Jezelf ontsjokken

Je kent het vast wel - van die dagen dat je door het leven sjokt. Gek woord eigenlijk. Daarom heb ik even opgezocht waar het vandaan komt. Dat blijkt een stuk eenvoudiger dan ik dacht. Sjokken is gewoon een verbastering van schokken. En dat klopt wonderwel als je nadenkt over hoe dat sjokken eruitziet.
Nou kan het leven soms best wel shocking zijn. Althans; zo kunnen we het ervaren. En dat heeft dan weer alles met onze verwachtingen te maken. Op de dingen waarop we rekenen. De mazzeltjes waarop we hopen. En al die zaken waarvan we bijna zeker wisten dat ze ons toe zouden vallen. Of mee.
Maar ja, zo werkt het niet. Ons leven is grillig en het lijkt heel vaak alsof we er totaal geen invloed op hebben. Alsof het zich volstrekt schoksgewijs aan ons ontrolt. Zonder dat we er ook maar iets over te zeggen hebben. En, eerlijk is eerlijk, we hebben natuurlijk ook maar bijzonder weinig te zeggen over het verloop van onze dagen, weken, maanden en jaren. 
Dus dat er schokken komen, daaraan valt niet te ontkomen. Hoe we daarmee omgaan; daar hebben we wel van alles over te zeggen. En dat bepaalt hoe we in het leven staan. 
Niet dat je dan een enorme pessimist moet worden. Zo iemand die bij alles zegt 'Zie je wel, ik zei het toch al. Wordt niks. Gaat nooit gebeuren. En het zal nog wel erger worden.' Zinloos. Erger nog: een basale denkfout: uitgaan van het ergste. Wat voor leven krijg je dan? Nee, de kunst is om mee te varen op de stroom.
Jezelf ontsjokken doe je door je mee te laten voeren en niet in de weg te gaan staan van de natuurlijke loop van de dingen. Dat vraagt geregeld een vorm van radicale acceptatie en dat is een kunst die je niet zomaar te pakken hebt. Maar het kan wel: meebewegen in plaats van tegenstribbelen. Het laatste kost heel veel energie en levert niks op. Terwijl meegaan met de stroom eerder energie oplevert. En nieuwe inzichten. Bovendien: hoe ruig het water ook is, er komt altijd een rustiger gedeelte.
Dus begin met jezelf ontsjokken. Je zult zien dat het jou helpt. En dat anderen het ook al snel gaan zien. Aan je houding. Je manier van (mee)bewegen. Je meevoelen. Je groeiende inzicht. Je wijsheid die je steeds vaker deelt. En dan komt er een dag dat je denkt: hee, ik sjok nooit meer. Dan ga je mee op de stroom. Met een beetje geluk vind je de tijd en de rust om steeds vaker om je heen te kijken, luisteren en ervaren. En dan zie je hoe mooi alles is.