Deze week verblijf ik in het hart van Hollands Laagland/Het Groene Hart. In een kampeerboerderij en het is lang geleden dat ik in zo'n gelegenheid was. De laatste keer was met mijn toenmalige Franse vriendinnetje Isabelle op het prachtige, maar in dat jaargetijde best wel frisse Schiermonnikoog. Prima excuus trouwens om het samen warm te krijgen.
Ik bevind me in het dorpje Noorden, tussen Nieuwkoop en Breukelen. Groen gras en water. Prachtige koeien die zo nu en dan zelfs in de slootjes stappen ter verkoeling. We zijn hier met 30 mensen: 10 uit Turkije; 10 uit Griekenland en 10 uit Nederland. Via het Youth in Action programma van de EU hebben we geld gekregen om met deze groep een prachtig project te doen. Daarin draait het om de onderwerpen die deze jongeren als belangrijk ervaren.
Ze werken als echte creatieven in teams van twee en brainstormen heel volwassen over de onderwerpen die ze willen aankaarten. En er komen prachtige ideeën op tafel die ik hier nog niet ga verklappen (hou daarvoor de website van Advertise Yourself maar in de gaten).
Wat me heel sterk opvalt is hoe weinig moeite het kost om deze jongeren met elkaar te verbinden. Eigenlijk kost het helemaal geen moeite. Ze zoeken elkaar zonder schroom of drempels op om te gaan voetballen, pingpongen, kaarten en lekker te kletsen over van alles en nog wat. De voertaal in Engels en dat is eigenlijk voor niemand een probleem.
Voor mij het maakt het nu al zonneklaar (en we zijn gisteren pas begonnen) dat verbinden niet een kwestie is van praten, maar van doen. Van willen en een klimaat scheppen, omstandigheden creëeren waarin dat gemakkelijk gebeurt. Het is een verademing om te zien hoe eenvoudig dat is. En hoeveel moois dat oplevert.
En het sterkt me bovenal in de gedachte, de rotsvaste overtuiging dat je in leren, in ontwikkeling, in ontplooiing en groei vooral een vragende, open houding moet hebben. Waarbij je ook niet bang moet zijn om best veel te vragen. Dan ontdekken jongeren hoeveel potentieel ze hebben. Dan merken ze ook dat ze echt wel wat te vertellen hebben. En dan vinden ze de overtuiging om ook anderen te overtuigen van wat zij belangrijk vinden. U gaat nog van ons horen!
Ik bevind me in het dorpje Noorden, tussen Nieuwkoop en Breukelen. Groen gras en water. Prachtige koeien die zo nu en dan zelfs in de slootjes stappen ter verkoeling. We zijn hier met 30 mensen: 10 uit Turkije; 10 uit Griekenland en 10 uit Nederland. Via het Youth in Action programma van de EU hebben we geld gekregen om met deze groep een prachtig project te doen. Daarin draait het om de onderwerpen die deze jongeren als belangrijk ervaren.
Ze werken als echte creatieven in teams van twee en brainstormen heel volwassen over de onderwerpen die ze willen aankaarten. En er komen prachtige ideeën op tafel die ik hier nog niet ga verklappen (hou daarvoor de website van Advertise Yourself maar in de gaten).
Wat me heel sterk opvalt is hoe weinig moeite het kost om deze jongeren met elkaar te verbinden. Eigenlijk kost het helemaal geen moeite. Ze zoeken elkaar zonder schroom of drempels op om te gaan voetballen, pingpongen, kaarten en lekker te kletsen over van alles en nog wat. De voertaal in Engels en dat is eigenlijk voor niemand een probleem.
Voor mij het maakt het nu al zonneklaar (en we zijn gisteren pas begonnen) dat verbinden niet een kwestie is van praten, maar van doen. Van willen en een klimaat scheppen, omstandigheden creëeren waarin dat gemakkelijk gebeurt. Het is een verademing om te zien hoe eenvoudig dat is. En hoeveel moois dat oplevert.
En het sterkt me bovenal in de gedachte, de rotsvaste overtuiging dat je in leren, in ontwikkeling, in ontplooiing en groei vooral een vragende, open houding moet hebben. Waarbij je ook niet bang moet zijn om best veel te vragen. Dan ontdekken jongeren hoeveel potentieel ze hebben. Dan merken ze ook dat ze echt wel wat te vertellen hebben. En dan vinden ze de overtuiging om ook anderen te overtuigen van wat zij belangrijk vinden. U gaat nog van ons horen!
RSS Feed