Laat me even het plaatje schetsen: de ruige heuvels van de Ardèche. En dan niet het deel waar de hoofdmoot van de Hollanders naartoe gaat. Nee, het echt ruige deel, halverwege Privas en Aubenas en dan nog een stuk naar het Noorden. Ik zit op de 'porch' van de aldaar aanwezige Lucinda Williams Bar. Hoewel Lucinda zelf hier nog niet is gesignaleerd is een groot deel van de aanwezige gasten minstens eenmaal bij een concert van Lucinda aanwezig geweest. En ja, dat schept een band. Maar de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat de band er eerder was dan de bekendheid van Lucinda.
Enfin, biertje ter linkerzijde op de tafel, Calexico op de achtergrond en het mooiste weer dat je kunt verzinnen. Wat nou vijfsterrencampings... Hoezo 'nu ook in de ANWB-kampeergids'? Wie zit er nou echt te wachten op de activiteiten van het 'entertainmentteam'? Brrr... Wat mooi en bijzonder en origineel en echt anders is, komt van mensen die zelf anders durven zijn. Het zijn de mensen die de 'dirt and gravel roads' durven te kiezen. En dan kom je nog eens ergens.
Waar de gravel road van de Roulottes Authentiques van Kees en Cecilia eindigt, begint onze verslaving. Veertien jaar komen we hier al. Het is ieder jaar meestal maar een weekje, maar allemachtig de vitamines die dat weekje oplevert, daar kan een mens een jaar mee voort. We leven al jaren mee met ze. We weten waar de honden Nouchka en Sandy begraven liggen en waaraan ze zijn overleden. We snappen inmiddels dat Guus(je - ze is een meisjesherder) iets te graag en gretig achter stokjes aan rent en dat je die dus beter niet kunt gooien. Op verzoek was de traditionele BBQ niet vandaag maar gisteren, want er vertrekken een paar hele goeie gasten. En er komt - speciaal ook een beetje voor de bbq die dus helaas niet vandaag plaatsvindt - een nieuwe goeie gast. Onze dochters hebben hier hun eerste biertje of - iets waarschijnlijker - likeur gedronken. Het groentedessert; ach ja dat is voor de vrienden van de Roulottes een begrip.
Toch jammer dat maar zo weinig mensen het lef hebben om die gravel road eens op (of af) te rijden. Nederland zou een beetje meer van dat karakter goed kunnen gebruiken.
Enfin, biertje ter linkerzijde op de tafel, Calexico op de achtergrond en het mooiste weer dat je kunt verzinnen. Wat nou vijfsterrencampings... Hoezo 'nu ook in de ANWB-kampeergids'? Wie zit er nou echt te wachten op de activiteiten van het 'entertainmentteam'? Brrr... Wat mooi en bijzonder en origineel en echt anders is, komt van mensen die zelf anders durven zijn. Het zijn de mensen die de 'dirt and gravel roads' durven te kiezen. En dan kom je nog eens ergens.
Waar de gravel road van de Roulottes Authentiques van Kees en Cecilia eindigt, begint onze verslaving. Veertien jaar komen we hier al. Het is ieder jaar meestal maar een weekje, maar allemachtig de vitamines die dat weekje oplevert, daar kan een mens een jaar mee voort. We leven al jaren mee met ze. We weten waar de honden Nouchka en Sandy begraven liggen en waaraan ze zijn overleden. We snappen inmiddels dat Guus(je - ze is een meisjesherder) iets te graag en gretig achter stokjes aan rent en dat je die dus beter niet kunt gooien. Op verzoek was de traditionele BBQ niet vandaag maar gisteren, want er vertrekken een paar hele goeie gasten. En er komt - speciaal ook een beetje voor de bbq die dus helaas niet vandaag plaatsvindt - een nieuwe goeie gast. Onze dochters hebben hier hun eerste biertje of - iets waarschijnlijker - likeur gedronken. Het groentedessert; ach ja dat is voor de vrienden van de Roulottes een begrip.
Toch jammer dat maar zo weinig mensen het lef hebben om die gravel road eens op (of af) te rijden. Nederland zou een beetje meer van dat karakter goed kunnen gebruiken.
RSS Feed
