Jezelf ontzenuwen

Ieder van ons ervaart geregeld druk. Spanning. Zenuwen. Stress. Kan met werk te maken hebben. Met relaties. Met moeder- of vaderschap (maakt niet uit of je moeder & vader, moeder & moeder of vader & vader bent). Met je zelfbeeld. Met het beeld dat anderen op je leggen. Met wat er zich afspeelt in de samenleving. Met eisen. Met wensen. Met behoeften. En natuurlijk met dromen. Met, nou ja, verzin maar eens iets waarmee het niet te maken heeft.
Je zou je kunnen afvragen waarom je dat hebt. Die zenuwen. Dat gespannen gevoel. En dan niet zozeer gedacht vanuit interne of externe oorzaken, maar vanuit hoe je als mens in elkaar zit. Dat we stresshormonen hebben en dat die ooit en hele belangrijke rol speelden bij onze overleving weten de meeste mensen wel. Maar die functionaliteit heb je hier eigenlijk niet meer nodig. Waarom dan toch dat vretende gevoel?
Het zou mooi zijn als ik nu met één zinnetje daarop antwoord kon geven. Helaas... Maar ik kan er best wat over zeggen. Je spanning, je stress heeft allereerst en bovenal te maken met jezelf echt willen kennen en echt willen zien. Je moet (en ja, dat is echt moeten) jezelf durven ontzenuwen. Volgens de online Van Dale betekent ontzenuwen 'afdoend weerleggen'. Anders gezegd: ontknopen en dat zo doen dat iedereen er 'ja' tegen zegt. 
Als je jezelf wilt ontzenuwen, vraagt dat de bereidheid om jezelf echt te zien. Met al je mooie en lelijke kanten. Jezelf ontzenuwen wil zeggen dat je jezelf compleet en totaal onder ogen ziet. Dat je verder blijft lopen als je al het fijne en minder fijne van jezelf hebt benoemd en bekeken tot je ergens komt waar je ineens een zucht van herkenning slaakt. Oh, dit ben ik echt. Daarom ben ik hier.
Op het moment dat je begrijpt waarom je hier bent, valt alles op z'n plaats. En ja, ik ben ervan overtuigd dat ieder mens op de wereld komt met een missie. Het is aan jou om er wel of niet iets mee te doen.  Als je ervoor kiest om je missie te volgen, om die uit te voeren, gaan er steeds meer deuren, poorten en luiken open. Je gaat steeds meer zien wat bij jou missie hoort, en dus wat bij jou als persoon, als mens hoort. En vergeet daarbij alle zaken die met vorm te maken hebben. Respect voor jezelf begint met echt respect voor jezelf. Met acceptatie. Met zeggen - liefst ook zo nu en dan hardop - wat ben ik toch een mooi, lief, hartelijk, attent, invoelend, sterk (vul zelf andere positieve woorden in...) mens.
Als je jezelf dan op die manier ontzenuwd hebt volgt dat andere ontzenuwen, het ontstressen, het ontspannen, vrijwel automatisch. Want je bent op je plek. Je bent jezelf. Je weet wat je komt doen en waarom dat belangrijk is. En die wetenschap komt van diep van binnen. Vanuit je kern. Vanuit wat jou echt jou maakt. 
Zodra je dat gebied hebt leren kennen, en je van daaruit de wereld tegemoet treedt, ben je ontzenuwd. Waarom zou je je druk maken? Waarom zenuwachtig zijn voor een presentatie of een verhaal dat je gaat vertellen. Je boodschap is er al. Je waarom is al helder. Je levensverhaal is al ontzenuwd. Dus ga en vertel het. Deel het en ontdek bij wie het aanslaat. Laat het groeien. De wereld zit erop te wachten.