Nou, het is in elk geval niet wat je ziet in Temptation Island. En zeker niet wat je ziet in de soaps. Je ziet facetten ervan in Hello goodbye. En in Spoorloos en Memories. En in heel veel docu's over familie en de perikelen dienaangaande. En je ziet ook meteen of het echt is of niet.
Liefde is geen verliefdheid. Dat heeft met het fenomeen liefde eigenlijk maar weinig te maken, Dat is vooral hormonaal, biologisch en natuurlijk ook cultureel aangestuurd. Niks mis mee, hoor, die verliefdheid. Maar als je eenmaal ontdekt hebt - op welke manier dan ook - dat er ook zoiets bestaat als universele liefde ken je het onderscheid.
Echte liefde komt voort uit het besef dat we deel uitmaken van iets dat veel groter, veel veelomvattender, veel universeler is. En als je je dat realiseert wordt liefde echt grenzeloos. Dan beperkt je verbondenheid zich niet meer tot je partner, je ouders (vaak) en je kinderen (altijd). Universele liefde maakt geen onderscheid. Nergens in. Nooit.
En dat maakt die universele liefde enerzijds heel erg makkelijk (want geldt altijd voor alles en iedereen en overal) en anderzijds heel erg moeilijk (want hoe veelomvattend kun je zelf eigenlijk zijn; met andere woorden houdt het dan nooit en nergens en geen moment meer op?).
Het eenvoudige antwoord op de laatste vraag is dat als je die vorm van liefde eenmaal hebt ontdekt en gevoeld en ervaren er inderdaad geen houden meer aan is. Het houdt gewoon niet op. Kun je dat dan altijd geven? Ook dat antwoord is simpel: ja, dat kan. En nee, dat lukt niet altijd. Misschien zelfs wel heel vaak niet. Maar nogmaals - als je eenmaal beseft wat die liefde inhoudt kun je er niet meer omheen. Zelfs al steek je je kop in het zand, dan nog weet je het diep van binnen.
Tja, daar zit je dan. Nu weet je het. Je kunt er nooit meer omheen. Je hebt gelezen over universele liefde en nu zit het tussen je oren. Nu nog even in praktijk brengen. Eén tip: gewoon klein beginnen. Lief zijn voor wie in je buurt is. Wie of wat hij of zij ook is. Koop eens een koffie vooruit (uitgestelde koffie heet dat) - dus één voor jezelf en één voor een onbekende. Wees extra lief voor wie dan ook. Maak een praatje in bus of tram of trein. Bedank de krantenbrenger als je hem of haar eens ziet. Laat zien dat je dat lastige gastje in je klas best wel snapt. Vertel je kinderen dat je trots op ze bent. En je moeder ook. En je vader. En... nou ja, vul maar in.
Het is makkelijk. En als je eenmaal bent begonnen kun je het heel eenvoudig laten groeien. En probeer dan eens te letten op wat er met jezelf gebeurt. Dat is hoe het voelt als je het vuurtje van de universele liefde aanwakkert. Het is een gloed die je met iedereen kunt delen. Lekker warm, die liefde.
Liefde is geen verliefdheid. Dat heeft met het fenomeen liefde eigenlijk maar weinig te maken, Dat is vooral hormonaal, biologisch en natuurlijk ook cultureel aangestuurd. Niks mis mee, hoor, die verliefdheid. Maar als je eenmaal ontdekt hebt - op welke manier dan ook - dat er ook zoiets bestaat als universele liefde ken je het onderscheid.
Echte liefde komt voort uit het besef dat we deel uitmaken van iets dat veel groter, veel veelomvattender, veel universeler is. En als je je dat realiseert wordt liefde echt grenzeloos. Dan beperkt je verbondenheid zich niet meer tot je partner, je ouders (vaak) en je kinderen (altijd). Universele liefde maakt geen onderscheid. Nergens in. Nooit.
En dat maakt die universele liefde enerzijds heel erg makkelijk (want geldt altijd voor alles en iedereen en overal) en anderzijds heel erg moeilijk (want hoe veelomvattend kun je zelf eigenlijk zijn; met andere woorden houdt het dan nooit en nergens en geen moment meer op?).
Het eenvoudige antwoord op de laatste vraag is dat als je die vorm van liefde eenmaal hebt ontdekt en gevoeld en ervaren er inderdaad geen houden meer aan is. Het houdt gewoon niet op. Kun je dat dan altijd geven? Ook dat antwoord is simpel: ja, dat kan. En nee, dat lukt niet altijd. Misschien zelfs wel heel vaak niet. Maar nogmaals - als je eenmaal beseft wat die liefde inhoudt kun je er niet meer omheen. Zelfs al steek je je kop in het zand, dan nog weet je het diep van binnen.
Tja, daar zit je dan. Nu weet je het. Je kunt er nooit meer omheen. Je hebt gelezen over universele liefde en nu zit het tussen je oren. Nu nog even in praktijk brengen. Eén tip: gewoon klein beginnen. Lief zijn voor wie in je buurt is. Wie of wat hij of zij ook is. Koop eens een koffie vooruit (uitgestelde koffie heet dat) - dus één voor jezelf en één voor een onbekende. Wees extra lief voor wie dan ook. Maak een praatje in bus of tram of trein. Bedank de krantenbrenger als je hem of haar eens ziet. Laat zien dat je dat lastige gastje in je klas best wel snapt. Vertel je kinderen dat je trots op ze bent. En je moeder ook. En je vader. En... nou ja, vul maar in.
Het is makkelijk. En als je eenmaal bent begonnen kun je het heel eenvoudig laten groeien. En probeer dan eens te letten op wat er met jezelf gebeurt. Dat is hoe het voelt als je het vuurtje van de universele liefde aanwakkert. Het is een gloed die je met iedereen kunt delen. Lekker warm, die liefde.
RSS Feed