Het zal je gebeuren als kersverse directeur van het AKJ (nu Jeugdstem) de organisatie die jongeren in de jeugdhulp bijstaat: je hele financiering gaat op de schop. In 2015 besloot de Rijksoverheid in al haar wijsheid (...) dat de gemeenten verantwoordelijk werden voor de bekostiging van de jeugdhulp. Een hoop gevolgen van die beslissing waren niet voorzien. Daarover ga ik nu niet uitweiden, maar het AKJ werd gedwongen om zich te herprofileren. Ineens gingen zij van één financier naar zo'n 350 financiers.
Afgezien van alle administratieve rompslomp (de jeugdhulporganisaties kunnen erover meepraten) diende zich een ander vraagstuk aan: Kennen die gemeenten ons eigenlijk wel? Lang verhaal kort: de nieuwe directeur besloot tot een herpositionering van het AKJ. Ze belde mij.
Ik vond het best een lastig - en vooral ook opgelegd - vraagstuk. In de organisatie voelde ik wrevel. NIemand was blij met deze verandering en toch moest iedereen er ook mee leren omgaan. Mijn voorstel was om intern te beginnen met Songs2Values - mijn kernwaardenaanpak. Door dat collectief - met een groot aantal van de medewerkers - te doen, was er ruimte voor gesprek en creativiteit. In de keuze van de songs klonk wel geregeld kritiek door, maar de sessie waren constructief en leidden tot een prachtige set kernwaarden. In die kernwaarden klonken vooral het belang van hun werk en de betrokkenheid van de vertrouwenspersonen door. Daar viel niet aan te tornen.
Stapsgewijs ontwikkelden we gezamenlijk, na de kernwaarden, ook de missie en de visie van het AKJ. Steeds toetsten we de uitwerking ervan bij de vertrouwenspersonen en anderen in de organisatie. Zo was er steeds ook draagvlak voor de vernieuwing en dat is essentieel. Zeker in een periode van grote veranderingen die over je zijn uitgerold (in tegenstelling tot veranderingen waar je zelf voor kiest).
Vertrouwenspersonen doen prachtig en belangrijk werk. Ze zijn het aanspreekpunt voor jongeren die in bepaald niet makkelijke omstandigheden zitten. Plaatsen waar vertrouwen bepaald geen zekerheid is en waar je als jongere vaak ook op jezelf teruggeworpen raakt. Ondanks alle goede bedoelingen van de professionals in die sectoren (want die willen over het algemeen echt wel het allerbeste voor deze jongeren). Dan is het heel prettig dat je als jongeren iemand hebt die er echt helemaal voor jou is en met wie je in 100% vertrouwen kunt delen wat er niet goed gaat.
Het AKJ/Jeugdstem maakt jaarlijks een uitgebreide rapportage over waar jongeren tegenaan lopen in de jeugdhulp. Dat doen ze vanuit het vertrouwen dat de verantwoordelijken in de jeugdhulporganisaties en bij de overheid er lering uit trekken. Want juist van de jongeren die zich uitspreken kun je heel veel leren. Dat weten we inmiddels ook van ExPex - een organisatie van ervaringsdeskundigen (EXperienced Experts) uit de jeugdhulp (ik begrijp trouwens niet waarom juist deze organisatie geen steun meer krijgt van het Ministerie van VWS - kunt u daar eens iets aan doen minister Kuipers?).
Na de kernwaarden, missie en visie volgde nog een heel communicatietraject. Daar vertel ik graag over. Bijvoorbeeld tijdens een kennismaking. Dus mail of bel me (06-551 635 08) als je meer wilt weten over mijn aanpak. Vertel ik een goed verhaal.
Afgezien van alle administratieve rompslomp (de jeugdhulporganisaties kunnen erover meepraten) diende zich een ander vraagstuk aan: Kennen die gemeenten ons eigenlijk wel? Lang verhaal kort: de nieuwe directeur besloot tot een herpositionering van het AKJ. Ze belde mij.
Ik vond het best een lastig - en vooral ook opgelegd - vraagstuk. In de organisatie voelde ik wrevel. NIemand was blij met deze verandering en toch moest iedereen er ook mee leren omgaan. Mijn voorstel was om intern te beginnen met Songs2Values - mijn kernwaardenaanpak. Door dat collectief - met een groot aantal van de medewerkers - te doen, was er ruimte voor gesprek en creativiteit. In de keuze van de songs klonk wel geregeld kritiek door, maar de sessie waren constructief en leidden tot een prachtige set kernwaarden. In die kernwaarden klonken vooral het belang van hun werk en de betrokkenheid van de vertrouwenspersonen door. Daar viel niet aan te tornen.
Stapsgewijs ontwikkelden we gezamenlijk, na de kernwaarden, ook de missie en de visie van het AKJ. Steeds toetsten we de uitwerking ervan bij de vertrouwenspersonen en anderen in de organisatie. Zo was er steeds ook draagvlak voor de vernieuwing en dat is essentieel. Zeker in een periode van grote veranderingen die over je zijn uitgerold (in tegenstelling tot veranderingen waar je zelf voor kiest).
Vertrouwenspersonen doen prachtig en belangrijk werk. Ze zijn het aanspreekpunt voor jongeren die in bepaald niet makkelijke omstandigheden zitten. Plaatsen waar vertrouwen bepaald geen zekerheid is en waar je als jongere vaak ook op jezelf teruggeworpen raakt. Ondanks alle goede bedoelingen van de professionals in die sectoren (want die willen over het algemeen echt wel het allerbeste voor deze jongeren). Dan is het heel prettig dat je als jongeren iemand hebt die er echt helemaal voor jou is en met wie je in 100% vertrouwen kunt delen wat er niet goed gaat.
Het AKJ/Jeugdstem maakt jaarlijks een uitgebreide rapportage over waar jongeren tegenaan lopen in de jeugdhulp. Dat doen ze vanuit het vertrouwen dat de verantwoordelijken in de jeugdhulporganisaties en bij de overheid er lering uit trekken. Want juist van de jongeren die zich uitspreken kun je heel veel leren. Dat weten we inmiddels ook van ExPex - een organisatie van ervaringsdeskundigen (EXperienced Experts) uit de jeugdhulp (ik begrijp trouwens niet waarom juist deze organisatie geen steun meer krijgt van het Ministerie van VWS - kunt u daar eens iets aan doen minister Kuipers?).
Na de kernwaarden, missie en visie volgde nog een heel communicatietraject. Daar vertel ik graag over. Bijvoorbeeld tijdens een kennismaking. Dus mail of bel me (06-551 635 08) als je meer wilt weten over mijn aanpak. Vertel ik een goed verhaal.
RSS Feed