Mededogen

Het Nederlands is vaak een beperkte taal. In ons kikkerlandje hebben we helaas maar een beperkte woordenschat en vaak schiet zelfs die ook nog tekort. Nou nou het woord mededogen. Daar kleeft een onontkoombaar klef christelijk klankje aan. Mededogen, dat is iets voor religieuze hulporganisaties, voor kerken en kathedralen. Mededogen is bepaald niet 'cool'.
Maar vertaal dat woord nou eens in het Engels. Dat is al een vele malen rijkere taal dan het Nederlands. Je krijgt dan het woord 'compassion' en dat voelt al zoveel beter dan mededogen (waar toch ook iets van gedogen in zit - een soort gedoogmedelijden...). In 'compassion' zit passie. Daar klopt een hart in. En het is onontkoombaar, want het is sterker dan jezelf. Zelf geharde soldaten ontkomen niet aan gevoelens van 'compassion'. 'It broke my heart when I saw that little girl', zou de militair van het beeld hierboven hebben kunnen zeggen.
Als er iets is, wat ik op dit moment mis in Nederland, is het 'compassion'. Ja, als het gaat over dieren, dan hebben we het ineens en moet er een dierenpolitie komen om onze onrustgevoelens over dierenleed glad te strijken. Tja... maar als het over mensen gaat, is de 'compassion' ver te zoeken. Kijk maar naar onze grote voorbeelden in de Tweede Kamer. Volksvertegenwoordigers. Die vertegenwoordigen ook onze mentaliteit, ben ik bang. We glijden af naar een afrekencultuur.
Afrekenen doe je in de winkel, zeg ik dan. Ik blijf hopen op mensen in samenleving en politiek die wel hun hart durven laten spreken. Dat zijn de mensen die vrienden maken; die nooit eenzaam zijn. Anders gezegd: wie mededogen heeft, is op weg naar geluk. En geluk, beste dames en heren van de macht, is nog altijd