Wanneer heb jij jezelf voor het laatst ontwikkeld? Rare vraag hè. Toch doen we dat allemaal iedere dag. Ontwikkeling is onontkoombaar, of er nou een opleiding, cursus, training, bewustwordingscyclus of wat dan ook maar aan vastzit of niet. Het lastige is wel dat als je je ontwikkelt, je meestal graag ook meer wilt worden. Of beter. Of sterker. Of slimmer. En dat is een misvatting.
Jezelf ontwikkelen kan pas echt als je bereid bent om jezelf af te wikkelen. Om je eigen ui stukje bij beetje af te pellen. Om vragen aan jezelf te stellen die je eigenlijk liever uit de weg gaat. En vooral ook om de bereidheid om te accepteren dat er op de meeste vragen helemaal geen antwoorden zijn. Dat je het dus maar moet accepteren.
Misschien zou dat zelfs nog wel de allerbeste ontwikkeling zijn van jezelf: jezelf helemaal, totaal accepteren. Met alles wat je hebt en alles wat je bent. Je lichte verslavingsgevoeligheid. Je nukkigheid. Je net iets te sterke drang om het iedereen naar de zin te maken. Je bazigheid. Je voorkeur voor seksistische moppen. Je neiging om op alles 'ja' te zeggen en een dag later toch weer 'nee'.
Wat gebeurt er als je jezelf compleet ontwikkelt (klinkt bijna alsof het niet kan - het gaat ook meer om het willen, het streven. Slechts een enkeling is daarin heel ver. Je kunt zelf de voorbeelden wel verzinnen). Als je alles wat maar mogelijk is eraf haalt. Als je zo naakt bent als je nog nooit eerder was. En begrijp me goed, daar heb je echt geen psychiater voor nodig. Als je al die lagen aan opvoeding, cultuur, wenselijk gedrag, denkpatronen, overgevoeligheden afwikkelt, wat zie je dan? Of beter: wie?
Met een beetje geluk zie je dan iets prachtigs. Iets dat jezelf als mens overstijgt. Je krijgt iets te zien van je ziel. Van het universele, het goddelijke zo je wilt, in jezelf. Dat wat jou meer maakt dan een goed ontwikkeld mens. Dat wat jou onderscheidt van ieder ander en tegelijkertijd verbindt met ieder ander.
Als je begint met ont-wikkelen, ga je zien waarom je tijdelijk hier bent. Jouw missie voor deze wereld zit diep binnenin. En ik beloof je, als je die eenmaal hebt gezien, als je alles zo hebt afgewikkeld dat je 'waarom' zich openbaart, dan overvalt je een groot gevoel van ontspanning (jezelf ontspannen...). Alsof je thuis komt.
Ik denk dat we hier in Nederland, het rijke westen nog heel wat ontwikkelingshulp kunnen gebruiken. We zijn zo ontzettend verdwaald in een wereld zonder echte waarden. Die vinden we alleen maar als we bereid zijn om diep, diep, diep bij onszelf te rade te gaan. En als we eindelijk weer eens willen luisteren naar al die wijzen die ons al eeuwenlang daarop wijzen. Je mag zelf kiezen wie je de beste, leukste, spannendste, meest inspirerende vindt. Wie je kiest maakt in wezen niet uit, omdat ze uiteindelijk allemaal hetzelfde vertellen, verpakt in de woorden van hun tijd.
Als ik het heel kort samenvat, zeggen ze: 'Jij bent zo mooi, je bent zo goed, je bent zo sterk. Je bent liefde in elk en ieder opzicht. Ga en laat iedereen om je heen dat zien en voelen. Dat is genoeg.' Als we dat nou eens allemaal een beetje meer gaan doen. Dat lijkt mij een hele mooie ontwikkeling.
Jezelf ontwikkelen kan pas echt als je bereid bent om jezelf af te wikkelen. Om je eigen ui stukje bij beetje af te pellen. Om vragen aan jezelf te stellen die je eigenlijk liever uit de weg gaat. En vooral ook om de bereidheid om te accepteren dat er op de meeste vragen helemaal geen antwoorden zijn. Dat je het dus maar moet accepteren.
Misschien zou dat zelfs nog wel de allerbeste ontwikkeling zijn van jezelf: jezelf helemaal, totaal accepteren. Met alles wat je hebt en alles wat je bent. Je lichte verslavingsgevoeligheid. Je nukkigheid. Je net iets te sterke drang om het iedereen naar de zin te maken. Je bazigheid. Je voorkeur voor seksistische moppen. Je neiging om op alles 'ja' te zeggen en een dag later toch weer 'nee'.
Wat gebeurt er als je jezelf compleet ontwikkelt (klinkt bijna alsof het niet kan - het gaat ook meer om het willen, het streven. Slechts een enkeling is daarin heel ver. Je kunt zelf de voorbeelden wel verzinnen). Als je alles wat maar mogelijk is eraf haalt. Als je zo naakt bent als je nog nooit eerder was. En begrijp me goed, daar heb je echt geen psychiater voor nodig. Als je al die lagen aan opvoeding, cultuur, wenselijk gedrag, denkpatronen, overgevoeligheden afwikkelt, wat zie je dan? Of beter: wie?
Met een beetje geluk zie je dan iets prachtigs. Iets dat jezelf als mens overstijgt. Je krijgt iets te zien van je ziel. Van het universele, het goddelijke zo je wilt, in jezelf. Dat wat jou meer maakt dan een goed ontwikkeld mens. Dat wat jou onderscheidt van ieder ander en tegelijkertijd verbindt met ieder ander.
Als je begint met ont-wikkelen, ga je zien waarom je tijdelijk hier bent. Jouw missie voor deze wereld zit diep binnenin. En ik beloof je, als je die eenmaal hebt gezien, als je alles zo hebt afgewikkeld dat je 'waarom' zich openbaart, dan overvalt je een groot gevoel van ontspanning (jezelf ontspannen...). Alsof je thuis komt.
Ik denk dat we hier in Nederland, het rijke westen nog heel wat ontwikkelingshulp kunnen gebruiken. We zijn zo ontzettend verdwaald in een wereld zonder echte waarden. Die vinden we alleen maar als we bereid zijn om diep, diep, diep bij onszelf te rade te gaan. En als we eindelijk weer eens willen luisteren naar al die wijzen die ons al eeuwenlang daarop wijzen. Je mag zelf kiezen wie je de beste, leukste, spannendste, meest inspirerende vindt. Wie je kiest maakt in wezen niet uit, omdat ze uiteindelijk allemaal hetzelfde vertellen, verpakt in de woorden van hun tijd.
Als ik het heel kort samenvat, zeggen ze: 'Jij bent zo mooi, je bent zo goed, je bent zo sterk. Je bent liefde in elk en ieder opzicht. Ga en laat iedereen om je heen dat zien en voelen. Dat is genoeg.' Als we dat nou eens allemaal een beetje meer gaan doen. Dat lijkt mij een hele mooie ontwikkeling.
RSS Feed