Gelukkig zit het leven niet zo in elkaar. Alles wat leeft is rommelig, wanordelijk en vaak nog smerig ook. Het idee is dat we daarmee leren leven. Letterlijk en figuurlijk. Dus proberen we wanhopig voortdurend orde te scheppen in de chaos die we zijn en die ons omringt. Dat geeft je de indruk dat je in ieder geval nog iets in de hand hebt. Een keurig voortuintje. Een opgeruimd huis. Drie zakken met afgedankte kleding naar de Noppes-winkel.
Maar het leven is punk. Wanordelijk geschreeuw. Ongecontroleerde bewegingen. Hard, onuitstaanbaar soms. En keihard in je smoel. Of je het nou leuk vindt of niet. Juist dat chaotische hebben we nodig. Ook al omarmen we het vaak niet. Uit chaos ontstaat wat mooi, soms zelfs indrukwekkend is. Kijk maar naar de getormenteerde levens van grote kunstenaars. Klote-situaties waaruit de prachtigste kunstwerken groeiden.
Ontordenen valt niet mee. Vroeger kreeg je cijfers voor vlijt, orde en netheid. We zijn opgevoed met orde. Met rust, reinheid en regelmaat. Dodelijk voor creativiteit natuurlijk. Met die drie erren help je de levenslust wel om zeep. Nou hoor ik iemand roepen dat de natuur ook ordent. En dat is waar, maar wel van een heel andere orde. Rommelige orde. Waar de chaos al ingebakken zit. Waar dood en leven vlakbij elkaar. Eén storm kan zomaar dood en verderf zaaien. En vanuit de chaos die dan ontstaat ordent zich het leven weer.
Ontordenen betekent loslaten. Laten gaan. Open staan voor wat komt. Kijken, luisteren, voelen. Ruiken. Overgave. De controle inruilen voor de ontspanning. Niets is maakbaar. Laat staan controleerbaar. Dus hou op met die illusies. Alles komt en gaat. Als golven in de zee. Niets en niemand kan daar iets aan veranderen. Probeer het maar, dat ontordenen. Laat je meevoeren op de golven van het leven. Omarm de chaos en zie wat het je brengt. Ongeordend, ongestructureerd en volkomen ontregeld. Doe maar. En vind je geluk.