Je kent het vast. Dat eeuwige gevecht met jezelf. Zal ik dit, zal ik dat? Mag ik dit eigenlijk wel? Kan ik die of die wel zus of zo zeggen? Had ik toen niet beter dit of dat? Als ik nou eens dan en dan dat niet meer doe... Of juist wel. Stel nou dat ik binnenkort dit ga doen; of dat ga laten?
Al die vraagtekens. Al die twijfels. Die enorme onzekerheid. Wat zullen ze wel niet van je vinden. Denken. Zeggen. Fluisteren. En dus hou je rekening met iedereen en van alles. En heel, heel soms ook met jezelf. Geen wonder dat je geen energie hebt. Dat je je uitgeput voelt. Dat het lijkt of iedereen het beter weet, kan en doet.
Er is weinig vermoeiender dan voortdurend met jezelf in gevecht zijn. Het hoeft ook niet. Wat wel nodig is: beseffen wie je echt bent. En wat je hier komt doen. Want echt waar, je bent hier niet zomaar. Er is een reden dat je tot wasdom gekomen bent. Wat die reden is, dat weet ik niet. Dat moet je zelf ontdekken. Sterker, het is een van de weinige dingen die echt moet. Als je het niet doet, maak je het jezelf tamelijk lastig. Dan begint het vechten. En je wilt juist ontvechten.
Hoe je dat dan doet? Allereerst door te doen. Door uit te proberen. Want dan doe je ervaringen op. En die helpen je ontdekken wat bij je past. Daar kun je niet vroeg genoeg mee beginnen.
Wat trouwens ook heel goed helpt: dingen doen waarvan je denkt 'hmm dit past dus echt niet bij me'. Zulke ervaringen tellen dubbel, want daarvan weet je zeker dat je ze niet meer wilt opdoen. Dat gevechtje hoe je dus al niet meer aan te gaan.
Door veel ervaringen op te doen leer je van jezelf kennen waar je energie van krijgt. Waar je blij van wordt. waar je een glimlach van op je gezicht krijgt. En waar je ook anderen blij mee maakt. Je herkent de ervaringen die echt bij je passen door het gevoel van verbondenheid dat je krijgt. Met anderen. Met de hele wereld, Met dieren en planten. Met het universum. En met jezelf. Als je dat voelt, klopt het. Letterlijk en figuurlijk.
Zo bouw je langzaam maar zeker op al die ervaringen je eigen verhaal. Het verhaal dat dichtbij jou staat. Dat van jou is. En dat jij met de wereld om je heen deelt. Je zult merken dat steeds meer mensen je dan als een relaxed persoon gaan zien. Als iemand die veel te vertellen heeft. Verhalen, maar ook in de zin van leiderschap. Van koers en richting aangeven. Van voorbeeld zijn voor anderen.
En dan wordt het tijd om je verhaal te delen. Om te vertellen over je gevechten. Over je zoektocht naar ervaringen. En over wat je allemaal ontdekte en wat dat voor je betekende. Door die verhalen word je betekenis voor anderen groter. Niet omdat ze tegen je opkijken. Nee, omdat ze ook het verlangen gaan voelen om die ervaringen op te doen. Om zichzelf te gaan ontvechten. En dat leidt uiteindelijk tot een mooiere wereld omdat iedereen die het gevecht met zichzelf niet meer hoeft te leveren dat ook niet meer met anderen hoeft te doen.
Al die vraagtekens. Al die twijfels. Die enorme onzekerheid. Wat zullen ze wel niet van je vinden. Denken. Zeggen. Fluisteren. En dus hou je rekening met iedereen en van alles. En heel, heel soms ook met jezelf. Geen wonder dat je geen energie hebt. Dat je je uitgeput voelt. Dat het lijkt of iedereen het beter weet, kan en doet.
Er is weinig vermoeiender dan voortdurend met jezelf in gevecht zijn. Het hoeft ook niet. Wat wel nodig is: beseffen wie je echt bent. En wat je hier komt doen. Want echt waar, je bent hier niet zomaar. Er is een reden dat je tot wasdom gekomen bent. Wat die reden is, dat weet ik niet. Dat moet je zelf ontdekken. Sterker, het is een van de weinige dingen die echt moet. Als je het niet doet, maak je het jezelf tamelijk lastig. Dan begint het vechten. En je wilt juist ontvechten.
Hoe je dat dan doet? Allereerst door te doen. Door uit te proberen. Want dan doe je ervaringen op. En die helpen je ontdekken wat bij je past. Daar kun je niet vroeg genoeg mee beginnen.
Wat trouwens ook heel goed helpt: dingen doen waarvan je denkt 'hmm dit past dus echt niet bij me'. Zulke ervaringen tellen dubbel, want daarvan weet je zeker dat je ze niet meer wilt opdoen. Dat gevechtje hoe je dus al niet meer aan te gaan.
Door veel ervaringen op te doen leer je van jezelf kennen waar je energie van krijgt. Waar je blij van wordt. waar je een glimlach van op je gezicht krijgt. En waar je ook anderen blij mee maakt. Je herkent de ervaringen die echt bij je passen door het gevoel van verbondenheid dat je krijgt. Met anderen. Met de hele wereld, Met dieren en planten. Met het universum. En met jezelf. Als je dat voelt, klopt het. Letterlijk en figuurlijk.
Zo bouw je langzaam maar zeker op al die ervaringen je eigen verhaal. Het verhaal dat dichtbij jou staat. Dat van jou is. En dat jij met de wereld om je heen deelt. Je zult merken dat steeds meer mensen je dan als een relaxed persoon gaan zien. Als iemand die veel te vertellen heeft. Verhalen, maar ook in de zin van leiderschap. Van koers en richting aangeven. Van voorbeeld zijn voor anderen.
En dan wordt het tijd om je verhaal te delen. Om te vertellen over je gevechten. Over je zoektocht naar ervaringen. En over wat je allemaal ontdekte en wat dat voor je betekende. Door die verhalen word je betekenis voor anderen groter. Niet omdat ze tegen je opkijken. Nee, omdat ze ook het verlangen gaan voelen om die ervaringen op te doen. Om zichzelf te gaan ontvechten. En dat leidt uiteindelijk tot een mooiere wereld omdat iedereen die het gevecht met zichzelf niet meer hoeft te leveren dat ook niet meer met anderen hoeft te doen.
RSS Feed
