Kijk uit, verlangens!

Komende maandag en dinsdag staat Birgit Schuurman in de Kleine Komedie met de reprise van haar programma 'Het Grote Verlangen'. Ik heb de voorstelling niet gezien, maar die schijnt fantastisch te zijn. Lovende recensies en zo. Ik moest aan de titel denken, toen ik het vandaag met een collega had over de herfst. We kwamen tot de ontdekking dat we een verlangen deelden naar een periode van retraite. Een week weg met weinig mensen om je heen om even helemaal tot jezelf te komen. En tot rust.
Daarover doordenkend kom ik tot de conclusie dat het weliswaar een prettig vooruitzicht lijkt, maar misschien nog wel het meeste zegt over onze toestand in het nu. Ik lees nog wel eens een boek, waaronder eentje met een serie interviews met de Dalai Lama. Daarin komen onder meer de grote gevaren aan de orde die het Boeddhisme onderkent. Een van die grote gevaren is 'verlangen'.
Zet de t.v. aan en je wordt voortdurend aangesproken op verlangen. 'Make me beautiful' - oftewel 'was ik maar niet zo lelijk' (terwijl ik dit schrijf staat er buiten op de brug een studentenstel heftig te zoenen...). 'Obese' - oftewel 'Was ik maar niet zo dik'. 'Mijn kind is te dik' - oftewel 'Had ik het als ouder maar beter gedaan'. Enfin, u begrijpt wat ik bedoel. Een ieder die dat wil, kan dit rijtje nog enorm uitbreiden. En overigens niet alleen met de programma's die de commerciële zenders produceren. Ook de publieke omroep kan er wat van. 'DNA onbekend', Spoorloos, Memories enzovoorts, enzovoorts. Misschien wat minder plat, maar ook in deze programma's gaat het om verlangen.
Alles wat ons ervan weerhoudt om in het hier en nu te leven, zorgt voor mist, vertroebeling. En dan wordt het moeilijk om de zaken op een rij te krijgen. Ik pretendeer overigens niet dat ik het zelf allemaal zo keurig op een rij heb. Integendeel. Maar op de momenten dat alles wel even op elkaar aansluit, of er ineens helderheid is, koester ik dat.
Al die verlangens leiden ons vaak helemaal de verkeerde kant op. Zet ze maar eens opzij. Neem een beetje afstand en kijk naar jezelf. Wat gebeurt er als je je niet meer door die hele batterij verlangens laat leven? Het zou zomaar kunnen gebeuren dat je ineens een enorm gevoel van opluchting, van ruimte, van prettige leegt ervaart. Loslaten kan je volledig in het nu brengen en dan klopt alles. Even, voor dat moment.
Zulke momenten, daar verlang ik dan weer heel vaak naar. Ben toch benieuwd wat de Dalai Lama van dat verlangen zou vinden...