Wat hebben we het toch weinig over de liefde. Ja, op facebook en zo, want daar is het makkelijk. Virtueel en veilig. Nou geef ik meteen zelf ook maar toe dat ik het niet zo makkelijk vind, die liefde. Want liefde is alleen liefde als die geldt voor alles en iedereen.
Als ik 's ochtends beneden komt - meestal ben ik de eerste - word ik meteen bestormd door Sipke de hond en Tijger de kater. Met een beetje geluk sluiten de twee andere katten - Vladimir en Shenaynay - ook nog aan. Ze willen maar één ding: een beetje liefde. Een aai en een knuffel als bevestiging dat ik nog van ze hou. Ze zijn onweerstaanbaar en laten zich ook niet zomaar wegsturen. En ik vind dat prachtig: zonder pardon om liefde vragen. Gewoon claimen waar je recht op hebt.
Maar ja, wij mensen vinden dat onderling toch wat lastiger. Voordat we echt bij de liefde zijn, moeten we eerst over heel wat hobbels. Onze eigen trauma's. Onze eigen frustraties. Onze vooroordelen, Onze meninkjes. Onze chagrin. Onze visie. Onze plannen. Onze... nou ja, vult het zelf maar in. Liefde is maar lastig. Misschien zijn we wel liever lijdzaam dan liefdevol.
Lijden - dat is een favoriet onderwerp. Kun je het uren-, dagen-, weken-, maanden-, jarenlang over hebben. Al dan niet met therapeut, coach of een andere al dan niet deskundige. Lekker lang lijden. En niemand die er iets van mag zeggen. Want het is jouw lijden en dan mag jij koesteren; niemand anders. De lijdensmarkt is sterk groeiende, mag je wel zeggen. Terwijl de meesten van ons eigenlijk niet eens weten wat dat is. Echt lijden.
Je begrijpt het al, dit stukje is een pleidooi voor de liefde. En dan vooral voor het tonen ervan. Want als je dat doet voel je je meteen verbonden. Dat heb ik al wanneer Sipke en Tijger even aanhaal. Altijd goed voor een glimlach. Of als ik 's ochtends (nou ja, einde van de ochtend) een half uur met mijn jongste dochter lig te kletsen over het feest van de avond daarvoor. Toegegeven, dat zijn twee makkelijke voorbeelden.
Liefde is zonder oordeel. Liefde is zonder mening. Liefde is zonder verscholen boodschappen. Liefde is zonder bijgedachten. Liefde is zonder bedoelingen. Liefde is zonder tactiek. Zonder strategie. Zonder overleg. Liefde is loslaten. Liefde is overgave. Liefde is zonder meer. Liefde is.
En juist omdat de liefde zo zonder alles is, is ze zo moeilijk. Wij willen liefst alles en dan ook nog zoveel mogelijk ervan. En liefde is niets, juist omdat het al alles is. Zo puur. Zo allesomvattend. Zo simpel. Probeer het maar: simpel leven = liefde geven. Succes!
Als ik 's ochtends beneden komt - meestal ben ik de eerste - word ik meteen bestormd door Sipke de hond en Tijger de kater. Met een beetje geluk sluiten de twee andere katten - Vladimir en Shenaynay - ook nog aan. Ze willen maar één ding: een beetje liefde. Een aai en een knuffel als bevestiging dat ik nog van ze hou. Ze zijn onweerstaanbaar en laten zich ook niet zomaar wegsturen. En ik vind dat prachtig: zonder pardon om liefde vragen. Gewoon claimen waar je recht op hebt.
Maar ja, wij mensen vinden dat onderling toch wat lastiger. Voordat we echt bij de liefde zijn, moeten we eerst over heel wat hobbels. Onze eigen trauma's. Onze eigen frustraties. Onze vooroordelen, Onze meninkjes. Onze chagrin. Onze visie. Onze plannen. Onze... nou ja, vult het zelf maar in. Liefde is maar lastig. Misschien zijn we wel liever lijdzaam dan liefdevol.
Lijden - dat is een favoriet onderwerp. Kun je het uren-, dagen-, weken-, maanden-, jarenlang over hebben. Al dan niet met therapeut, coach of een andere al dan niet deskundige. Lekker lang lijden. En niemand die er iets van mag zeggen. Want het is jouw lijden en dan mag jij koesteren; niemand anders. De lijdensmarkt is sterk groeiende, mag je wel zeggen. Terwijl de meesten van ons eigenlijk niet eens weten wat dat is. Echt lijden.
Je begrijpt het al, dit stukje is een pleidooi voor de liefde. En dan vooral voor het tonen ervan. Want als je dat doet voel je je meteen verbonden. Dat heb ik al wanneer Sipke en Tijger even aanhaal. Altijd goed voor een glimlach. Of als ik 's ochtends (nou ja, einde van de ochtend) een half uur met mijn jongste dochter lig te kletsen over het feest van de avond daarvoor. Toegegeven, dat zijn twee makkelijke voorbeelden.
Liefde is zonder oordeel. Liefde is zonder mening. Liefde is zonder verscholen boodschappen. Liefde is zonder bijgedachten. Liefde is zonder bedoelingen. Liefde is zonder tactiek. Zonder strategie. Zonder overleg. Liefde is loslaten. Liefde is overgave. Liefde is zonder meer. Liefde is.
En juist omdat de liefde zo zonder alles is, is ze zo moeilijk. Wij willen liefst alles en dan ook nog zoveel mogelijk ervan. En liefde is niets, juist omdat het al alles is. Zo puur. Zo allesomvattend. Zo simpel. Probeer het maar: simpel leven = liefde geven. Succes!
RSS Feed