Wat een worsteling soms he, dat leven. Al die keuzes, vragen, twijfels, wensen, dromen die op je af komen. Alles waar je antwoorden op moet zien te vinden. Om vervolgens te ontdekken dat die er meestal niet zijn. Bij mij is het niet anders hoor. Ik twijfel ook over van alles en nog wat. Leuk hoor, dat luctor et emergo van de Zeeuwen, maar moet het nou echt altijd zo'n gevecht zijn?
Tja, wie kiest dat gevecht? Wie besluit eigenlijk dat het strijd, dat het een worsteling moet zijn? Uiteindelijk doe je dat toch zelf (ook ik ontkom er nog niet vaak genoeg aan). Om het maar eens met een veel aangehaalde uitspraak van dr Wayne Dyer te zeggen: When you change the way you look at things, the things you look al change'. En dat mag misschien als een makkelijke binnenkomertje klinken, het is wel waar. Alles heeft met je eigen perspectief, met je eigen zienswijze te maken. Anders gezegd: als je denkt dat het een worsteling wordt, gebeurt dat ook.
Als je die denkwijze verandert, verandert ook het karakter van wat er met je gebeurt. Van wat je op je pad komt. Van wat je toevalt. Het is niet zo dat je dan een soort van afstandsbediening in handen krijgt waarmee je je leven kunt reguleren. Even het schuifje intimiteit wat omhoog en hoplakee je relatie krijgt een boost. Even de knop opvoeding op standje negen en je kroost gedraagt zich volledig zoals jij het wilt. Vanuit dat concept is een aantal grappige films gemaakt, maar de werkelijkheid is anders.
Het gaat er om wat je gelooft. Denk je dat je een rotleven hebt? Dan is de kans groot dat het ook zo is. Daarmee wil ik overigens niets afdoen van de verhalen die heel veel mensen hebben. Je kan echt een klotestart hebben en ook net na die start of halverwege of wat verderop kunnen er dingen gebeuren die verschrikkelijk zijn. Maar zelfs dan, zelfs als je iets afschuwelijks in je leven hebt meegemaakt op jongere of minder jonge leeftijd geldt die uitspraak van Dyer. Ik ken een aantal geweldige mensen die dat zijn gaan doen en daardoor tot bijzondere dingen in staat zijn.
Dat kunnen we trouwens allemaal. Als we maar bereid zijn om die worsteling op te geven. Kappen. Levert niks op. Wat je ook overkomen is, hoe verrot je leven ook is geweest, het enige wat je kunt doen is het echt accepteren. Dan stopt die worsteling. Dan klaart de lucht. Dan wordt het helder en openbaart de rest van je leven zich aan je. Dan verschijnt er iets moois. Dan ga je je bestemming zien. Dan weet je wat je te doen staat. En voor en met wie.
Die verandering, dat inzicht is van onschatbare waarde. Ik heb diep respect voor iedereen die van heel ver is gekomen en die nu glashelder voor haar of zijn ogen heeft wat te betekenen in de wereld. En dat zijn er gelukkig heel veel. Als je je bestemming kent is je grootste worsteling voorbij. En als je zo ver bent gekomen, kun je al die kleine struggles met gemak aan.
Tja, wie kiest dat gevecht? Wie besluit eigenlijk dat het strijd, dat het een worsteling moet zijn? Uiteindelijk doe je dat toch zelf (ook ik ontkom er nog niet vaak genoeg aan). Om het maar eens met een veel aangehaalde uitspraak van dr Wayne Dyer te zeggen: When you change the way you look at things, the things you look al change'. En dat mag misschien als een makkelijke binnenkomertje klinken, het is wel waar. Alles heeft met je eigen perspectief, met je eigen zienswijze te maken. Anders gezegd: als je denkt dat het een worsteling wordt, gebeurt dat ook.
Als je die denkwijze verandert, verandert ook het karakter van wat er met je gebeurt. Van wat je op je pad komt. Van wat je toevalt. Het is niet zo dat je dan een soort van afstandsbediening in handen krijgt waarmee je je leven kunt reguleren. Even het schuifje intimiteit wat omhoog en hoplakee je relatie krijgt een boost. Even de knop opvoeding op standje negen en je kroost gedraagt zich volledig zoals jij het wilt. Vanuit dat concept is een aantal grappige films gemaakt, maar de werkelijkheid is anders.
Het gaat er om wat je gelooft. Denk je dat je een rotleven hebt? Dan is de kans groot dat het ook zo is. Daarmee wil ik overigens niets afdoen van de verhalen die heel veel mensen hebben. Je kan echt een klotestart hebben en ook net na die start of halverwege of wat verderop kunnen er dingen gebeuren die verschrikkelijk zijn. Maar zelfs dan, zelfs als je iets afschuwelijks in je leven hebt meegemaakt op jongere of minder jonge leeftijd geldt die uitspraak van Dyer. Ik ken een aantal geweldige mensen die dat zijn gaan doen en daardoor tot bijzondere dingen in staat zijn.
Dat kunnen we trouwens allemaal. Als we maar bereid zijn om die worsteling op te geven. Kappen. Levert niks op. Wat je ook overkomen is, hoe verrot je leven ook is geweest, het enige wat je kunt doen is het echt accepteren. Dan stopt die worsteling. Dan klaart de lucht. Dan wordt het helder en openbaart de rest van je leven zich aan je. Dan verschijnt er iets moois. Dan ga je je bestemming zien. Dan weet je wat je te doen staat. En voor en met wie.
Die verandering, dat inzicht is van onschatbare waarde. Ik heb diep respect voor iedereen die van heel ver is gekomen en die nu glashelder voor haar of zijn ogen heeft wat te betekenen in de wereld. En dat zijn er gelukkig heel veel. Als je je bestemming kent is je grootste worsteling voorbij. En als je zo ver bent gekomen, kun je al die kleine struggles met gemak aan.
RSS Feed