zijn. We zijn meer en meer op elkaar aangewezen en dat zal naar mijn idee de komende jaren alleen maar sterker worden. Neem alleen al de kosten van de zorg; die beslaan niet alleen een sterk groeiend percentage van ons bruto nationaal inkomen, maar zijn ook verdubbeld sinds 2000. Per Nederlander zitten we nu op € 5600,-. Dat komt voor een deel door de vergrijzing, maar vooral doordat we teveel ingrepen doen (dus zorg leveren) en te weinig doen aan het voorkomen van allerlei ziekten en kwalen. Ook onze energiekosten zijn gigantisch gestegen: de laatste tien jaar met tachtig (!) procent.
Voordat dit verhaal nu alleen maar over kosten en geld gaat: Tilsammans laat ons zien dat geld maar een zeer beperkte waarde heeft. Andere waarden zijn vele malen belangrijker; de waarden die je niet in geld kunt uitdrukken. Dat heeft Moodysson goed begrepen. En ik hoop dat wij dat met z'n allen ook steeds beter gaan snappen. Het zou de wereld om ons heen een stuk leuker maken. Alleen al daarom roep ik hierbij topbankiers op om zich aan te melden bij de Cliniclowns, de Voedselbank, KiKa, de International Campaign for Tibet, de Make-a-Wish Foundation of een ander goed doel. En dan niet met een zak geld (da's te makkelijk), maar met tijd, energie, liefde en aandacht. Ik ben benieuwd...
Lukas Moodysson is volgens Wikipedia een links-georiënteerde, pro-feministische, geëngageerde filmer. Bovendien is hij een diep-gelovig Christen. Hij heeft in ieder geval veel inzicht in en gevoel voor de menselijke geest en universele emoties.
Met Tilsammans, die ik een paar jaar geleden zag, zette hij mij aan het denken over samen zijn en samen leven. De film laat zien hoe moeilijk de leden van de commune het met elkaar hebben, maar ook de kracht die ze vinden om het toch met elkaar te rooien. Ze nemen zonder problemen (die komen later) de moeder en haar twee kinderen op in de commune. Ze verbinden zich, weliswaar met vallen en opstaan, met elkaar en met de wereld om hen heen. Ze leven van weinig tot niets en zijn niet bezig met het vergaren van zoveel mogelijk gadgets, status, geld of macht. Natuurlijk is er in zo'n omgeving ook sprake van boven- en onderliggende partijen (vaak ook letterlijk trouwens), maar ondanks alles proberen de communeleden er het best van te maken.
Iets van die geest, van die mentaliteit kunnen we nu ook wel weer gebruiken. Waarschijnlijk zal dat min of meer automatisch ook wel komen, nu wel met z'n allen minder te besteden hebben en voor allerlei zaken steeds meer geld kwijt zijn. We zijn meer en meer op elkaar aangewezen en dat zal naar mijn idee de komende jaren alleen maar sterker worden. Neem alleen al de kosten van de zorg; die beslaan niet alleen een sterk groeiend percentage van ons bruto nationaal inkomen, maar zijn ook verdubbeld sinds 2000. Per Nederlander zitten we nu op € 5600,-. Dat komt voor een deel door de vergrijzing, maar vooral doordat we teveel ingrepen doen (dus zorg leveren) en te weinig doen aan het voorkomen van allerlei ziekten en kwalen. Ook onze energiekosten zijn gigantisch gestegen: de laatste tien jaar met tachtig (!) procent.
Voordat dit verhaal nu alleen maar over kosten en geld gaat: Tilsammans laat ons zien dat geld maar een zeer beperkte waarde heeft. Andere waarden zijn vele malen belangrijker; de waarden die je niet in geld kunt uitdrukken. Dat heeft Moodysson goed begrepen. En ik hoop dat wij dat met z'n allen ook steeds beter gaan snappen. Het zou de wereld om ons heen een stuk leuker maken. Alleen al daarom roep ik hierbij topbankiers op om zich aan te melden bij de Cliniclowns, de Voedselbank, KiKa, de International Campaign for Tibet, de Make-a-Wish Foundation of een ander goed doel. En dan niet met een zak geld (da's te makkelijk), maar met tijd, energie, liefde en aandacht. Ik ben benieuwd...
RSS Feed