Tja. Daar zit je dan. Als kersverse Dichter des Waterlands. Er wordt wat van je verwacht. Want zo'n benoeming dat is een belofte. Een afspraak om regelmatig - laten we zeggen elke maand - een gedicht te schrijven. Dat toepasselijk is. Dat een verbinding heeft met de regio, met een bijzondere gebeurtenis, een bijzonder mens, een bijzonder moment. Ga d'r maar aan staan. De verwachtingen zijn hooggespannen. En voor jezelf leg je de lat hoog. Zoals ik al zei. Tja.
Het mooie van zo'n benoeming is dat je ineens dat wat je al deed - poëzie scheppen - een nieuwe dimensie krijgt. Het gaat van hobby naar serieus. Van het zomaar even uit je pen later lopen. Naar ideeën opdoen, uitproberen, weggooien, bijschaven, toch maar een andere invalshoek kiezen, helemaal opnieuw beginnen, weer terug naar die eerste inval en zo voorts. Maar de eersteling van de Dichter des Waterlands is dus geboren. Over de bevalling deel ik liever niet teveel details. Laat staan over het resultaat. Dat komt als het kind de wereld aanschouwt.
Ik schrijf makkelijk. Ook gedichten. Daarom kon ik - toen ik als communicatieadviseur in de corona-bestrijding terecht kwam - voor iedereen die vertrok bij Dienst Testen (eerder LCDK) een afscheidsgedicht schrijven. Dat werd natuurlijk enorm gewaardeerd. Zeker ook door de drie 'groene mannetjes' van Defensie die ons in die rotperiode hielpen om zowel een sterke organisatie als een geweldige 24/7 operations room in te richten - met grote schermen waarop alle relevante informatie zichtbaar. Respect voor hen. En voor alle collega's die er van april 2020 tot en met laten we zeggen eind 2022 de schouders onder zetten.
Maar achter het woord gemak sluit het deel 'zuchtig' zich - eh nou ja - gemakkelijk aan. Dat is mijn valkuil en daar wil ik niet in. Dus heb ik de lat fors omhoog geduwd. En ja dat kost moeite. Maar het is het waard. 'Es lohnt sich' (mooi he dat je in het Duits daar maar drie woorden voor nodig hebt). Of de lezers het met me eens zijn weet ik natuurlijk niet. Maar dat wil ik wel graag weten. Want poëzie moet gelezen en natuurlijk mag je er dan ook wat van vinden. Wat dan ook. Dus bij deze de oproep: reageer! Laat me weten wat je van die eersteling vindt. Nog heel even geduld. En in die korte tijd koester ik mijn schurende ongemak. Want daar komt vaak ook veel moois uit voort.
Het mooie van zo'n benoeming is dat je ineens dat wat je al deed - poëzie scheppen - een nieuwe dimensie krijgt. Het gaat van hobby naar serieus. Van het zomaar even uit je pen later lopen. Naar ideeën opdoen, uitproberen, weggooien, bijschaven, toch maar een andere invalshoek kiezen, helemaal opnieuw beginnen, weer terug naar die eerste inval en zo voorts. Maar de eersteling van de Dichter des Waterlands is dus geboren. Over de bevalling deel ik liever niet teveel details. Laat staan over het resultaat. Dat komt als het kind de wereld aanschouwt.
Ik schrijf makkelijk. Ook gedichten. Daarom kon ik - toen ik als communicatieadviseur in de corona-bestrijding terecht kwam - voor iedereen die vertrok bij Dienst Testen (eerder LCDK) een afscheidsgedicht schrijven. Dat werd natuurlijk enorm gewaardeerd. Zeker ook door de drie 'groene mannetjes' van Defensie die ons in die rotperiode hielpen om zowel een sterke organisatie als een geweldige 24/7 operations room in te richten - met grote schermen waarop alle relevante informatie zichtbaar. Respect voor hen. En voor alle collega's die er van april 2020 tot en met laten we zeggen eind 2022 de schouders onder zetten.
Maar achter het woord gemak sluit het deel 'zuchtig' zich - eh nou ja - gemakkelijk aan. Dat is mijn valkuil en daar wil ik niet in. Dus heb ik de lat fors omhoog geduwd. En ja dat kost moeite. Maar het is het waard. 'Es lohnt sich' (mooi he dat je in het Duits daar maar drie woorden voor nodig hebt). Of de lezers het met me eens zijn weet ik natuurlijk niet. Maar dat wil ik wel graag weten. Want poëzie moet gelezen en natuurlijk mag je er dan ook wat van vinden. Wat dan ook. Dus bij deze de oproep: reageer! Laat me weten wat je van die eersteling vindt. Nog heel even geduld. En in die korte tijd koester ik mijn schurende ongemak. Want daar komt vaak ook veel moois uit voort.
RSS Feed