Onder ons dak woedt sinds een jaar of wat een heuse identiteitscrisis. Onze dochters zijn opgegroeid met een Nederlands-Franse 'brommerrieder' - zoals hij het zelf noemt - als held: Kees van de kemping. Vanaf 1998 vertoeven wij jaarlijks minstens een week bij Kees, zijn geweldig kokende vriendin en vroeger ook hun dochter, maar die woont en studeert inmiddels in Nederland. Kees had en heeft alles waar een echte vent van droomt: een Harley Davidson zonder knipperlichten, maar met spannende motorische toeters en bellen, een eigen handeltje in authentieke woonwagens en kempinkje in the middle of nowhere in de Ardèche, twee prachtige, meestal erg lieve, maar zonodig ook zeer waakse herdershonden (Nouchka en Sandy, beide RIP) en natuurlijk die Zweedse vriendin. En Kees heeft een zeer duidelijke muzikale voorkeur. Daarover is een prachtige anekdote met een aan een boom gespijkerde LP van The Rolling Stones, maar die bewaar ik nog even.
Maar nu is er een andere Kees in ons leven geslopen. Mees Kees, de creatie van een goede vriendin van mijn vriendin (die officieel mijn eega is). En Mees Kees is mateloos populair, niet alleen bij kinderen, maar dus ook bij ons. Schrijfster Mirjam Oldenhave heeft met Holland Sinfonia en enkele Doloressen (zegt niet dat het een koor is) - Irene Schepers en Roos de Wijs - en nog een paar andere rasartiesten een prachtige voorstelling gemaakt over Mees Kees. Door omstandigheden heb ik die niet zelf kunnen zien, maar de verhalen over de voorstelling zijn al hilarisch. En aangezien mijn vader ook meester was en in het dorp waar ik ben opgegroeid nog steeds zo wordt genoemd ('Master Dotinga' in het Frysk), heb ik grote sympathie voor Mees Kees. Ook al omdat hij bepaald geen gewone meester is. Maar ja, die andere Kees is dan weer een meester in woonwagens en datchas bouwen (zie roulottes.nl en datchas.com) en dat is ook heel cool (of 'swag' zoals de kinderen van IMC Weekendschool met dit weekend hebben geleerd).
Misschien moeten we een type als Mees Kees eens een rol geven als premier of president (kan WA ook lekker leuke dingen blijven doen). Die andere Kees wil zeer zeker zo'n rol niet. Die houdt meer van motoren en kempings zonder slagboom en met heel weinig regels. Lange leve KEES!
Maar nu is er een andere Kees in ons leven geslopen. Mees Kees, de creatie van een goede vriendin van mijn vriendin (die officieel mijn eega is). En Mees Kees is mateloos populair, niet alleen bij kinderen, maar dus ook bij ons. Schrijfster Mirjam Oldenhave heeft met Holland Sinfonia en enkele Doloressen (zegt niet dat het een koor is) - Irene Schepers en Roos de Wijs - en nog een paar andere rasartiesten een prachtige voorstelling gemaakt over Mees Kees. Door omstandigheden heb ik die niet zelf kunnen zien, maar de verhalen over de voorstelling zijn al hilarisch. En aangezien mijn vader ook meester was en in het dorp waar ik ben opgegroeid nog steeds zo wordt genoemd ('Master Dotinga' in het Frysk), heb ik grote sympathie voor Mees Kees. Ook al omdat hij bepaald geen gewone meester is. Maar ja, die andere Kees is dan weer een meester in woonwagens en datchas bouwen (zie roulottes.nl en datchas.com) en dat is ook heel cool (of 'swag' zoals de kinderen van IMC Weekendschool met dit weekend hebben geleerd).
Misschien moeten we een type als Mees Kees eens een rol geven als premier of president (kan WA ook lekker leuke dingen blijven doen). Die andere Kees wil zeer zeker zo'n rol niet. Die houdt meer van motoren en kempings zonder slagboom en met heel weinig regels. Lange leve KEES!
RSS Feed