Ach was ik maar een twijfelaar.
Dan stond de rij met vragen altijd klaar.
Wat is echt en wat is waar?
Ik weet het nooit en is dat raar?
Niet het meest populaire type mensen, die twijfelaars. Je weet nooit wat je aan ze hebt. Denk je eindelijk met z'n allen linksaf te gaan, komt die twijfelaar weer met de vraag wat er eigenlijk mis is met rechtsaf en of we het daar dan toch niet even ook over zouden moeten hebben. Lastig, lastig. Tijdrovend en contraproductief.
Althans, zo lijkt het. Vaak krijgen we het idee dat de zekeren de wereld runnen. De mensen die het allemaal weten. Die laten zien en horen dat ze snappen hoe het moet. Want daar hebben ze voor geleerd. En ze weten dat haarfijn toe te passen in de systemen die we daarvoor in de loop van de decennia hebben ingericht. Praktische puzzelaars die het pas moeilijk krijgen als er één of meer stukjes blijken te missen.
Want zekerheden kunnen door een zuchtje wind plotseling enorme onzekerheden worden. Er hoeft maar dát te gebeuren en alles waarvan we dachten dat het klopte, zijgt als een net iets te luchtige pudding ineen. Ingewikkeld, want dan ga je jezelf ongewild een hele hoop vragen stellen. En vragen stellen - dat is al bijna twijfelen.
Waarom dan toch jezelf onttwijfelen? Eenvoudigweg omdat je dan gaat leven vanuit de zekerheid dat niets zeker is. Niet qua grote gebeurtenissen en ook niet in de kleinere dingen. Jezelf onttwijfelen wil zeggen dat je het 'niet-weten' als uitgangspunt neemt. Dat je dus leeft met de zekerheid van het onverwachte. Dat je leert daarmee om te gaan. Dat je je laat drijven op de golven van het leven en zo nu en dan een beetje bijstuurt. Geen verzet. Niet tegen de stroom in. Maar wel heel goed blijven kijken, luisteren, voelen, er-varen.
Je zou dat kunnen zien als de kern van de Tao. De wetenschap dat er van alles op je pad komt en dat je daarmee leert omgaan. Dat je koestert wat het je brengt en geeft en dat je met een glimlach loslaat wanneer het neemt.
Niet dat het altijd makkelijk is. Zeker niet; het is een levenslange les. Maar het leven zo zien, zo leven helpt enorm om jezelf te onttwijfelen. En het leert je geweldig volledig in het leven te staan. Open voor wat er komt en bereid om met een klein rukje aan het roer de goede kant op te sturen. Om te ontdekken wat er na die volgende bocht in de levensrivier weer komt.
Dan stond de rij met vragen altijd klaar.
Wat is echt en wat is waar?
Ik weet het nooit en is dat raar?
Niet het meest populaire type mensen, die twijfelaars. Je weet nooit wat je aan ze hebt. Denk je eindelijk met z'n allen linksaf te gaan, komt die twijfelaar weer met de vraag wat er eigenlijk mis is met rechtsaf en of we het daar dan toch niet even ook over zouden moeten hebben. Lastig, lastig. Tijdrovend en contraproductief.
Althans, zo lijkt het. Vaak krijgen we het idee dat de zekeren de wereld runnen. De mensen die het allemaal weten. Die laten zien en horen dat ze snappen hoe het moet. Want daar hebben ze voor geleerd. En ze weten dat haarfijn toe te passen in de systemen die we daarvoor in de loop van de decennia hebben ingericht. Praktische puzzelaars die het pas moeilijk krijgen als er één of meer stukjes blijken te missen.
Want zekerheden kunnen door een zuchtje wind plotseling enorme onzekerheden worden. Er hoeft maar dát te gebeuren en alles waarvan we dachten dat het klopte, zijgt als een net iets te luchtige pudding ineen. Ingewikkeld, want dan ga je jezelf ongewild een hele hoop vragen stellen. En vragen stellen - dat is al bijna twijfelen.
Waarom dan toch jezelf onttwijfelen? Eenvoudigweg omdat je dan gaat leven vanuit de zekerheid dat niets zeker is. Niet qua grote gebeurtenissen en ook niet in de kleinere dingen. Jezelf onttwijfelen wil zeggen dat je het 'niet-weten' als uitgangspunt neemt. Dat je dus leeft met de zekerheid van het onverwachte. Dat je leert daarmee om te gaan. Dat je je laat drijven op de golven van het leven en zo nu en dan een beetje bijstuurt. Geen verzet. Niet tegen de stroom in. Maar wel heel goed blijven kijken, luisteren, voelen, er-varen.
Je zou dat kunnen zien als de kern van de Tao. De wetenschap dat er van alles op je pad komt en dat je daarmee leert omgaan. Dat je koestert wat het je brengt en geeft en dat je met een glimlach loslaat wanneer het neemt.
Niet dat het altijd makkelijk is. Zeker niet; het is een levenslange les. Maar het leven zo zien, zo leven helpt enorm om jezelf te onttwijfelen. En het leert je geweldig volledig in het leven te staan. Open voor wat er komt en bereid om met een klein rukje aan het roer de goede kant op te sturen. Om te ontdekken wat er na die volgende bocht in de levensrivier weer komt.
RSS Feed