We geselen onszelf met de imago's die we van onszelf maken. Elke indruk geeft een afdruk. Meer of minder blijvend. En meestal met een onprettige afdronk. Want mag dat eigenlijk: blij zijn met jezelf? Mag je vinden dat je een goed en mooi mens bent? En als je dan eindelijk zo ver bent dat je dat tegen jezelf durft te zeggen, durf je dat dan ook aan ander te zeggen? Of uit te stralen? Of in praktijk te brengen? Voor je 't weet ben je te vol van jezelf. Nou dat kan dus niet. Echt onmogelijk. Je kunt hoogstens te vol zijn van het beeld dat je van jezelf wilt overbrengen. En vervolgens bijzonder teleurgesteld raken als mensen daar niet blij mee zijn. Weer een leuke reden om jezelf te straffen.
Het goede nieuws is: je mag jezelf ontstraffen. Dat slechte zelfbeeld is nergens voor nodig. Tuurlijk, het zal een reden en een achtergrond hebben. Begrijpelijk. Maar je hoeft er niet koste wat koste aan vast te houden. Je verliest namelijk niets als je jezelf ontstraft. Je hebt er alleen maar bij te winnen.
Begin met een eenvoudige oefening: zie eens wat je allemaal al goed doet. Maak er voor mijn part een lijstje van. Vul dat elke dag aan. Je zult zien dat het veel langer wordt dat je ooit had gedacht. Lees het lijstje elke dag hardop. Dat ben jij. Zo ben jij. Zo goed. Zo vriendelijk. Zo meelevend. Zo... nou ja, vul zelf maar verder in aan de hand van je lijstje.
Hoe vaker je op deze manier naar jezelf kijkt, hoe meer je jezelf ontstraft. En hoe leuker je wordt als mens. Want als je je eigen goede kanten leert zien, ga je ook die van de anderen zien. En misschien durf je het op een gegeven moment ook wel tegen die ander te zeggen. Wat zij goed doet. Hoe grappig ze is. Dat hij zo vriendelijk is. En kan luisteren.
Jezelf ontstraffen maakt de wereld een beetje mooier. Het leert je accepteren. En loslaten. En schoonheid waarderen. En daar smachten we diep van binnen vaak naar. Allemaal.