Het leven gaat in cirkels. In spins. Er gebeurt elke keer iets nieuws en toch lijkt het vaak herhaling. Niets is hetzelfde en tegelijkertijd is alles hetzelfde. De zon komt op en gaat weer onder en ertussen in een hoop gedonder. En waar ben ik dan, zou je je kunnen afvragen. Heb ik niks zeggen? Mag ik niks bepalen? Is het alleen een kwestie van al die levensvragen maar van me af laten glijden, langs me heen laten gaan en zo nu en dan een antwoord proberen te vinden dat er toch niet is?
Als een kat spint geeft dat rust. Niet alleen aan het dier maar ook aan degenen in z'n omgeving. En dat is best een bijzonder verschijnsel. De ontspanning van een huisdier heeft effect op de mensen eromheen. Fonetisch ook wel grappig trouwens. Ontspinnen en ontspannen scheelt maar één letter.
Maar hoe bereiken wij nou zo'n staat van ontspanning? Een staat waarin we the spins of life aankunnen? Waarin we niet bij elke kronkel of bocht, bij elke piek en elk dal onszelf in bochten moeten wringen om ons eigen leven weer enigszins op de rit te krijgen. Een kat bekommert zich niet om het verloop van the circle of life. Geen carrièrevragen, geen opvoedingskwesties, geen verslavingstoestanden, geen psychische malaise (denk ik), geen vakantiestress. Gewoon zijn. Hier. Nu. Spinnend. Of niet.
Wie meer ontspannen door het leven wil, zal zichzelf moeten ontspinnen. Al die laagjes eraf halen die overbodig zijn. Pellen. Pellen. Pellen. Kost even tijd. Kost wat moeite. Afhankelijk van hoe en met wie je het doet kost het ook wat geld. Maar zodra je ermee begint ben je een pad opgegaan waarmee je al die draden die je vasthouden, langzaam maar zeker afwikkelt.
Die ene draad van het geloof waarmee je bent opgevoed en opgegroeid. De draden waarmee je aan de voorkeuren, de gewoontes en de afkeuren, maar ook de liefde van je ouders bent verbonden. De draden waarmee je verknoopt bent met je broers en zussen. De draden die aan je werk vastzitten. Aan je hobby's. Aan je eigen goede en minder goede gewoontes. De draden van je verslavingen De draad van al je ingesleten patronen, van je boosheid en je nukken. Van je wrok en je kwaadsprekerij.
Wikkel ze af. Leg ze naast je neer en bekijk ze. Onderzoek ze centimeter na centimeter, Heb je ze nodig? Wat hebben ze voor je betekend? Waarom heb je ze gebruikt? Hoe voelt het nu ze er niet meer zijn? Wat maakte ze mooi? En noodzakelijk? En zijn ze nu lelijk? Waarom?
Jezelf ontspinnen is lekker. Omdat je steeds minder hoeft en steeds meer mag. Je bent een proces gestart waarmee je jezelf gaat vinden. En dat niet alleen. Je gaat jezelf ook aardiger vinden. Meer van jezelf houden. En als je van jezelf kunt houden straalt die liefde automatisch ook af op anderen. En dan? Het zou zomaar kunnen dat de kat je ineens heel raar aankijkt. Omdat je zomaar zonder het zelf echt door te hebben zit te spinnen.
Als een kat spint geeft dat rust. Niet alleen aan het dier maar ook aan degenen in z'n omgeving. En dat is best een bijzonder verschijnsel. De ontspanning van een huisdier heeft effect op de mensen eromheen. Fonetisch ook wel grappig trouwens. Ontspinnen en ontspannen scheelt maar één letter.
Maar hoe bereiken wij nou zo'n staat van ontspanning? Een staat waarin we the spins of life aankunnen? Waarin we niet bij elke kronkel of bocht, bij elke piek en elk dal onszelf in bochten moeten wringen om ons eigen leven weer enigszins op de rit te krijgen. Een kat bekommert zich niet om het verloop van the circle of life. Geen carrièrevragen, geen opvoedingskwesties, geen verslavingstoestanden, geen psychische malaise (denk ik), geen vakantiestress. Gewoon zijn. Hier. Nu. Spinnend. Of niet.
Wie meer ontspannen door het leven wil, zal zichzelf moeten ontspinnen. Al die laagjes eraf halen die overbodig zijn. Pellen. Pellen. Pellen. Kost even tijd. Kost wat moeite. Afhankelijk van hoe en met wie je het doet kost het ook wat geld. Maar zodra je ermee begint ben je een pad opgegaan waarmee je al die draden die je vasthouden, langzaam maar zeker afwikkelt.
Die ene draad van het geloof waarmee je bent opgevoed en opgegroeid. De draden waarmee je aan de voorkeuren, de gewoontes en de afkeuren, maar ook de liefde van je ouders bent verbonden. De draden waarmee je verknoopt bent met je broers en zussen. De draden die aan je werk vastzitten. Aan je hobby's. Aan je eigen goede en minder goede gewoontes. De draden van je verslavingen De draad van al je ingesleten patronen, van je boosheid en je nukken. Van je wrok en je kwaadsprekerij.
Wikkel ze af. Leg ze naast je neer en bekijk ze. Onderzoek ze centimeter na centimeter, Heb je ze nodig? Wat hebben ze voor je betekend? Waarom heb je ze gebruikt? Hoe voelt het nu ze er niet meer zijn? Wat maakte ze mooi? En noodzakelijk? En zijn ze nu lelijk? Waarom?
Jezelf ontspinnen is lekker. Omdat je steeds minder hoeft en steeds meer mag. Je bent een proces gestart waarmee je jezelf gaat vinden. En dat niet alleen. Je gaat jezelf ook aardiger vinden. Meer van jezelf houden. En als je van jezelf kunt houden straalt die liefde automatisch ook af op anderen. En dan? Het zou zomaar kunnen dat de kat je ineens heel raar aankijkt. Omdat je zomaar zonder het zelf echt door te hebben zit te spinnen.
RSS Feed