Hoe maak je een film over zorg? De traditionele weg: je huurt een productiemaatschappij in. Je gaat met ze praten - goed kennismaken heet dat. Daarna geef je ze een briefing en misschien wel een communicatieadviseur als begeleider. De productiemaatschappij komt met een regisseur - die meestal niet in dienst is, want als productiemaatschappij wil je een breed aanbod qua filmstijlen, dus regisseurs. Die regisseur bedenkt een verhaal, schrijft een synopsis en legt dat voor aan de opdrachtgever. Daar wordt wat over heen en weer gepraat en gediscussieerd tot er iets ligt waar iedereen tevreden over is. En dan wordt er gedraaid, gespot, gemonteerd, gecomponeerd, voice-over geschreven en ingesproken, titels en graphics gemaakt enzovoorts. En op een gegeven moment is de film af en wordt die vertoond aan de opdrachtgever die vervolgens vol trots de rest van de medewerkers laat zien wat er gemaakt is.
Zo kan het, niks mis mee. Op die manier heb ik diverse prachtfilms gemaakt.
Maar stel nou...
Stel nou dat je zo'n filmproject beschouwt als een kans om de creativiteit, energie en inspiratie in de organisatie aan te boren. Dat je even je eigen visie op films en wat mooi en goed en impactvol is, opzij zet en bedenkt dat je op zo'n manier een effect bereikt dat veel groter is. Dat je laten we zeggen een 40-tal mensen in een organisatie traint om zelf te gaan filmen. Die mensen weten namelijk alles al van hun werk, van hun cliënten, van de ups & downs, van de lach en de traan, van de frustraties en de overwinningen.
Stel dat je die mensen in groepjes leert hoe ze mooi en goed en krachtig kunnen filmen. Met voorbeelden, met oefeningen, met interactie. En je geeft ze houvast door ze een dagdeel - ochtend, middag, avond, nacht - te geven en een kernwaarde.Als een soort van briefing. En vervolgens geef je ze het vertrouwen dat zij de allerbeste, allermooiste en meest impactvolle beelden kunnen filmen die laten zien wat hun werk zo uniek maakt.
Als je het lef hebt om dat voor te stellen; en je krijgt het vertrouwen van de organisatie dat zoiets gaat lukken? Dan creëer je de mogelijkheid om juweeltjes te scheppen. Dan zie je ruwe diamanten op je scherm verschijnen. En dan weet je al, wanneer je het materiaal gaat spotten, dat het heel bijzonder wordt. Als film én als verhaal. Binnenkort meer (en ja, dat is een cliffhanger...)
Zo kan het, niks mis mee. Op die manier heb ik diverse prachtfilms gemaakt.
Maar stel nou...
Stel nou dat je zo'n filmproject beschouwt als een kans om de creativiteit, energie en inspiratie in de organisatie aan te boren. Dat je even je eigen visie op films en wat mooi en goed en impactvol is, opzij zet en bedenkt dat je op zo'n manier een effect bereikt dat veel groter is. Dat je laten we zeggen een 40-tal mensen in een organisatie traint om zelf te gaan filmen. Die mensen weten namelijk alles al van hun werk, van hun cliënten, van de ups & downs, van de lach en de traan, van de frustraties en de overwinningen.
Stel dat je die mensen in groepjes leert hoe ze mooi en goed en krachtig kunnen filmen. Met voorbeelden, met oefeningen, met interactie. En je geeft ze houvast door ze een dagdeel - ochtend, middag, avond, nacht - te geven en een kernwaarde.Als een soort van briefing. En vervolgens geef je ze het vertrouwen dat zij de allerbeste, allermooiste en meest impactvolle beelden kunnen filmen die laten zien wat hun werk zo uniek maakt.
Als je het lef hebt om dat voor te stellen; en je krijgt het vertrouwen van de organisatie dat zoiets gaat lukken? Dan creëer je de mogelijkheid om juweeltjes te scheppen. Dan zie je ruwe diamanten op je scherm verschijnen. En dan weet je al, wanneer je het materiaal gaat spotten, dat het heel bijzonder wordt. Als film én als verhaal. Binnenkort meer (en ja, dat is een cliffhanger...)
RSS Feed