Hoe ziet je leven eruit als je bevangen bent door angst en vrees? Mensen met angststoornissen - en daar zijn er nogal wat van - kunnen je er alles over vertellen. Hoe het is om niet over straat te durven. Hoe het voelt om niet onder de mensen te willen komen. Hoe je verstijft als je het gevoel krijgt dat je niet mag falen. En hoe je leven kan worden bepaald doordat je diep, diep van binnen steeds bang bent dat je weer verlaten wordt.
Het merendeel van die mensen leert, vaak met hulp, omgaan met die angsten. Want waar ze ook vandaan komen, wat ook hun historie, uiteindelijk zijn het gevoelens waar je in veel gevallen mee om kunt leren gaan. Je kunt jezelf ontvrezen en daarmee wordt je leven een stuk aangenamer. Je krijgt zelf weer de touwtjes in handen.
Maar jezelf ontvrezen kan nog heel wat stappen verder gaan. Je kunt langzaam maar zeker leren zien dat er eigenlijk bijna niets is om echt bang voor te zijn. Je kunt jezelf afhelpen van het idee dat wanneer je maar zoveel mogelijk controle hebt, het allemaal wel goed zal gaan. Tja, controle. Als je er wat langer over nadenkt is er werkelijk maar bijzonder weinig waar je echt controle over hebt. Iedereen die kinderen heeft, zal dit vast beamen.
Niet dat je nooit bang mag zijn. Angst is goed. Tenminste als die angst een reden heeft. Een logische oorzaak. En het helpt je als je die angst in de ogen kunt zien. Als je beseft dat je bang bent, maar je niet door die angst laat bepalen. Je observeert jezelf. Je staat naast je eigen persoontje en je concludeert 'bang'. Als je er zo mee omgaat, kun je die angst een plek geven. Ermee omgaan. Omdat je 'm snapt. Kunt plaatsen.
Jezelf ontvrezen begint niet met een ontkenning, maar juist met acceptatie. Van het feit dat je angst voelt. Dat je bevreesd bent voor iets. En dat dat okay is. Zodra je dat ervaart, ontstaat er al ruimte. Het mag. Het is niet gek. En de meeste dingen in je lijf gaan gewoon door. Je hart klopt nog steeds. Je ademt. Je kunt je spieren aanspannen en ontspannen. Je denkt. Je knippert me je ogen. Ok, misschien wat zweet in je handen. Een beetje slap ben je misschien ook. En ineens voel je dat het minder wordt. De angst krimpt. En zelf groei je weer een beetje.
Jezelf ontvrezen begint met jezelf lezen zou je kunnen zeggen. Daar kun je veel van leren. Over jezelf. Over anderen. En over de wereld waarin we leven.
Het merendeel van die mensen leert, vaak met hulp, omgaan met die angsten. Want waar ze ook vandaan komen, wat ook hun historie, uiteindelijk zijn het gevoelens waar je in veel gevallen mee om kunt leren gaan. Je kunt jezelf ontvrezen en daarmee wordt je leven een stuk aangenamer. Je krijgt zelf weer de touwtjes in handen.
Maar jezelf ontvrezen kan nog heel wat stappen verder gaan. Je kunt langzaam maar zeker leren zien dat er eigenlijk bijna niets is om echt bang voor te zijn. Je kunt jezelf afhelpen van het idee dat wanneer je maar zoveel mogelijk controle hebt, het allemaal wel goed zal gaan. Tja, controle. Als je er wat langer over nadenkt is er werkelijk maar bijzonder weinig waar je echt controle over hebt. Iedereen die kinderen heeft, zal dit vast beamen.
Niet dat je nooit bang mag zijn. Angst is goed. Tenminste als die angst een reden heeft. Een logische oorzaak. En het helpt je als je die angst in de ogen kunt zien. Als je beseft dat je bang bent, maar je niet door die angst laat bepalen. Je observeert jezelf. Je staat naast je eigen persoontje en je concludeert 'bang'. Als je er zo mee omgaat, kun je die angst een plek geven. Ermee omgaan. Omdat je 'm snapt. Kunt plaatsen.
Jezelf ontvrezen begint niet met een ontkenning, maar juist met acceptatie. Van het feit dat je angst voelt. Dat je bevreesd bent voor iets. En dat dat okay is. Zodra je dat ervaart, ontstaat er al ruimte. Het mag. Het is niet gek. En de meeste dingen in je lijf gaan gewoon door. Je hart klopt nog steeds. Je ademt. Je kunt je spieren aanspannen en ontspannen. Je denkt. Je knippert me je ogen. Ok, misschien wat zweet in je handen. Een beetje slap ben je misschien ook. En ineens voel je dat het minder wordt. De angst krimpt. En zelf groei je weer een beetje.
Jezelf ontvrezen begint met jezelf lezen zou je kunnen zeggen. Daar kun je veel van leren. Over jezelf. Over anderen. En over de wereld waarin we leven.
RSS Feed