Als je lang bij elkaar bent, moet je geregeld even echt de tijd nemen om met elkaar te praten. Wat dan het onderwerp is, maakt eigenlijk niet eens zoveel uit. Het gaat er vooral om hoe je dan met elkaar praat. Gewoon, er helemaal zijn. Honderd procent in het nu en voor elkaar. Dan pas kun je echt luisteren en dan pas heb je echt iets te zeggen. Nou zal dit voor iedere Boeddhist bepaald geen nieuws zijn, maar het leek mij een thema dat zeker in deze tijd van het jaar nog wel een keer onder de aandacht gebracht mag worden.
Iedere fotograaf (en ik ken er wel een paar die werkelijk schitterende foto's maken, zie de www-adressen verderop) weet dat je nog zo'n prachtig onderwerp kunt hebben, als je niet weet hoe je dat gaat benaderen; wat je ermee of erdoor wilt vertellen, wordt het een doorsnee-prent. Fotograferen is kijken in de ziel, heeft een beroemd iemand (wie?) ooit eens gezegd. In de afgelopen weken mocht ik voor een workshop op een middelbare school in onze regio werken met Jaap Stahlie die een bijzondere klas portretteerde. Elke leerling afzonderlijk en per leerling had hij maar een minuut of 10 de tijd. Het is wonderbaarlijk hoe zo'n vakman en mens van vlees en bloed in die korte tijd van elk kind de ziel, het karakter, de eigenheid; kortom de persoon weet vast te leggen. Ra-zend knap. Op die workshop en de resultaten ervan kom ik binnenkort nog wel eens terug.
Maar nu die vegers. Of zijn het bezems? Die staan symbool voor de titel van dit stukje. Want naar mijn bescheiden mening maakt het niet zoveel uit in het leven wat je doet. Het gaat om het hoe. Het maakt niet uit of je een ministeriële topbaan hebt of een wat nederiger veegbaan. Het gaat om het hoe. Want in werkelijk alles kun je je ziel leggen. Was vouwen, straten vegen, beleid maken, mensen aansturen, pizza's bakken, kinderen opvangen (klinkt raar, geef ik toe), ouderen ondersteunen (hard nodig, nu de rollators uit de eigen portemonnee moeten komen), vuilnis ophalen (dat eigenlijk al geen vuilnis meer mag heten, want zo ongeveer alles is recycleerbaar - dus we moeten ook maar eens van de naam vuilnisman af. Wacht dacht je van terugbrenger? Of vanoudnaarnieuwer?), post rondbrengen (heb ik nog een prachtig boekje over van een Amerikaanse speechwriter), koeken bakken, bier brouwen, branden blussen, vroed vrouwen (oh nee, dat slaat nergens op, dus laten we die dan babyvangers noemen) en zelfs, ja de daklozenkrant verkopen en bedelen. Wie het 'hoe' goed heeft, doet het nooit verkeerd.
Iedere fotograaf (en ik ken er wel een paar die werkelijk schitterende foto's maken, zie de www-adressen verderop) weet dat je nog zo'n prachtig onderwerp kunt hebben, als je niet weet hoe je dat gaat benaderen; wat je ermee of erdoor wilt vertellen, wordt het een doorsnee-prent. Fotograferen is kijken in de ziel, heeft een beroemd iemand (wie?) ooit eens gezegd. In de afgelopen weken mocht ik voor een workshop op een middelbare school in onze regio werken met Jaap Stahlie die een bijzondere klas portretteerde. Elke leerling afzonderlijk en per leerling had hij maar een minuut of 10 de tijd. Het is wonderbaarlijk hoe zo'n vakman en mens van vlees en bloed in die korte tijd van elk kind de ziel, het karakter, de eigenheid; kortom de persoon weet vast te leggen. Ra-zend knap. Op die workshop en de resultaten ervan kom ik binnenkort nog wel eens terug.
Maar nu die vegers. Of zijn het bezems? Die staan symbool voor de titel van dit stukje. Want naar mijn bescheiden mening maakt het niet zoveel uit in het leven wat je doet. Het gaat om het hoe. Het maakt niet uit of je een ministeriële topbaan hebt of een wat nederiger veegbaan. Het gaat om het hoe. Want in werkelijk alles kun je je ziel leggen. Was vouwen, straten vegen, beleid maken, mensen aansturen, pizza's bakken, kinderen opvangen (klinkt raar, geef ik toe), ouderen ondersteunen (hard nodig, nu de rollators uit de eigen portemonnee moeten komen), vuilnis ophalen (dat eigenlijk al geen vuilnis meer mag heten, want zo ongeveer alles is recycleerbaar - dus we moeten ook maar eens van de naam vuilnisman af. Wacht dacht je van terugbrenger? Of vanoudnaarnieuwer?), post rondbrengen (heb ik nog een prachtig boekje over van een Amerikaanse speechwriter), koeken bakken, bier brouwen, branden blussen, vroed vrouwen (oh nee, dat slaat nergens op, dus laten we die dan babyvangers noemen) en zelfs, ja de daklozenkrant verkopen en bedelen. Wie het 'hoe' goed heeft, doet het nooit verkeerd.
RSS Feed