Deze quote is van Pablo Picasso en man wat heeft hij gelijk. Toch, als je de quote goed leest ligt er een enorme opdracht in. Allereerst moet je als mens je 'gift' maar eens zien te vinden. En dat is zo eenvoudig nog niet. Hoe kom je erachter wat dat is? En wanneer ontdek je dat? Voor ieder mens is dat natuurlijk verschillend. En dan moet je daarvoor nog tot de ontdekking komen dat je dat wilt. Daarvoor moet er een soort van heilig vuur in je branden. En hoe ontdek je dat dan?
Opvoeding kan daarin helpen. Als je ouders hebt die ook iets van vuur in zich hebben - dat is onontkoombaar voor kinderen. Daar word je automatisch mee besmet. Wat overigens geen garantie is dat je er iets mee doet. Ik had geluk met mijn ouders: een moeder die bij tijd en wijle goed kon knetteren en met een zeer sterk ontwikkeld gevoel voor rechtvaardigheid. En een vader die naast onderwijzer dichter was. En dichters kunnen smeulen, geloof mij maar. Knetteren kon hij trouwens ook, maar dat gebeurde hoogst zelden.
Toch kon je ook zonder zulke ouders dat vuur voelen. Maar heb je dan ook je talent, je gave, je allerbelangrijkste 'gift' ontdekt? Nou nee. Dat moet je toch echt zelf doen. En het is dan ook nog eens een kwestie van veel doen en vooral ook veel (los)laten. Ik heb vaak gedacht dat ik mijn bestemming had gevonden en steeds was er toch weer iets nieuws. Iets dat nog beter bij me paste. Iets waarmee ik nog beter mijn betekenis voor de wereld om me heen, de samenleving kon laten zien.
Ik durf nu - eindelijk -- te beweren dat ik niet alleen mijn 'gift' gevonden heb, maar ook mijn ''purpose'. Dag in dag uit doe ik niets anders dan mijn 'gift' delen. Vaak word ik daarvoor betaald, vaak ook niet. Lastig te vertalen trouwens, dat 'purpose'. Levensdoel komt nog het meest in de buurt denk ik.
Het mooie is dat wanneer je je levensdoel - waarom je hier op deze aardkloot bent - gevonden hebt, mensen zich graag met je verbinden. Ze zien, ze voelen wat je kunt betekenen, vaak al voordat je daarover hebt verteld. Nou ben ik ook niet zo van het uitleggen. Ga maar doen, dan ervaar je vanzelf wat het betekent, wat het oplevert. Zo begin ik workshops vaak ook: met het verzoek om je over te geven aan wat er gebeurt. Als je bereid bent om dat te doen, stel je jezelf open voor het avontuur. In die zin is het kinderlijk eenvoudig. Gisteren hadden we een workshop waarin we zagen hoe een groot gezelschap met daarin een wethouder van een grote stad, architecten, ondernemers, directeuren van maatschappelijke en culturele organisaties en een aantal hoge ambtenaren helemaal los gingen. Prachtig. Allemaal voelden ze zich verbonden. Positieve energie. En mooi om te zien hoe mensen met een glimlach naar huis gaan. Zo krijg je trajecten op gang. Vanuit de overtuiging dat we allemaal veel meer kunnen dan we vaak denken.
'Once your find your gift, give it away'. Je hoeft nooit bang te zijn om je ''gift' te verliezen. Dat is onmogelijk. Sterker, door die zoveel mogelijk te delen, gaat ie groeien. Anderen raken ermee besmet en dat geeft energie. Misschien werkt het op een metafysisch niveau ook wel zo. Dat je positieve energie doorgeeft als je je 'gift' deelt. En dat lijkt me iets wat de wereld, onze samenleving goed kan gebruiken.
Opvoeding kan daarin helpen. Als je ouders hebt die ook iets van vuur in zich hebben - dat is onontkoombaar voor kinderen. Daar word je automatisch mee besmet. Wat overigens geen garantie is dat je er iets mee doet. Ik had geluk met mijn ouders: een moeder die bij tijd en wijle goed kon knetteren en met een zeer sterk ontwikkeld gevoel voor rechtvaardigheid. En een vader die naast onderwijzer dichter was. En dichters kunnen smeulen, geloof mij maar. Knetteren kon hij trouwens ook, maar dat gebeurde hoogst zelden.
Toch kon je ook zonder zulke ouders dat vuur voelen. Maar heb je dan ook je talent, je gave, je allerbelangrijkste 'gift' ontdekt? Nou nee. Dat moet je toch echt zelf doen. En het is dan ook nog eens een kwestie van veel doen en vooral ook veel (los)laten. Ik heb vaak gedacht dat ik mijn bestemming had gevonden en steeds was er toch weer iets nieuws. Iets dat nog beter bij me paste. Iets waarmee ik nog beter mijn betekenis voor de wereld om me heen, de samenleving kon laten zien.
Ik durf nu - eindelijk -- te beweren dat ik niet alleen mijn 'gift' gevonden heb, maar ook mijn ''purpose'. Dag in dag uit doe ik niets anders dan mijn 'gift' delen. Vaak word ik daarvoor betaald, vaak ook niet. Lastig te vertalen trouwens, dat 'purpose'. Levensdoel komt nog het meest in de buurt denk ik.
Het mooie is dat wanneer je je levensdoel - waarom je hier op deze aardkloot bent - gevonden hebt, mensen zich graag met je verbinden. Ze zien, ze voelen wat je kunt betekenen, vaak al voordat je daarover hebt verteld. Nou ben ik ook niet zo van het uitleggen. Ga maar doen, dan ervaar je vanzelf wat het betekent, wat het oplevert. Zo begin ik workshops vaak ook: met het verzoek om je over te geven aan wat er gebeurt. Als je bereid bent om dat te doen, stel je jezelf open voor het avontuur. In die zin is het kinderlijk eenvoudig. Gisteren hadden we een workshop waarin we zagen hoe een groot gezelschap met daarin een wethouder van een grote stad, architecten, ondernemers, directeuren van maatschappelijke en culturele organisaties en een aantal hoge ambtenaren helemaal los gingen. Prachtig. Allemaal voelden ze zich verbonden. Positieve energie. En mooi om te zien hoe mensen met een glimlach naar huis gaan. Zo krijg je trajecten op gang. Vanuit de overtuiging dat we allemaal veel meer kunnen dan we vaak denken.
'Once your find your gift, give it away'. Je hoeft nooit bang te zijn om je ''gift' te verliezen. Dat is onmogelijk. Sterker, door die zoveel mogelijk te delen, gaat ie groeien. Anderen raken ermee besmet en dat geeft energie. Misschien werkt het op een metafysisch niveau ook wel zo. Dat je positieve energie doorgeeft als je je 'gift' deelt. En dat lijkt me iets wat de wereld, onze samenleving goed kan gebruiken.
RSS Feed